ਗਿੱਲਾਂ ਵਾਲਾ ਬੋਹੜ ***
ਫੇਸਬੁਕ ਖੋਲੀ ਤਾ ਮਿਡਲ ਸਕੂਲ ਵਾਲੇ ਮਿੱਤਰ ਜਸਵੀਰ ਗਿੱਲ ਨੇ ਫੋਟੋ ਪਾਈ ਸੀ ਕਿ ਗਿੱਲਾਂ ਵਾਲੀ ਕੋਠੀ ਵਾਲਾ ਬੋਹੜ ਬਿਮਾਰੀ ਕਾਰਨ ਜੜਾਂ ਤੋਂ ਡਿੱਗ ਪਿਆ।
ਇੰਜ ਲੱਗਿਆ ਜਿਵੇਂ ਕਾਲਜੇ ਤੇ ਆਰੀ ਚੱਲਗੀ ਹੋਵੇ ।
ਮੋਗਾ ਬਾਘਾਪੁਰਾਣਾ ਸ਼ੜਕ ਤੇ ਵਸਿਆ ਗਿੱਲ ਪਿੰਡ ਤੇ ਓਹਦੇ ਤੋਂ ਪਾਟਦੀ ਮੇਰੇ ਪਿੰਡ ਚੋਟੀਆਂ ਠੋਬਾ ਨੂੰ ਆਉਂਦੀ ਸੜਕ ਦੇ ਖੂੰਜੇ ਤੇ ਅੰਗਰੇਜਾਂ ਵੇਲੇ ਦੀ ਬਣਾਈ ਨਹਿਰੀ ਕੋਠੀ ਤੇ ਸੀ ਏਹ ਬੋਹੜ ਦਾ ਦਰੱਖਤ।
ਕੁੱਝ ਫਰਲਾਗਾਂ ਤੇ ਵਗਦੀ ਸੀ ਗਿੱਲ ਨਹਿਰ।
ਆਹਾ !!
ਛੇਵੀਂ ਸੱਤਵੀਂ ਤੇ ਅੱਠਵੀਂ ਜਮਾਤ ਤੋਂ ਏਸ ਦਰੱਖਤ ਨਾਲ ਦਾਦੇ ਪੜਦਾਦੇ ਵਾਲਾ ਮੋਹ ਪੈ ਗਿਆ ਸੀ।
ਛੇਵੀਂ ਸੱਤਵੀਂ ਅੱਠਵੀਂ ਨਾਲ ਦੇ ਪਿੰਡ ਜੈ ਸਿੰਘ ਵਾਲੇ ਤੋਂ ਕੀਤੀ ਆ।
ਸਕੂਲੋਂ ਛੁੱਟੀ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਜੈ ਸਿੰਘ ਵਾਲੇ ਤੇ ਚੋਟੀਆਂ ਠੋਬਾ ਦੇ ਜਵਾਕ ਸਾਈਕਲ ਚੱਕ ਏਸ ਬੋਹੜ ਹੇਠ ਸਾਇਕਲਾਂ ਨੂੰ ਰੋਕ ਬਿਲਕੁੱਲ ਸਾਹਮਣੇ ਕੁਝ ਕੁ ਫਰਲਾਗਾਂ ਤੇ ਵਗਦੀ ਏਸ ਨਹਿਰ ਚ ਝੱਗੇ ਲਾਹ ਨਹਾਉਣ ਲਗਦੇ!
ਕਿਆ ਠੰਡਾ ਪਾਣੀ ਸੀ ਯਾਰ
ਟਰਾਂਟੋ ਦੇ ਸੈਬਲ ਬੀਚ ਤੇ ਟੋਬਰਮੋਰੀ ਬੀਚ
ਨੇ ਕੀ ਮੁਕਾਬਲਾ ਕਰਨਾ ਓਸ ਮੰਜਰ ਦਾ।
ਅਸੀਂ ਝੱਗੇ ਪਾ ਫੇਰ ਸਾਇਕਲ ਚੱਕਣ ਏਸ ਬੋਹੜ ਹੇਠ ਆ ਖੜਦੇ।
ਓਦੋਂ ਏਸ ਨਹਿਰੀ ਕੋਠੀ ਚ ਓਵਰਸੀਅਰ ਸਨ ਅੰਕਲ ਤਿਲਕ ਰਾਜ l
ਤੇ ਓਹਨਾਂ ਦੀ ਧਰਮ ਪਤਨੀ ਆਂਟੀ ਦਾ ਨਾਮ ਸੀ ਰਾਜ ਅਰੋੜਾ l
ਅੰਤਾਂ ਦੀ ਰੱਜੀ ਰੂਹ ਦੀ ਮਾਲਕਣ ਸੀ ਆਂਟੀ ਰਾਜ l
ਪੁਲ ਟੱਪ ਕੇ ਮੰਡੀਰਾ ਵਾਲੀ ਸ਼ੜਕ ਤੇ ਨਹਿਰ ਦੇ ਕੰਢੇ ਇਕ ਨਲਕਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ l ਬਰਫ ਤੋਂ ਵੀ ਠੰਡਾਂ ਪਾਣੀ ਸੀ ਏਸ ਨਲਕੇ ਦਾ ।
ਪੁਲ ਉਤੋਂ ਦੀ ਲੰਗਦੀਆਂ ਬੱਸਾਂ,ਟਰੱਕ , ਸਾਇਕਲ , ਮੋਟਰਸਾਈਕਲ,
ਕਿਸੇ ਨੇ ਪੁੱਲ ਤੇ ਕਿਆ ਖੂਬ ਲਿਖਿਆ,
ਉਤੋਂ ਦੀ ਤਾਂ ਲੰਘ ਗਏ ਸੱਜਣਾ ਦੇ ਕਾਫਲੇ,
ਥੱਲਿਓਂ ਦੀ ਲੰਗ ਗਿਆ ਨੀਰ !
ਰਾਜ ਆਂਟੀ ਓਥੋਂ ਪਾਣੀ ਭਰ ਕੇ ਨਹਿਰੀ ਕੋਠੀ ਚ ਲੱਗੇ ਨਿੰਬੂਆਂ ਦੇ ਬੂਟਿਆਂ ਚੋ ਨਿੰਬੂ ਤੋੜ ਖੰਡ ਘੋਲ ਜੱਗ ਚ ਸਾਡੇ ਜਵਾਕਾਂ ਵਾਸਤੇ ਸ਼ਕੰਜਵੀ ਤਿਆਰ ਕਰੀ ਬੈਠੀ ਹੁੰਦੀ ,
“ਆਓ ਜਵਾਕੋ ਪੀ ਕੇ ਜਾਇਓ l”
ਪੰਜ ਛੇ ਸਟੀਲ ਦੇ ਗਲਾਸਾਂ ਚ ਸਾਨੂੰ ਸਕੰਜਵੀ ਪਾਉਂਦੀ ਨੇ ਓਹਨੇ ਹੁਕਮੀ ਲਹਿਜੇ ਚ ਕਹਿਣਾ ,
“ਥੱਕ ਗਏ ਹੋਵੋਗੇ।” ਏਸ ਬੋਹੜ ਦੀ ਸੰਘਣੀ ਛਾਂ ਹੇਠ ਤੱਪਦੀ ਦੁਪਿਹਰ ਚ ਰਾਜ ਆਂਟੀ ਦੀ ਸਕੰਜਵੀ ਅਮ੍ਰਿਤ ਦਾ ਜਲ ਈ ਲਗਦੀ । 2010 ਚ ਰਾਜ ਆਂਟੀ ਦੀ ਕੈਂਸਰ ਨਾਲ ਮੋਤ ਹੋ ਗਈ ।
ਕਿਧਰ ਚਲੀਆਂ ਗਈਆਂ ਰਾਜ ਆਂਟੀ ਵਰਗੀਆਂ ਮਾਵਾਂ ? ਦਿਲ ਕਈ ਵਾਰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਦਾ l
ਕੋਠੀ ਚ ਲੱਗੇ ਕੱਚੇ ਅੰਬਾਂ ਤੇ ਜਾਮਨ ਤੇ
ਨਿੰਬੂ ਲਿਫਾਫਿਆਂ ਚ ਪਾ ਸਾਡੇ ਸਾਇਕਲ ਦੇ ਡੰਡਿਆਂ ਨਾਲ ਬੰਨ ਦਿੰਦੀ ।
ਐਨੀ ਅਪਣੱਤ ਮਾਂ ਦੇ ਪਿਆਰ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਰਾਜ ਆਂਟੀ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਕਿਤੋਂ ਨੀ ਮਿਲੀ ।
ਨੌਵੀਂ ਦਸਵੀਂ ਚੰਦ ਨਵੇਂ ਸਕੂਲ ਤੋਂ ਕਰਨ ਮਗਰੋਂ ਪਲੱਸ ਵੰਨ ਗੁਰੂ ਤੇਗ ਬਹਾਦਰ ਸਾਹਿਬ ਕਾਲਜ ਰੋਡੋ ਦਾਖਲ ਹੋ ਗਿਆ ।
ਤੇ ਸਾਇਕਲ ਫੇਰ ਏਸ ਬੋਹੜ ਹੇਠ ਖੜਾ ਕੇ ਗਿਲਾਂ ਆਲੇ ਅੱਡੇ ਤੋਂ ਬੱਸ ਫੜਦਾ । ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਵਾਲੇ ਪਿੰਡਾਂ ਦੇ ਭਾਂਤ ਸੁਭਾਤੇ ਫੁੱਲ ਵੀ ਹੱਥਾਂ ਚ ਕਿਤਾਬਾਂ ਫੜੀ ਏਸ ਕੋਠੀ ਦੇ ਬੋਹੜ ਥੱਲੇ ਤੇ ਹੋਰ ਜਾਣੂੰ ਘਰਾਂ ਚ ਸਾਇਕਲ ਖੜਾ ਕਰਕੇ ਮੋਗੇ ਤੇ ਰੋਡੇ ਕਾਲਜ ਜਾਣ ਨੂੰ ਬੱਸਾਂ ਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ । ਮਹਿਕਾਂ ਆਉਦੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਾਨਣਾ ਕੋਲੋਂ । ਸਰੂਰ ਚੜ ਜਾਂਦਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਪਲੱਸ ਵੰਨ ਦੀ ਕੱਚੀ ਉਮਰੇ ।
ਛੇ ਮਹੀਨਿਆਂ ਬਾਅਦ ਮਾਈਗਰੇਸ਼ਨ ਕਰਵਾ ਕੇ ਫੇਰ ਡੀ ਐਮ ਕਾਲਜ ਮੋਗੇ ਦਾਖਲਾ ਲੈ ਲਿਆ। ਰੂਟ ਏਹੋ ਈ ਰਿਹਾ ਫੇਰ , ਆਂਟੀ ਰਾਜ ਕੋਲ ਵਲਗਣ ਅੰਦਰ ਲੱਗੇ ਬੋਹੜ ਹੇਠ ਸਾਇਕਲ ਨੂੰ ਜਿੰਦਰਾ ਲਾ ਗਿਲਾਂ ਆਲੇ ਅੱਡੇ ਤੋਂ ਮੋਗੇ ਨੂੰ ਬੱਸ ਫੜਨ ਦਾ।
ਦੋ ਸਾਲਾਂ ਦੇ ਗੈਪ...
...
ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਐਪ
