ਨਿੱਕੀ ਹੁੰਦੀ ਜਦੋਂ ਵੀ ਮੈਂ ਧਰੇਕ ਹੇਠ ਮੰਜਾ ਡਾਹ ਕੇ ਪੜ੍ਹਦੀ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਲੋਹ ਤੇ ਰੋਟੀਆਂ ਪਕਾਉਂਦੀ ਮਾਂ ਸੈਨਤ ਮਾਰ ਕੋਲ ਸੱਦ ਲਿਆ ਕਰਦੀ..
ਆਖਦੀ ਆ ਤੈਨੂੰ ਪੇੜਾ ਕਰਨਾ,ਵੇਲਣਾ ਅਤੇ ਗੋਲ ਰੋਟੀ ਬਨਾਉਣੀ ਸਿਖਾਵਾਂ..
ਮੈਂ ਜਾਣ ਬੁੱਝ ਕੇ ਹੀ ਪੁੱਠਾ ਸਿੱਧਾ ਵੇਲ ਦੀਆ ਕਰਦੀ..!
ਗੁੱਸੇ ਹੋਣ ਲੱਗਦੀ ਤਾਂ ਬਾਪੂ ਹੁਰਾਂ ਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ..ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਏਨੀ ਗੱਲ ਆਖ ਮੁੜ ਪੜਨ ਬਿਠਾ ਦਿਆ ਕਰਦੇ ਮੈਂ ਤਾਂ ਓਥੇ ਵਿਆਹੁਣੀ ਏ ਜਿਥੇ ਚੁੱਲੇ ਚੌਂਕੇ ਦਾ ਯੱਬ ਹੀ ਨਾ ਹੋਵੇ!

ਵਿਆਹ ਮਗਰੋਂ ਅਗਲੇ ਘਰ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਮਾਤਾ ਜੀ ਕੁਝ ਵਰੇ ਪਹਿਲਾਂ ਪੂਰੀ ਹੋ ਗਈ ਸੀ..
ਘਰੇ ਦੂਰ ਦੇ ਮਾਸੀ ਮਾਸੜ ਦੀ ਕਾਫੀ ਚੱਲਦੀ ਸੀ!
ਗੁਝੀ ਗੁਝੀ ਇਹ ਵੀ ਸੁਣੀ ਸੀ ਕੇ ਆਪਣੇ ਸਹੁਰਿਆਂ ਤੋਂ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕੋਈ ਰਿਸ਼ਤਾ ਕਰਵਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ ਪਰ ਇੱਕੋ ਸਕੂਲ ਪੜ੍ਹਾਉਂਦਿਆਂ ਸਾਡੇ ਦੋਹਾਂ ਦੇ ਪਕਾਏ ਆਪਸੀ ਮਤਿਆ ਨੇ ਕਿਸੇ ਦੀ ਪੇਸ਼ ਨਾ ਜਾਣ ਦਿੱਤੀ..

ਖੈਰ ਅੰਦਰੋਂ ਅੰਦਰ ਕਿੜ ਰੱਖਿਆ ਕਰਦੀ..!

ਜਦੋਂ ਵੀ ਮਿਲਣ ਆਉਂਦੀ ਤਾਂ ਕੰਮ ਵਾਲੀ ਨੂੰ ਬਹਾਨਾ ਲਾ ਕਿਧਰੇ ਬਾਹਰ ਭੇਜ ਦਿਆ ਕਰਦੀ..
ਮੁੜ ਆਖਦੀ “ਅੱਜ ਤੇ ਮੈਂ ਨਵਜੋਤ ਦੇ ਹੱਥਾਂ ਦੀ ਪੱਕੀ ਹੀ ਖਾਣੀ ਏ..”
ਮੇਰੀ ਰਮਝ ਪਛਾਣਦਾ ਮੇਰਾ ਨਾਲਦਾ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਬਹਾਨੇ ਜਿਹੇ ਨਾਲ ਚੋਂਕੇ ਵਿਚ ਆ ਜਾਇਆ ਕਰਦਾ ਤੇ ਫੇਰ ਅਸੀਂ ਦੋਵੇਂ ਰਲ ਮਿਲ ਕੇ ਸਬ ਕੁਝ ਤਿਆਰ ਕਰਦੇ..!

ਫੇਰ ਵੀ ਬਹਾਨੇ ਬਹਾਨੇ ਨਾਲ ਟੇਢੇ-ਮੇਢੇ ਤੇ ਸੜ ਗਏ ਫੁਲਕਿਆਂ ਦਾ ਜਿਕਰ ਛੇੜ ਮਜਾਕ ਵਾਲੀਆਂ ਅਗਲੀਆਂ ਪਿਛਲੀਆਂ ਕਸਰਾਂ ਕੱਢ ਦੀਆ ਕਰਦੀ..ਚਲਾਕ ਏਨੀ ਕੇ ਕੌੜੀ ਗੋਲੀ ਹਮੇਸ਼ਾ ਖੰਡ ਦੀ ਮਿੱਠੀ ਚਾਸ਼ਨੀ ਵਿਚ ਡੋਬ ਕੇ ਦਿਆ ਕਰਦੀ..!

ਇੱਕ ਵਾਰ ਇੰਝ ਹੀ ਘਰੇ ਆਈ ਨੇ ਮੇਰੇ ਹੱਥਾਂ ਦੀ ਰੋਟੀ ਦੀ ਫਰਮਾਇੱਸ਼ ਕਰ ਦਿੱਤੀ..!
ਆਦਤ ਮੁਤਾਬਿਕ ਇਹ ਬਹਾਨੇ ਜਿਹੇ ਨਾਲ ਉਸਦੇ ਕੋਲੋਂ ਉੱਠ ਚੋਂਕੇ ਵੱਲ ਨੂੰ ਆਉਣ ਹੀ ਲੱਗੇ ਕੇ ਬਾਹੋਂ ਫੜ ਕੋਲ ਬਿਠਾ ਲਿਆ..ਅਖੇ...

...

ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਐਪ