ਗੰਦਗੀ!! ਇਹ ਪਿੱਛੜਾ ਜਿਹਾ ਏਰੀਆ!! ਓ ਨੋ!! ਮੈਂ ਐਥੇ ਨੀ ਰਹਿ ਸਕਦੀ!!” ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਪਲਟੀ ਮਾਰ ਗਈ।
“ਪਰ ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਤੂੰ ਤਾਂ ਕਹਿੰਦੀ ਸੀ ਜਿੱਥੇ ਮਰਜੀ ਚੱਲੇਂਗੀ ਮੇਰੇ ਨਾਲ!?” ਜੈਲਾ ਹੈਰਾਨ ਸੀ।
“ਹਜੇ ਆਪਣੇ ਵਿਆਹ ਦੀ ਗੱਲ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਨਾ ਕਰਿਓ!! ਆਪਾਂ ਨੂੰ ਇਸ ਬਾਰੇ ਸੋਚਣਾ ਪੈਣਾ!! ਆਈ ਮੀਨ!! ਆਈ ਕਾਂਟ ਲਿਵ ਹਿਅਰ!! ਮੈਂ ਇੱਥੇ ਨੀ ਰਹਿ ਸਕਦੀ!!” ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਖੜੇ ਪੈਰ ਬਦਲ ਗਈ ਸੀ।
“ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਇੱਦਾਂ ਨਾ ਕਹਿ!! ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਬਿਨਾ ਨੀ ਰਹਿ ਸਕਦਾ!!” ਜੈਲਾ ਘਬਰਾ ਗਿਆ।
“ਇਸ ਵਕਤ ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਲੁਧਿਆਣੇ ਛੱਡ ਆ!! ਮੈਂ ਠੰਡੇ ਦਿਮਾਗ ਨਾਲ ਸੋਚ ਕੇ ਤੈਨੂੰ ਦੱਸੂੰਗੀ!!” ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਬੋਲੀ।
ਰਸਤੇ ਭਰ ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਨੇ ਜੈਲੇ ਨਾਲ ਕੋਈ ਗੱਲ ਨਾ ਕਰੀ। ਕਾਰ ਚਲਾਂਓਦਾ ਹੋਇਆ ਜੈਲਾ ਵਾਰ-ਵਾਰ ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਨੂੰ ਬੁਲਾਉਂਦਾ ਰਿਹਾ।
“ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਕੋਈ ਤਾਂ ਗੱਲ ਕਰ ਮੇਰੇ ਨਾਲ!!?” ਜੈਲਾ ਘਬਰਾਇਆ ਹੋਇਆ ਸੀ।
ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਪਰ ਗੁੱਸੇ ਹੋਈ ਬੈਠੀ ਰਹੀ। ਜੈਲੇ ਦਾ ਦਿਮਾਗ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਬੰਦ ਕਰ ਗਿਆ ਸੀ। ਕਿ ਆਖਿਰ ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਨੂੰ ਹੋ ਕੀ ਗਿਆ ਹੈ!? ਉਸਦਾ ਬਣਦਾ-ਬਣਦਾ ਘਰ ਕਿਤੇ ਬਰਬਾਦ ਨਾ ਹੋ ਜਾਵੇ!!?
ਪਰ ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਅੜੀ ਰਹੀ। ਉਸਨੇ ਜੈਲੇ ਨਾਲ ਕੋਈ ਗੱਲ ਨਾ ਕਰੀ। ਬੱਸ ਅੱਡੇ ਤੇ ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਨੂੰ ਉਤਾਰ ਕੇ ਜੈਲਾ ਵਾਪਸ ਚਲਿਆ ਗਿਆ। ਅੰਤ ਤੱਕ ਓਹ ਵਿਚਾਰਾ ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਦੀਆਂ ਮਿੰਨਤਾ ਹੀ ਕਰਦਾ ਰਿਹਾ!
“ਤੁਸੀਂ ਘਰ ਜਾਓ! ਮੈਂ ਅੱਜ ਰਾਤ ਤੁਹਾਨੂੰ ਫੋਨ ਕਰਾਂਗੀ!” ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਬੋਲੀ।
ਉਸਦੇ ਇੰਨਾ ਕਹਿਣ ਤੇ ਹੀ ਜੈਲਾ ਵਾਪਸ ਚਲਿਆ ਗਿਆ। ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਨੇ ਆਟੋ ਕਰਿਆ ਅਤੇ ਰੇਲਵੇ ਕਲੋਨੀ ਵੱਲ ਚਲੀ ਗਈ। ਓਥੇ ਥੋੜੀ ਦੂਰ ਆਟੋ ਤੋਂ ਉਤਰ ਕੇ ਉਸਨੇ ਆਟੋ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਕਿਰਾਇਆ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਫੇਰ ਪੈਦਲ ਚੱਲਦੀ ਹੋਈ ਓਹ ਉਸੇ ਫਲੈਟ ਵੱਲ ਜਾਣ ਲੱਗੀ ਜਿੱਥੇ ਉਸਨੇ ਜੈਲਦਾਰ ਨਾਲ ਆਪਣਾ ਸ਼ਰੀਰ ਵੰਡਿਆ ਸੀ। ਉਹ ਉਸ ਫਲੈਟ ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚੀ ਅਤੇ ਚਾਬੀ ਆਪਣੀ ਜੇਬ ਵਿੱਚੋਂ ਕੱਢੀ।
ਚਾਬੀ ਕੱਢ ਕੇ ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਨੇ ਦਰਵਾਜੇ ਦਾ ਜਿੰਦਾ ਖੋਲਿਆ। ਫੇਰ ਆਸ-ਪਾਸ ਦੇਖਣ ਲੱਗੀ ਕਿ ਕਿਤੇ ਕੋਈ ਦੇਖ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ। ਅੰਤ ਉਹ ਫਲੈਟ ਅੰਦਰ ਵੜ ਗਈ। ਅੰਦਰ ਜਾ ਕੇ ਪਹਿਲਾਂ ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਫੋਨ ਤੋਂ ਖਿੱਲਰੇ ਹੋਏ ਬਿਸਤਰ ਦੀਆਂ ਤਸਵੀਰਾਂ ਖਿੱਚੀਆਂ। ਫਿਰ ਇਕ ਮੇਜ ਚੱਕਿਆ ਅਤੇ ਦੀਵਾਰ ਕੋਲ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ। ਮੇਜ ਤੇ ਚੜ ਕੇ ਦੀਵਾਰ ਵਿੱਚ ਬਣੀ ਹੋਈ ਇਕ ਸ਼ੈਲਫ ਵਿੱਚ ਲੁਕੋ ਕੇ ਰੱਖਿਆ ਕੈਮਰਾ ਚੱਕਿਆ। ਇਸ ਕੈਮਰੇ ਵਿੱਚ ਉਸਨੇ ਜੈਲਦਾਰ ਦੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਹਰਕਤਾਂ ਰਿਕਾਰਡ ਕਰ ਲਈਆਂ ਸਨ। ਜੋ ਵੀ ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਅਤੇ ਜੈਲੇ ਨੇ ਬਿਸਤਰ ਵਿੱਚ ਕੀਤਾ ਓਹ ਸਭ ਹੁੱਣ ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਕੋਲ ਸੀ।
ਇਹ ਕੈਮਰਾ ਚੱਕ ਕੇ ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਫਲੈਟ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਆ ਗਈ। ਬਾਹਰ ਖੜੀ ਹੋ ਕੇ ਓਹ ਕਿਸੇ ਦਾ ਇੰਤਜਾਰ ਕਰਨ ਲੱਗੀ।
ਓਧਰ ਜੈਲਾ ਰਾਏਕੋਟ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਓਹ ਰਾਏਕੋਟ ਪਹੁੰਚਿਆ ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਘਰ ਕੋਈ ਮਿਲਣ ਆਇਆ ਸੀ। ਇਹ ਕੋਈ ਬੰਦਾ ਸੀ। ਜੋ ਬਹੁਤ ਘਬਰਾਇਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਜੈਲੇ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਇਹ ਕੌਣ ਆਇਆ ਹੈ? ਓਹ ਆਪਣੀ ਕਾਰ ਵਿੱਚੋਂ ਉਤਰ ਕੇ ਆਇਆ। ਘਰ ਦੇ ਦਰਵਾਜੇ ਤੇ ਹੀ ਓਹ ਬੰਦਾ ਖੜਾ ਸੀ।
“ਹਾਂਜੀ! ਤੁਸੀਂ ਕੌਣ ਬਾਈ ਜੀ?” ਜੈਲਦਾਰ ਨੇ ਉਸ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ।
“ਮੇਰਾ ਨਾਮ ਵਿਕਾਸ ਆ!! ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਮੱਦਦ ਕਰਨ ਆਇਆਂ ਵਾ!! ਬਾਈ ਤੂੰ ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਤੋਂ ਬਚ ਕੇ ਰਵੀਂ!!”
“ਮਤਲਬ?” ਜੈਲਾ ਬੋਲਿਆ।
“ਓਹ ਦੋ ਦਿਨ ਜਦੋਂ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਮਿਲੀ ਸੀ ਨਾ!! ਓਦੋਂ ਓਹ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਸੀ!! ਮੈਨੂੰ ਓਨੇ ਬਹੁਤ ਬੁਰੀ ਤਰਾਂ ਫਸਾਇਆ ਵੀਰੇ!!!” ਵਿਕਾਸ ਬੋਲਿਆ।
ਜੈਲੇ ਨੂੰ ਵਿਕਾਸ ਦੀ ਕੋਈ ਗੱਲ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆ ਰਹੀ ਸੀ। ਕੌਣ ਸੀ ਇਹ ਬੰਦਾ ਜੋ ਇਕਦਮ ਜੈਲੇ ਸਾਹਮਣੇ ਆ ਗਿਆ ਸੀ!!?
“ਮੈਂ!! ਮੈਂ ਪੁਲਸ ਨੂੰ ਓਦੇ ਬਾਰੇ ਸਭ ਦੱਸ ਦੇਣਾ!!!” ਵਿਕਾਸ ਬੋਲਿਆ।
“ਯਾਰ ਤੂੰ ਕੌਣ ਆ!!? ਮੈਨੂੰ ਕੁੱਛ ਸਮਝ ਨੀ ਆ ਰਿਹਾ!!” ਜੈਲਾ ਬੋਲਿਆ।
“ਬਾਈ ਤੂੰ ਕਸੂਤਾ ਫਸ ਗਿਆ ਵਾਂ!” ਓਹ ਬੰਦਾ ਬੋਲਿਆ, “ਆਹ ਦੇਖ ਫੋਟੋ!! ਇਨੂੰ ਜਾਣਦਾ ਤੂੰ!?”
ਉਸ ਬੰਦੇ ਨੇ ਜੈਲੇ ਨੂੰ ਅਮਰ ਦੀ ਫੋਟੋ ਦਿਖਾਈ।
“ਹਾਂ! ਇਹ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਦਸ ਕੁ ਦਿਨ ਪਹਿਲੋਂ ਮਿਲਿਆ ਸੀ! ਇਦਾ ਨਾਮ…….”
“ਅਮਰ ਹੈ”। ਓਹ ਬੰਦਾ ਬੋਲਿਆ।
ਰੇਲਵੇ ਕਲੋਨੀ ਦੇ ਉਸ ਫਲੈਟ ਕੋਲ ਖੜੀ ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਅਮਰ ਦਾ ਹੀ ਇੰਤਜਾਰ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਇਕ ਐਕਟਿਵਾ ਤੇ ਅਮਰ ਆਇਆ। ਉਸਨੇ ਖੜੀ ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖਿਆ। ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਅਮਰ ਵੱਲ ਦੇਖ ਮੁਸਕੁਰਾਈ।
“ਇਹ ਬੰਦਾ ਉਸ ਕੁੜੀ ਨਾਲ ਰਲਿਆ ਹੋਇਆ ਬਾਈ!! ਤੇਰੇ ਨਾਲ!! ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਇਕ ਵੱਡਾ ਫਰੇਬ ਹੋਇਆ ਹੈ!!!” ਓਸ ਬੰਦੇ ਨੇ ਜੈਲੇ ਨੂੰ ਕਿਹਾ, “ਤੈਥੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਨੇ ਏਸੇ ਤਰਾਂ ਮੈਨੂੰ ਲੁੱਟਿਆ ਸੀ!! ਤੇ ਹੁੱਣ ਤੇਰੀ ਵਾਰੀ ਹੈ!! ਤੈਥੋਂ ਬਾਅਦ ਕੋਈ ਹੋਰ!!! ਇਹੀ…….!! ਇਹੀ ਉਸ ਡਾਇਨ ਦਾ ਕੰਮ ਹੈ!!!”
ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਅਮਰ ਦੇ ਗਲ ਲੱਗ ਗਈ। ਫਿਰ ਉਸਨੇ ਅਮਰ ਦਾ ਮੂੰਹ ਚੁੰਮਿਆ!!
“ਆਈ ਲਵ ਯੂ!!” ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਨੇ ਅਮਰ ਨੂੰ ਕਿਹਾ।
“ਆਈ ਲਵ ਯੂ ਟੂ ਮਾਈ ਡੀਅਰ ਵਾਈਫ!!!” ਅਮਰ ਬੋਲਿਆ।
ਜੈਲਾ ਹੈਰਾਨ ਹੋਇਆ ਉਸ ਬੰਦੇ ਵੱਲ ਦੇਖੀ ਗਿਆ। ਓਹ ਬੰਦਾ ਨਾਲ ਦੀ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰੀ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਤੇ ਇਧਰ ਓਧਰ ਦੇਖੀ ਵੀ ਜਾਂਦਾ ਸੀ।
“ਓਹ ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਉਸ ਅਮਰ ਦੀ ਪਤਨੀ ਹੈ!!” ਓਹ ਬੰਦਾ ਬੋਲਿਆ, “ਬਾਈ ਓਹ ਵਿਆਹੀ ਹੋਈ ਆ!!”
ਜੈਲੇ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਹੇਠੋਂ ਜਮੀਨ ਹੀ ਖਿਸਕ ਗਈ। ਉਸੇ ਵਕਤ ਜੈਲੇ ਦੇ ਫੋਨ ਤੇ ਇਕ ਵਟਸਐਪ ਆਇਆ। ਇਹ ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਨੇ ਭੇਜਿਆ ਸੀ। ਇਹ ਓਹੀ ਫਲੈਟ ਵਾਲੀ ਵੀਡੀਓ ਸੀ।
ਹੁੱਣ ਜੈਲਾ ਕੀ ਕਰੂਗਾ!!?