ਜਦੋਂ ਰਾਵਣ ਨੇ ਜਟਾਯੂ ਦੇ ਦੋਵੇਂ ਖੰਭ ਕੱਟ ਦਿੱਤੇ…ਫੇਰ ‘ਕਾਲ’ ਆਇਆ !!
ਅਤੇ ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਕਾਲ ਆਇਆ, ਜਟਾਯੂ ਨੇ ਕਾਲ ਨੂੰ ਲਲਕਾਰਿਆ ਅਤੇ ਕਿਹਾ, “ਖਬਰਦਾਰ! ਹੇ ਕਾਲ! ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਨਾ ਕਰ, ਮੈਂ ਮੌਤ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਾਂਗਾ … ਪਰ ਤੁਸੀਂ ਮੈਨੂੰ ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਛੂਹ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ ਜਦੋਂ ਤੱਕ … ਮੈਂ ਸੀਤਾ ਜੀ ਬਾਰੇ “ਸ਼੍ਰੀ ਰਾਮ” ਨੂੰ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਦੱਸਦਾ…!
ਕਾਲ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਛੂਹ ਨਹੀਂ ਸੀ ਸਕਦਾ।
ਪਰ ਮਹਾਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਭੀਸ਼ਮ ਪਿਤਾਮਾ ਛੇ ਦਿਨ ਤੀਰਾਂ ਦੇ ਬਿਸਤਰੇ ‘ਤੇ ਲੇਟ ਕੇ ਮੌਤ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰਦੇ ਰਹੇ…ਅੱਖਾਂ ‘ਚ ਹੰਝੂ…ਰੋਂਦੇ ਰਹੇ…ਕਾਲ ਦਿਲ ‘ਚ ਮੁਸਕਰਾ ਰਿਹਾ ਹੈ…!
ਕਿੰਨਾ ਅਲੌਕਿਕ ਹੈ ਇਹ ਨਜ਼ਾਰਾ… ਰਾਮਾਇਣ ਵਿਚ ਜਟਾਯੂ ਸ਼੍ਰੀ ਰਾਮ ਦੀ ਗੋਦ ਚ ਲੇਟਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ…! “ਸ਼੍ਰੀ ਰਾਮ” ਰੋ ਰਹੇ ਹਨ ਅਤੇ ਜਟਾਯੂ ਹੱਸ ਰਿਹਾ ਹੈ…!!
ਉੱਥੇ ਮਹਾਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਭੀਸ਼ਮ ਪਿਤਾਮਾ ਰੋ ਰਹੇ ਹਨ ਅਤੇ ਭਗਵਾਨ ਸ਼੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਹੱਸ ਰਹੇ ਹਨ… ਕੋਈ ਫਰਕ ਹੈ ਜਾਂ ਨਹੀਂ…?
ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਜਟਾਯੂ ਨੇ ਭਗਵਾਨ ਸ਼੍ਰੀ ਰਾਮ ਦੀ ਗੋਦੀ ਦਾ ਸਕੂਨ ਪਾਇਆ।
ਪਰ ਭੀਸ਼ਮ ਪਿਤਾਮਾ ਨੇ ਮਰਨ ਵੇਲੇ ਤੀਰਾਂ ਦੇ ਬਿਸਤਰ ਦੀ ਤਾਬ ਝੱਲੀ….!
ਜਟਾਯੂ ਆਪਣੇ ਕਰਮ ਦੇ ਬਲ ਤੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਗੋਦ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਗੁਆ ਰਿਹਾ ਹੈ….ਭਗਵਾਨ “ਸ਼੍ਰੀ...

...

ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਐਪ