💐ਕੁਦਰਤਿ ਦੇ ਰੰਗ💐
ਸ਼ਿੰਦਾ ਬਾਹਰ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤਾਂ ਨਾਲ਼ ਖੜ੍ਹਿਆ ਗੱਪਾਂ ਮਾਰ ਰਹਿਆ ਸੀ। ਅੰਦਰੋਂ ਅਵਾਜ ਆਈ,ਵੇ ਸ਼ਿੰਦੇ! “ਬੱਸ ਕਰ ਗਾਲੜ੍ਹੀਏ ਹੁਣ” ਆਕੇ ਰੋਟੀ ਖਾਣੀ ਕਿ ਨਹੀਂ।ਬੱਸ ਬਹੁਤ ਹੋ ਗਈਆਂ ਤੇਰੀ ਫੌਜ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਆਜਾ ਹੁਣ ਜਲਦੀ।ਸ਼ਿੰਦੇ ਦਾ ਇੱਕੋ-ਇੱਕ ਸੁਪਨਾ ਸੀ ਓਹੋ ਸੀ ਆਰਮੀ ਵਿੱਚ ਭਰਤੀ ਹੋਣ ਦਾ। ਰਾਣੋ ਦਾ ਸੁਭਾਅ ਸ਼ੁਰੂ ਤੋਂ ਹੀ ਥੋੜ੍ਹਾ ਤਲਖੀ ਵਾਲ਼ਾ ਜਰੂਰ ਸੀ,ਪਰ ਅੰਦਰੋਂ ਦਿਲ ਰੂੰ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਰਮ ਸੀ।ਉਸਨੇ ਘਰ ਨੂੰ ਘਰ ਬਣਾਉਣਾ ਲਈ ਆਪਣੀ ਸਿਹਤ ਤੱਕ ਨੂੰ ਰੋਗੀ ਬਣਾ ਲਿਆ ਸੀ।ਜਿਆਦਾ ਕੰਮ ਕਰਨ ਕਰਕੇ ਗੋਡੇ ਜਵਾਬ ਦੇਣ ਲੱਗੇ ਸਨ। ਫੇਰ ਵੀ ਓਹੋ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਅੱਕੇ ਥੱਕੇ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਰੁੱਝੀ ਰਹਿੰਦੀ। ਕਰਮੇ ਨੇ ਤਾਂ ਜਿਵੇੰ ਸੌਹ ਹੀ ਖਾ ਲਈ ਸੀ ਕਿ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਹੀ ਨੀ ਚਾਹੇ ਜੋ ਹੋ ਜਾਵੇ। ਪਹਿਲਾਂ ਆਪਣੇ ਮਾਂ-ਬਾਪ ਦੀ ਕਮਾਈ ਤੇ ਪਲ਼ਿਆ,ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਰਾਣੋ ਨੇ ਹੀ ਘਰ ਦੀ ਜਿੰਮੇਵਾਰੀ ਸਾਂਭ ਲਈ ਸੀ।ਰਾਣੋ ਨੂੰ ਬੱਸ ਇੱਕੋ ਹੌਂਸਲਾ ਸੀ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤ ਸ਼ਿੰਦੇ ਦਾ । ਸੋਚਦੀ ਵੀ ਰਹਿੰਦੀ ਕਿ ਮੇਰੇ ਪੁੱਤ ਨੂੰ ਨਾ ਮੇਰੇ ਵਾਂਙੂੰ ਘੱਟਾ ਢੋਣਾ ਪਵੇ।ਇਹ ਸੋਚਦੀ ਫ਼ਿਕਰਾ ਦੇ ਸਮੁੰਦਰ ਵਿੱਚ ਡੁੱਬ ਜਾਂਦੀ। ਘਰ ਵਿੱਚ ਦੁੱਧ ਵਾਲ਼ੀ ਇੱਕ ਮੱਝ ਤੇ ਇੱਕ ਕੱਟੀ ਰੱਖੀ ਹੋਈ ਸੀ। ਮੱਝ ਦੇ ਦੁੱਧ ਨਾਲ਼ ਘਰਦੀ ਆਈ-ਚਲਾਈ ਠੀਕ ਚਲਦੀ ਸੀ। ਸ਼ਿੰਦੇ ਨੇ ਇਸ ਸਾਲ ਬਾਰਵੀਂ ਪਾਸ ਕਰ ਲਈ ਸੀ ਪਰ ਨੰਬਰ ਕੋਈ ਜਿਆਦਾ ਚੰਗੇ ਨੀ ਸੀ ਆਏ। ਫੇਰ ਵੀ ਮਾਂ ਦੀ ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਕੋਈ ਹੱਦ ਨੀ ਸੀ ਕਿ ਉਸਦੇ ਪੁੱਤ ਨੇ ਬਾਰਵੀਂ ਪਾਸ ਕਰ ਲਈ ਏ।ਹੁਣ ਘਰ ਵਿੱਚ ਕੀ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਜਾਂ ਕਰਵਾਉਣਾ ਏ ਮਾਂ-ਪੁੱਤ ਹੀ ਸਲਾਹ-ਮਸ਼ਵਰਾ ਕਰਦੇ ਸਨ।ਰਾਣੋ ਨੇ ਕਰਮੇ ਨਾਲ਼ ਹੁਣ ਲੜ੍ਹਨਾਂ ਵੀ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਸੀ, ਪੁੱਤ ਦਾ ਸਹਾਰਾ ਜੋ ਮਿਲ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਬਾਪੂ ਨੇ ਨਾ ਸਾਡੀ ਸੁਣਨੀ ਏ,ਨਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਈ ਕੰਮ ਦਾ ਡੱਕਾ ਤੋੜ੍ਹਨਾ ਏ।ਕਰਮੇ ‘ਚ ਜਿੱਥੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਐਬ ਸੀ,ਓਥੇ ਚੰਗਾ ਇਹ ਸੀ ਕਿ ਓਹੋ ਨਸ਼ਾ ਕਰਕੇ ਨਾ ਲੜ੍ਹਦਾ, ਨਾ ਹੀ ਘਰਦੇ ਕਿਸੇ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਲੱਤ ਅੜਾਂਉਦਾ। ਸ਼ਿੰਦਾ ਮਾਂ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ ਸੀ ਮਾਂ ਮੇਰੇ ਕੋਲ਼ ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਰਾਸਤਾ ਏ “ਫ਼ੌਜੀ ਬਣਨ ਦਾ” ਨਹੀਂ ਤੇ ਸਿਰਤੋਂ ਬੱਠਲ ਨੀ ਉੱਤਰਨਾ। ਰਾਣੋ ਸਮਝਾਉਂਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਪੁੱਤ ਚੰਗੀ ਨੀਤ ਨਾਲ਼ ਮਿਹਨਤ ਕਰ ਸਭ ਹੋ ਜਾਉ। ਜੇ ਨਾ ਵੀ ਹੋਊ ‘ਕੁਦਰਤਿ ਦੇ ਰੰਗ’ਨੇ ਫੇਰ ਦੇਖੀ ਜਾਉ ਕੋਈ ਨਾ ਕੋਈ ਰਾਸਤਾ ਖੁਲ੍ਹ ਜਾਉ। ਰਾਣੋ ਕਈ ਬਾਰ ਬੈਠੀ-ਬੈਠੀ ਸੋਚੀਂ ਪੈ ਜਾਂਦੀ ਕਿ ਸ਼ਿੰਦਾ ਸ਼ੁਰੂ ਤੋਂ ਗੱਲਾਂ ਨੂੰ ਦਿਲ ਤੇ ਲਗਾਉਣ ਵਾਲ਼ਾ ਏ,ਸੋਚਦੀ ਜੇ ਇਹ ਫ਼ੌਜੀ ਨਾ ਬਣਾਇਆ ਫੇਰ! ਇਹ ਸੋਚਕੇ ਤ੍ਰਭਕ ਜਾਂਦੀ ਕਿ ਕੁਝ ਕਰ ਹੀ ਨਾ ਲਵੇ।ਸ਼ਿੰਦੇ ਨੇ ਬਹੁਤ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਤਿਆਰੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ ਹੋਈ ਸੀ,ਇਹ ਉਸਦੀ ਲਾਸਟ ਭਰਤੀ ਸੀ। ਫੇਰ ਉਸਦੀ ਉਮਰ ਨਹੀਂ ਸੀ ਆਉਣੀ। ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਦੇ ਦਿਨ ਖਤਮ ਹੋਏ ਤੇ ਭਰਤੀ ਦਾ ਦਿਨ ਆ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ। ਰਾਣੋ ਸਵੇਰੇ ਗੁਰੂਘਰ ਮੱਥਾ ਟੇਕ ਆਈ,ਜਿੰਨੇ ਵੀ ਦੇਵੀ-ਦੇਵਤੇ ਉਸਨੇ ਨਾਮ ਵੀ ਸੁਣੇ ਸੀ,ਸਭਨੂੰ ਅਰਦਾਸਾਂ ਕੀਤੀਆਂ। ਮੇਰੇ ਪੁੱਤ ਦੀ ਮਿਹਨਤ ਪੱਲੇ ਪੈ ਜਾਵੇ। ਸ਼ਿੰਦਾ ਸਰੀਰ ਪੱਖੋਂ ਕਮਜ਼ੋਰ ਨਹੀਂ ਸੀ ਮਜਬੂਰੀਆਂ ਵਾਲ਼ੀ ਖੁਰਾਕ ਹੱਡਾ ਨੂੰ ਪੱਥਰ ਦੇ ਜੋ ਬਣਾ ਦਿੰਦੀ ਏ। ਦੌੜ ਵਿੱਚੋਂ ਪਹਿਲੇ ਨੰਬਰ ਤੇ ਹੀ ਆਉਂਦਾ ਸੀ। ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਡਾਕਟਰੀ ਵੀ ਹੋ ਗਈ। ਪੇਪਰ ਲਈ ਉਸਨੂੰ ਜੋ ਸਮਾਂ ਮਿਲਿਆ,ਘਰਦੇ ਕੰਮਾਂ ਨਾਲ਼-ਨਾਲ਼ ਪੜ੍ਹਾਈ ਵੀ ਪੂਰੀ ਮਿਹਨਤ ਨਾਲ਼ ਕੀਤੀ। ਨਤੀਜ਼ਾ ਆਇਆ ਤੇ ਉਸ ਵਿੱਚ ਸ਼ਿੰਦਾ 1 ਨੰਬਰ ਤੋਂ ਰਹਿ ਗਿਆ। ਉਸਦਾ ਦਿਲ,ਦਿਮਾਗ ਸੁੰਨ ਹੋ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ। ਉਸਨੂੰ ਲੱਗਾ ਜਿਵੇੰ ਕਿਸੇ ਨੇ ਧੱਕੇ ਨਾਲ਼ ਉਸਦੇ ਸਿਰਤੇ ਬੱਠਲ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ...
...
ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਐਪ
