“ਕੱਖੋਂ ਹੌਲਾ”
ਬੇਸ਼ਕ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਛੋਟਾ ਸੀ, ਪਰ ਅੰਦਰਲੇ ਹਊਮੇ ਕਾਰਨ ਹਮੇਸ਼ਾ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਵੱਡਾ ਹੀ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ।ਪਿੰਡ ਦੀ ਮਿੱਟੀ ‘ਤੇ ਲੋਕ ਜਿਵੇਂ ਬਦਲਦੇ ਮੌਸਮ ਵਾਂਗ ਅਲਰਜੀ ਜਿਹੀ ਕਰਦੇ ਹੋਣ। ਅੰਦਰਲੀ ਅਫ਼ਸਰੀ ਨੇ ਕਿੰਨੇ ਹੀ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਨੂੰ ਨਿਗਲ ਲਿਆ। ਭਰ ਜਵਾਨੀ ਜੰਗੀਰੋ ਦਾ ਪਤੀ ਗੁਜ਼ਰ ਗਿਆ।ਦੋ ਮਾਸੂਮ ਜੇ ਪੁੱਤਾਂ ਨੂੰ ,ਪਤੀ ਤੋਂ ਬਗੈਰ ਬੜੀ ਨਿਡਰਤਾ ਨਾਲ ਪਾਲ਼ਿਆ ਪੋਸਿਆ।ਹਰ ਰੋਜ਼ ਕਿੰਨੀਆਂ ਹੀ ਤੋਹਮਤਾਂ ‘ਤੇ ਮੈਲੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਜ਼ਹਿਰ ਦੇ ਘੁੱਟ ਵਾਂਗ ਅੰਦਰੇ ਹੀ ਨਿਗਲ ਜਾਂਦੀ।ਵੱਡਾ ਪੁੱਤ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਜਵਾਨ ਹੋ ਗਿਆ ‘ਤੇ ਪੜ੍ਹਾਈ ਵਿੱਚੇ ਛੱਡ ਕਿਸੇ ਕੰਮਕਾਰ ਲੱਗ ਗਿਆ।
ਛੋਟੇ ਪੁੱਤ ਨੂੰ ਖ਼ੂਬ ਪੜ੍ਹਾਇਆ ਲਿਖਾਇਆ ‘ਤੇ ਅਖੀਰ ਅਫ਼ਸਰ ਬਣ ਸ਼ਹਿਰ ਜਾ ਕੋਠੀ ਪਾ ਲਈ।ਵੱਡੇ ਪੁੱਤ ਨੇ ਉੱਥੇ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਕੇ ਹੀ ਆਪਣਾ ਕੰਮਕਾਰ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਲਿਆ।
ਅਫ਼ਸਰ ਪੁੱਤ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨਾਲ ਅਕਸਰ ਝਗੜਾ ਕਰਦਾ ਕੇ ਸ਼ਹਿਰ ਕੋਠੀ ਵਿੱਚ ਆ ਕੇ ਰਹਿ।
‘ਤੇ ਅਖੀਰ ਜਗੀਰੋ ਇੱਕ ਦਿਨ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤ ਨਾਲ ਚਲੀ ਗਈ।
ਪੁੱਤ ਦੇ ਘਰ ਹਰ ਸੁੱਖ ਸਹੂਲਤ ਵੇਖ ਜਗੀਰੋ ਅਸੀਸਾਂ ਦਿੰਦੀ।
ਛੋਟਾ ਪੁੱਤ ਹੋਣ...
...
ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਐਪ
