ਪੰਮਿਆ, ਤੈਨੂੰ ਕੁੜੀ ਨੀਂ ਦੇਣੀ ਕਿਸੇ ਨੇ ਭਾਵੇਂ ਤੂੰ ਕਨੇਡਾ ‘ਚੋਂ ਪੀ.ਆਰ. ਹੋ ਕੇ ਜਾਵੇਂ ! ਬੂਥੀ ਦੇਖ ਆਵਦੀ ਕੀ ਬਣਾਈ ਏ ਜਿਵੇਂ ਕਿਸੇ ਨੇ ਅੰਬ ਚੂਪ ਕੇ ਸੁੱਟਿਆ ਹੋਵੇ! ਮੂੰਹ-ਮੱਥਾ ਸਵਾਰ ਲਿਆ ਕਰ ਮਾੜਾ-ਮੋਟਾ, ਢੰਗ ਦੇ ਲੀੜੇ ਪਾ ਲਿਆ ਕਰ, ਖਪਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਏਂ ਸੋਲਾਂ-ਸੋਲਾਂ ਘੰਟੇ! ਕੁਝ ਨੀਂ ਜਾਣਾ ਨਾਲ਼, ਏਥੇ ਈ ਰਹਿ ਜਾਣਾ ਸਾਰਾ ਕੁਛ ! ਇਨਜੋਏ ਕਰਿਆ ਕਰ, ਇਨਜੋਏ!”
“ਗੱਲਾਂ ਆਉਂਦੀਆਂ ਬਾਈ, ਥੋਨੂੰ ! ਚੰਗੇ ਖਾਂਦੇ-ਪੀਂਦੇ ਘਰਾਂ ਦੇ ਹੈ ਗੇ ਓਂ ਤੁਸੀਂ ਤੇ ਮੈਂ ਦੋ-ਡੂਢ ਕਿੱਲੀ ਆਲ਼ਿਆਂ ਦਾ ਪੁੱਤ ਤੇ ਉਹ ਵੀ ਗਹਿਣੇ ਧਰ ਕੇ ਬਾਪੂ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਕਨੇਡਾ ਤੋਰਿਆ ਸੀ ! ਦੋ ਸਾਲ਼ਾਂ ਬਾਅਦ ਬਾਪੂ ਹਾਰਟ ਟੈਕ ਕਰਕੇ ਆਪ ਵੀ ਤੁਰ ਗਿਆ ! ਮੈਨੂੰ ਭੋਗ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪਤਾ ਲੱਗਿਆ ! ਮੈਂ ਅਵਦੇ ਮੋਏ ਬਾਪੂ ਦਾ ਮੂੰਹ ਵੀ ਨੀਂ ਦੇਖ ਸਕਿਆ ! ਮਾਂ ਨੂੰ ਡਰ ਸੀ ਕਿਤੇ ਸਾਰਾ ਕੁਝ ਵਿੱਚੇ ਈ ਛੱਡ ਕੇ ਨਾ ਭੱਜ ਜਾਵਾਂ ! ਮਾਂ ਕੋਲ਼ ਰੋਸਾ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਉਹ ਕਹਿੰਦੀ,” ਪੁੱਤ, ਢਹਿੰਦੇ ਘਰ ਦੀਆਂ ਛੱਤਾਂ ਸਾਂਭ ਲੈਅ, ਆਵਦੇ ਪਿਉ ਵਾਲ਼ਾ ਟੀਚਾ ਨਾ ਹੱਥੋਂ ਖੁੱਸਣ ਦੇਈਂ, ਦੋ ਛੋਟੀਆਂ ਭੈਣਾਂ ਐ ਤੇਰੀਆਂ, ਯਾਦ ਰੱਖੀਂ !” ਭਰਾਵੋ, ਗਰੀਬਾਂ ਦੇ ਚਾਅ-ਮਲਾਰ ਜਾਂ ਜਿਉਣੇ-ਮਰਨੇ ਕੀ ਹੁੰਦੇ ਆ ? ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਨੀਂਹ ਆਲ਼ੀਆਂ ਇੱਟਾਂ ਬਣ ਜੰਮਦੇ ਆਂ ਤੇ ਅੰਤ ਮਿੱਟੀ ‘ਚ ਈ ਦਬ ਜਾਂਦੇ ਆਂ। ਮਾਮਿਆਂ ਨੇ ਜ਼ੋਰ ਪਾ ਕੇ ਭੈਣ ਦਾ ਵਿਆਹ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਅਖੇ,”ਚੰਗਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਏ, ਚੰਗਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਏ!” ਉਹ ਸਾਲ਼ਾ ਅੱਗੋਂ ਭੰਗੀ-ਪੋਸਤੀ ਨਿੱਕਲਿਆ, ਕੁੱਟ-ਮਾਰ ਕਰਦਾ ਸੀ । ਮਰ ਗਿਆ ਇੱਕ ਦਿਨ ਨਾਲ਼ੇ ‘ਚ ਡਿੱਗ ਕੇ ! ਮੇਰੀ ਛੋਟੀ ਭੈਣ ਮੇਰੇ ਮਗਰੋਂ ਵਿਆਹੀ ਗਈ ਤੇ ਮੇਰੀ ਗ਼ੈਰਹਾਜ਼ਰੀ ‘ਚ ਈ ਵਿਧਵਾ ਹੋ ਗਈ ! ਸਹੁਰਿਆਂ ਨੇ ਕ੍ਰੈਕਟਰਲਿੱਸ ਕਹਿਕੇ ਘਰੋਂ ਕੱਢ ਦਿੱਤੀ । ‘ਸ਼ਿਆਰ ਸੀ, ਦੁਬਾਰਾ ਪੜ੍ਹਣ ਲਾਈ ਏ, ਆਈਲੈਟਸ ਕਰਵਾ ਕੇ ਸੱਦਣਾ ਏ ਉਹਨੂੰ ਏਧਰ!” ਤੇ ਇਉਂ ਗੱਲ ਕਰਦਿਆਂ ਪੰਮੇ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ‘ਚ ਆਏ ਲਾਲ਼ ਡੋਰਿਆਂ ਥਾਣੀਂ ਹੰਝੂ ਵੀ ਤਰਿੱਪ-ਤਰਿੱਪ ਕਰਕੇ ਕਿਰਣ ਲੱਗੇ।
“ਯਾਰ ਇੱਕ ਮਿੰਨਤ ਏ ਥੋਡੀ, ਐਵੇਂ ਕਿਸੇ ਦਾ ਮਜ਼ਾਕ ਨਾ ‘ਡਾਇਆ ਕਰੋ, ਥੋਨੂੰ ਕੀ ਪਤੈ ਅਗਲ਼ਾ ਮਨ ‘ਚ ਕਿੰਨਾ ਬੋਝ ਚੁੱਕੀ ਫਿਰਦਾ ਏ !” ਬੱਬਲ ਸਾਡੇ ਸਾਰਿਆਂ ‘ਚੋਂ ਖੱਚ ਬੰਦਾ ਏ, ਵੱਡਾ ਅੰਗਰੇਜ ਆਪਣੇ-ਆਪ ਨੂੰ ਏਥੇ ਬੌਬ ਅਖਵਾਉਂਦਾ...
...
ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਐਪ
