(ਲੱਡੂ ਅਤੇ ਲਾਡੀ)
ਇਹ ਕਹਾਣੀ ਹੈ ਦੋ ਦੋਸਤਾਂ ਦੀ ਇਸ ਦੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਦਾ ਨਾਮ ਹੈ ਲੱਡੂ ਤੇ ਦੂਸਰੇ ਦਾ ਨਾਮ ਹੈ ਲਾਡੀ, ਇਹ ਕਹਾਣੀ ਵਿਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੋ ਦੋਸਤਾਂ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਬਦਲਾਵ ਨੂੰ ਤੇ ਓਨਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਨੇਕ ਤੇ ਵੱਖਰੀ ਸੋਚ ਨੂੰ ਦਿਖਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ ।
ਲੱਡੂ ਤੇ ਲਾਡੀ ਦੋਨੋਂ ਹੀ ਸਕੂਲ ਇਕੱਠੇ ਜਾਇਆ ਕਰਦੇ ਸੀ । ਤੇ ਦੋਨਾਂ ਦਾ ਆਪਸ ਵਿੱਚ ਕਾਫ਼ੀ ਪਿਆਰ ਸੀ, ਸਕੂਲ ਤੋਂ ਵਾਪਸ ਆਕੇ ਦੋਨੋਂ ਕੱਠੇ ਖੇਡਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ ।
ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਨਾਲ ਹੱਸਦੇ ਖੇਡਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਸੀ, ਕੋਈ ਵੀ ਐਸਾ ਦਿਨ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਜਿਸ ਦਿਨ ਉਹ ਦੋਨੋਂ ਇੱਕ ਦੂਸਰੇ ਤੋਂ ਵਿਛੜੇ ਹੋਣ,
ਇਕ ਦਿਨ ਦੋਨੋਂ ਗੁੱਲੀ – ਡੰਡਾ ਖੇਡਣ ਢਏ ਹੁੰਦੇ, ਤੇ ਅਚਾਨਕ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕੋਲੋਂ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਤੇਜ਼ (ਐਂਬੂਲੈਂਸ) ਦੀ ਗੱਡੀ ਨਿਕਲ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ।
ਫਿਰ ਉਹ (ਐਂਬੂਲੈਂਸ) ਪਿੰਡ ਦੇ ਇਕ ਘਰ ਅੱਗੇ ਜਾਕੇ ਖੜ੍ਹੀ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਉਸ ਘਰ ਦੇ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਮਰੀਜ਼ ਨੂੰ ਲੈਕੇ ( ਐਂਬੂਲੈਂਸ) ਬੜੀ ਤੇਜ਼ੀ ਦੇ ਨਾਲ ਸ਼ਹਿਰ ਵੱਲ ਨੂੰ ਨਿਕਲ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।
ਲੱਡੂ ਤੇ ਲਾਡੀ ਇਹ ਸਭ ਵੇਖਕੇ ਬੜੇ ਹੈਰਾਨ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹੈ, ਫਿਰ ਲੱਡੂ ਪਿੰਡ ਦੇ ਕਿਸੇ ਬਜ਼ੁਰਗ ਕੋਲੋਂ ਪੁੱਛਦਾ ਹੈ।
ਇਹ ਗੱਡੀ ਕਿੱਥੇ ਗਈ ਹੈ ?
ਉਹ ਬਜ਼ੁਰਗ ਦੱਸਦਾ ਹੈ, ਕੀ ਕਾਫ਼ੀ ਰਾਤ ਦਾ ਝੰਡੂ ਦੇ ਪੇਟ ਵਿੱਚ ਦਰਦ ਸੀ । ਪਿੰਡ ਦੇ ਵੈਦ ਦੀ ਸਮਝ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਸੀ, ਇਸ ਲਈ ਝੰਡੂ ਨੂੰ ਇਲਾਜ਼ ਵਾਸਤੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਹਸਪਤਲ ਲੈਕੇ ਗਏ ਹੈਂ।
ਬਜ਼ੁਰਗ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸੁਣਕੇ ਲੱਡੂ ਤੇ ਲਾਡੀ ਦੋਨੋਂ ਸੋਚਾਂ ਵਿਚ ਪੈ ਗਏ।
ਕੁਝ ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ ਝੰਡੂ ਠੀਕ – ਠਾਕ ਹੋਕੇ ਵਾਪਸ ਪਿੰਡ ਆ ਗਿਆ । ਤੇ ਪਿੰਡ ਦਾ ਗੇੜਾ ਕੱਢਣ ਲੱਗਿਆ । ਲੱਡੂ ਤੇ ਲਾਡੀ ਓਸ ਦਿਨ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਅੱਜ ਵੀ ਖੇਡਦੇ ਪਏ ਸੀ ।
ਝੰਡੂ ਲੱਡੂ ਤੇ ਲਾਡੀ ਦੇ ਕੋਲ ਆਕੇ ਬੈਠ ਗਿਆ। ਲੱਡੂ ਤੇ ਲਾਡੀ ਆਪਣਾ ਖੇਡ ਛੱਡਕੇ ਝੰਡੂ ਵੱਲ ਗੌਰ ਨਾਲ ਵੇਖਣ ਲੱਗੇ।
ਝੰਡੂ ਕਹਿਣ ਲੱਗਾ ।
“ਕੀ ਗੱਲ ਲੱਡੂ ਲਾਡੀ ਤੁਸੀ ਆਪਣਾ ਖੇਡ ਕਿਉਂ ? ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।”
ਝੰਡੂ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣਕੇ ਲੱਡੂ ਤੇ ਲਾਡੀ ਉਸਦੇ ਕੋਲ ਆਕੇ ਬੈਠ ਗਏ।
ਤੇ ਪੁੱਛਣ ਲੱਗੇ, ਝੰਡੂ ਚਾਚਾ ਹੁਣ ਤੁਹਾਡੀ ਤਬੀਅਤ ਕਿਵੇਂ ਹੈ ?
ਝੰਡੂ : – ਲੱਡੂ ਤੇ ਲਾਡੀ ਹੁਣ ਮੈਂ ਬਿਲਕੁਲ ਠੀਕ ਹਾਂ। ”
ਲੱਡੂ ਤੇ ਲਾਡੀ : – ਝੰਡੂ ਚਾਚਾ ਸਾਨੂੰ ਪਿੰਡ ਦੇ ਇੱਕ ਬਜ਼ੁਰਗ ਦੱਸਦੇ ਸੀ, ਕਿ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਹਸਪਤਾਲ ਵਿੱਚ ਲੈਕੇ ਗਏ ਸੀ। ”
ਝੰਡੂ :- ਹਾਂ ਲੱਡੂ ਤੇ ਲਾਡੀ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਤੇ ਵਧੀਆ ਹਸਪਤਾਲ ਸੀ, ਉਹਨਾਂ ਮੇਰਾ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਇਲਾਜ਼ ਕੀਤਾ ਹੈ। ”
ਲੱਡੂ ਤੇ ਲਾਡੀ :- ਹੈੰ ਝੰਡੂ ਚਾਚਾ ਸੱਚੀ! ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਸਾਨੂੰ ਵੀ ਉਹ ਹਸਪਤਾਲ ਦਿਖਾਉੰਣ ਲੈਕੇ ਜਾਓਗੇ। ”
ਝੰਡੂ :- ਤੁਸੀਂ ਹਸਪਤਾਲ ਦੇਖਕੇ ਕੀ ਕਰਨਾ ਹੈ।”
ਲੱਡੂ ਤੇ ਲਾਡੀ :- ਪਲੀਜ਼ ਝੰਡੂ ਚਾਚਾ। ”
ਝੰਡੂ :- ਠੀਕ ਹੈ, ਮੈਂ ਅਗਲੇ ਹਫ਼ਤੇ ਦਿਖਾਉਣ ਜਾਣਾ ਹੈ, ਤੁਹਾਨੂੰ ਦੋਨਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਨਾਲ ਲੈਜਾਂ ਗਾ।
ਦੋਨੋਂ ਝੰਡੂ ਚਾਚਾ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣਕੇ ਗਲੇ ਲੱਗ ਕੇ, ਗੱਲ ਤੋਂ ਕਿਸ ਕਰਕੇ ਬੋਲੇ ਥੈਂਕ ਯੂ ਝੰਡੂ ਚਾਚਾ ।”
ਲੱਡੂ ਤੇ ਲਾਡੀ ਹਫ਼ਤੇ ਦੇ ਉਸ ਦਿਨ ਦਾ ਬਹੁਤ ਬੇਸਬਰੀ ਨਾਲ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰਦੇ ਪਏ ਸੀ, ਜਿਸ ਦਿਨ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਹਸਪਤਲ ਨੂੰ ਦੇਖਣ ਜਾਣਾ ਸੀ।
ਤੇ ਆਖਿਰ ਉਹ ਦਿਨ ਆ ਹੀ ਗਿਆ।
ਲੱਡੂ ਤੇ ਲਾਡੀ ਝੰਡੂ ਚਾਚਾ ਜੀ ਨਾਲ ਬੱਸ ਵਿੱਚ ਬੈਠਕੇ ਸ਼ਹਿਰ ਵੱਲ ਨੂੰ ਹੋ ਤੁਰੇ, ਲੱਡੂ ਤੇ ਲਾਡੀ ਪਹਿਲਾਂ ਕਦੀ ਸ਼ਹਿਰ ਨਹੀਂ ਆਏ ਸੀ।
ਲੱਡੂ ਤੇ ਲਾਡੀ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀਆਂ ਸੜਕਾਂ ਗੱਡੀਆਂ ਕਾਰਾਂ ਮੋਟਰਸਾਈਕਲ, ਵੱਡੀਆਂ ਵੱਡੀਆਂ ਬਿਲਡਿੰਗਾਂ, ਲਾਈਟਾਂ ਵਾਲੇ ਖੰਬੇ, ਖਾਣ-ਪੀਣ ਦੀਆਂ ਦੁਕਾਨਾਂ, ਵੰਨ ਸੁਵੰਨੇ ਕੱਪੜਿਆਂ ਦੀਆਂ ਦੁਕਾਨਾਂ, ਤੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖਕੇ ਹੈਰਾਨ ਹੋ ਗਏ।
ਫਿਰ ਉਹ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਉਹੀ ਹਸਪਤਾਲ ਪਹੁੰਚ ਗਏ । ਜਿੱਥੇ ਝੰਡੂ ਚਾਚਾ ਦਾ ਇਲਾਜ਼ ਹੋਇਆ ਸੀ।
ਹਸਪਤਾਲ ਨੂੰ ਦੇਖਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਅੱਖਾਂ ਖੁੱਲ੍ਹੇ ਰਹਿ ਗਏ।
ਹਸਪਤਾਲ ਵਿੱਚ ਕਾਫੀ ਮਰੀਜ਼ ਸੀ, ਕਾਫ਼ੀ ਕਰਮਚਾਰੀ ਸੀ, ਕਾਫੀ ਸਾਰੇ ਡਾਕਟਰ ਸਾਹਿਬ ਸੀ।
ਫਿਰ ਇੱਕ ਡਾਕਟਰ ਸਾਹਿਬ ਨੂੰ ਝੰਡੂ ਚਾਚਾ ਨੇ ਦਿਖਾਇਆ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਇਲਾਜ਼ ਚੱਲਦਾ ਸੀ।
ਝੰਡੂ ਚਾਚਾ ਡਾਕਟਰ ਨੂੰ ਦਿਖਾਕੇ, ਤੇ ਦਵਾਈ ਲੈਕੇ, ਲੱਡੂ ਤੇ ਲਾਡੀ ਨੂੰ ਵਾਪਸ ਪਿੰਡ ਲੈ ਆਏ ।
ਲੱਡੂ ਤੇ ਲਾਡੀ ਫੇਰ ਪਹਿਲਾਂ ਦੀ ਤਰਾਂ ਸਕੂਲ ਜਾਇਆ ਕਰਦੇ, ਤੇ ਵਾਪਸ ਘਰ ਆਕੇ । ਆਪਣਾ ਕੋਈ ਨਾ ਕੋਈ ਖੇਡ ਖੇਡਿਆ ਕਰਦੇ ।
ਲੱਡੂ ਤੇ ਲਾਡੀ ਇਕ ਦਿਨ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਦੇ ਪਏ ਸੀ।
ਕਿ ਅਚਾਨਕ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਕਲਾਸ ਵਿਚ ਇਕ ਜੰਟਲਮੈਨ ਆਦਮੀ ਆ ਗਏ। ਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰਿੰਸੀਪਲ ਸਾਹਿਬ ਵੀ ਆ ਗਏ ।
ਤੇ ਫੇਰ ਪ੍ਰਿੰਸੀਪਲ ਸਾਹਿਬ ਕਹਿਣ ਲੱਗੇ।
“ਪਿਆਰੇ ਬੱਚਿਓ ਇਹ ਤੁਹਾਡੇ ਅੱਜ ਤੋਂ ਨਵੇਂ ਇੰਚਾਰਜ ਟੀਚਰ ਹੈ । ”
ਲੱਡੂ ਤੇ ਲਾਡੀ ਤੇ ਉਸ ਦੀ ਕਲਾਸ ਦੇ ਸਾਰੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੇ ਤਾਲੀਆਂ ਨਾਲ ਨਵੇਂ ਇੰਚਾਰਜ ਟੀਚਰ ਦਾ ਸਵਾਗਤ ਕੀਤਾ।
ਇੰਚਾਰਜ ਟੀਚਰ ਬਹੁਤ ਹੀ ਸਮਝਦਾਰ ਤੇ ਬਹੁਤ ਇਮਾਨਦਾਰ ਵਿਅਕਤੀ ਸੀ।
ਉਹ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਸੀ ।
ਕੁਝ ਹੀ ਦਿਨਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਉਹ ਸਾਰੇ ਹੀ ਸਕੂਲ ਦੇ ਹਰਮਨ ਪਿਆਰੇ ਟੀਚਰ ਬਣ ਗਏ। ਤੇ ਲੱਡੂ ਲਾਡੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਲਈ ਸਭ ਤੋਂ ਪਿਆਰੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਬਣ ਗਏ ।
ਉਹ ਲੱਡੂ ਤੇ ਲਾਡੀ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਸੀ ।
ਇਕ ਦਿਨ ਉਹ ਟੀਚਰ ਕਲਾਸ ਦੇ ਸਾਰੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਪੁੱਛਣ ਲੱਗੇ ਕਿ ਕੌਣ ਵੱਡਾ ਹੋ ਕੇ ਕੀ – ਕੀ ਬਣੇਗਾ ।
ਸਾਰਿਆਂ ਨੇ ਆਪੋ ਆਪਣੇ ਬਾਰੇ ਦੱਸਿਆ ।
ਫਿਰ ਟੀਚਰ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਲੱਡੂ ਤੇ ਲਾਡੀ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਬਾਰੇ ਪੁੱਛਿਆ ਤੁਸੀਂ ਵੱਡੇ ਹੋਕੇ ਕੀ ਬਣੋਗੇ ?
ਲੱਡੂ ਤੇ ਲਾਡੀ ਨੇ ਇੱਕ ਦੂਸਰੇ ਵੱਲ ਦੇਖਕੇ ਕਿਹਾ।
” ਸਰ ਜੀ ਅਸੀਂ ਵੱਡੇ ਹੋਕੇ ਉਹ ਸਾਰੀਆਂ ਸੁਵਿਧਾਵਾਂ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਲੈਕੇ ਆਵਾਂਗੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕਰਕੇ ਸਾਡੇ ਪਿੰਡ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ਹਿਰ ਜਾਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ”
ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਤੇ ਅਸੀਂ ਪਿੰਡ ਵਿਚ ਇੱਕ ਹਸਪਤਾਲ ਬਣਾਵਾਂਗੇ ਤੇ ਪਿੰਡ ਦੇ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਉਥੇ ਹੀ ਇਲਾਜ਼ ਕਰਿਆ ਕਰਾਂਗੇ ਤਾਂਕਿ ਸਾਡੇ ਪਿੰਡ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਇਲਾਜ਼ ਵਾਸਤੇ ਸ਼ਹਿਰ ਨਾ ਜਾਣਾ ਪਵੇ। ”
ਟੀਚਰ ਸਾਹਿਬ ਲੱਡੂ ਤੇ ਲਾਡੀ ਦੀ ਸੋਚ ਦੇਖਕੇ ਬੜੇ ਹੀ ਖੁਸ਼ ਤੇ ਪ੍ਰਭਾਵਤ ਹੋਏ ।
ਤੇ ਫਿਰ ਕਹਿਣ ਲੱਗੇ ਲੱਡੂ ਤੇ ਲਾਡੀ ਇਹ ਕਿਵੇਂ ਹੋਵੇਗਾ ? ਤੁਸੀਂ ਤੇ ਹਾਲੇ ਬਹੁਤ ਛੋਟੇ ਹੋ ।
ਲੱਡੂ ਤੇ ਲਾਡੀ ਟੀਚਰ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣਕੇ ਸੋਚਾਂ ਵਿੱਚ ਪੈ ਗਏ।
ਤੇ ਦੋਨੂੰ ਆਪਣੇ ਸਿਰ ਵਿੱਚ ਖੁਰਕਣ ਲੱਗੇ ।
ਤੇ ਫਿਰ ਟੀਚਰ ਸਾਹਿਬ ਨੂੰ ਕਹਿਣ ਲੱਗੇ।
“ਹਾਂਜੀ ਸਰ ਜੀ ਇਹ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਕਦੀ ਸੋਚਿਆ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ।”
ਫਿਰ ਟੀਚਰ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਕਿਹਾ।
” ਲੱਡੂ ਤੇ ਲਾਡੀ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੀ ਸੋਚ ਨੂੰ ਏਦਾਂ ਹੀ ਰੱਖਣਾ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਹਾਂ ।”
“ਮੇਰਾ ਇਕ ਦੋਸਤ ਬਾਹਰ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਅਮੀਰ ਤੇ ਵੱਡਾ ਡਾ: ਹੈ । ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਬਾਰੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਕੱਲ ਗੱਲ ਕਰਦਾ ਹਾਂ।
ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਦੋਨਾਂ ਨੂੰ ਓਥੇ ਪੜਨ ਲਈ ਭੇਜ ਦੇਵਾਂਗਾ । ਤੇ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਪੂਰੀ ਕਰਕੇ ਡਾਕਟਰ ਬਣਕੇ ਵਾਪਸ ਭਾਰਤ ਆ ਜਾਣਾ । ਤੇ ਇਥੇ ਆਕੇ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਇਕ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਹਸਪਤਾਲ ਬਣਾ ਲੈਣਾ । ”
ਲੱਡੂ ਤੇ ਲਾਡੀ ਟੀਚਰ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣਕੇ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਹੋਏ।
ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਲੱਡੂ ਤੇ ਲਾਡੀ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਸੀ, ਅੱਜ ਟੀਚਰ ਸਾਹਿਬ ਕੋਲੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਆਪਣੀ ਬਾਹਰ ਜਾਣ ਦੀ ਖ਼ਬਰ ਸੁਣਨੀ ਸੀ।
ਜਦ ਉਹ ਸਕੂਲ ਜਾਕੇ ਟੀਚਰ ਸਾਹਿਬ ਨੂੰ ਮਿਲੇ, ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਟੀਚਰ ਸਾਹਿਬ ਬਹੁਤ ਹੀ ਉਦਾਸ ਹੈ ।
ਲੱਡੂ ਤੇ ਲਾਡੀ ਨੇ ਟੀਚਰ ਸਾਹਿਬ ਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਉਦਾਸੀ ਦਾ ਕਾਰਨ ਪੁੱਛਿਆ।
ਤੇ ਟੀਚਰ ਸਾਹਿਬ ਕਹਿਣ ਲੱਗੇ।
” ਲੱਡੂ ਤੇ ਲਾਡੀ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਬਾਰੇ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤ ਦੇ ਨਾਲ ਕੱਲ੍ਹ ਗੱਲ ਕੀਤੀ ਸੀ, ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਕਿਹਾ ਹੈ।
ਕੀ ਮੈਂ ਦੋਨਾਂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਬੁਲਾ ਸਕਦਾ ਦੋਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕਿਸੇ ਇੱਕ ਨੂੰ ਅਮਰੀਕਾ ਦਾ ਵੀਜ਼ਾ ਮਿਲ ਸਕਦਾ ਹੈ।
ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੀ ਦੋਨਾਂ ਦੀ ਦੋਸਤੀ ਦੇਖਕੇ ਇਹ ਸਮਝ ਗਿਆ ਹਾਂ, ਕਿ ਤੁਸੀ ਦੋਨੋ ਕਦੀ ਵੀ ਇੱਕ ਦੂਸਰੇ ਤੋਂ ਵੱਖ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੇ।
ਇਸ ਲਈ ਉਦਾਸ ਹਾਂ, ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣਾ ਸੁਪਨਾ ਕਿਵੇਂ ਪੂਰਾ ਕਰੋਗੇ।
ਅਮਰੀਕਾ ਤੁਹਾਡੇ ਦੋਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕਿਸੇ ਇੱਕ ਨੂੰ ਹੀ ਜਾਣਾ ਹੋਵੇਗਾ। ”
ਕਾਫੀ ਦੇਰ ਸੋਚ ਵਿਚਾਰ ਕਰਕੇ ਫਿਰ ਲੱਡੂ ਤੇ ਲਾਡੀ ਨੇ ਟੀਚਰ ਸਾਹਿਬ ਨੂੰ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ।
ਲੱਡੂ ਤੇ ਲਾਡੀ : ਸਰ ਜੀ ਲੱਡੂ ਅਮਰੀਕਾ ਜਾਏਗਾ ਤੇ ਇਹ ਉੱਥੇ ਆਪਣੀ ਡਾਕਟਰੀ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਪੂਰੀ ਕਰੇਗਾ । ਤੇ ਲਾਡੀ ਇਥੇ ਪਿੰਡ ਰਹਿਕੇ ਆਪਣੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਪੂਰੀ ਕਰੇਗਾ ।
ਨਾਲੇ ਲੱਡੂ ਬਾਹਰ ਜੋ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕਰੇਗਾ । ਤੇ ਜੋ ਕੰਮ ਕਾਜ ਕਰੇਗਾ।
ਉਸ ਪੈਸਿਆਂ ਨੂੰ ਬਚਾਕੇ ਹਸਪਤਾਲ ਵੀ ਬਣਾ ਲਵਾਂਗੇ।
ਤੇ ਲਾਡੀ ਇਥੇ ਕੋਈ ਚੰਗਾ ਕੰਮ – ਕਾਰ ਕਰਕੇ ਪੈਸੇ ਬਚਾਕੇ ਰੱਖੇਗਾ ।
ਜੌ ਓਸ ਵਖਤ ਕੰਮ ਆਉਣਗੇ।
ਜਿਸਦੇ ਨਾਲ ਸਰ ਜੀ ਅਸੀਂ ਆਪਣਾ ਸੁਪਨਾ ਪੂਰਾ ਕਰਾਂਗੇ।
ਮੰਨਦਿਆਂ ਕਦੀ ਅਸੀਂ ਇਕ-ਦੂਜੇ ਤੋਂ ਵੱਖ ਨਹੀਂ ਹੋਏ ਪਰ ਸਾਡੀ ਦੋਸਤੀ ਤੋਂ ਵੱਧਕੇ ਕਿਤੇ ਹੈ ਸਾਡਾ ਇਹ ਸੁਪਨਾ ।”
ਲੱਡੂ ਤੇ ਲਾਡੀ ਦੀ ਸੋਚ ‘ਤੇ ਦੋਸਤੀ ਦਾ ਪਿਆਰ ਦੇਖਕੇ ਟੀਚਰ ਸਾਹਿਬ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਪਾਣੀ ਆ ਗਿਆ ।
ਓਨਾਂ ਲੱਡੂ ਤੇ ਲਾਡੀ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਗਲੇ ਲਾਕੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰਾ ਪਿਆਰ ਦਿੱਤਾ, ਤੇ ਕਿਹਾ ।
ਲੱਡੂ ਤੇ ਲਾਡੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਹਸਪਤਾਲ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਪਰੇਸ਼ਾਨੀ ਲੈਣ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਬਾਰੇ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਜਿਵੇਂ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਸੀ, ਕੀ ਉਹ ਬਹੁਤ ਅਮੀਰ ਵਿਅਕਤੀ ਹੈ।
ਡਾਕਟਰ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਲ ਉਹ ਅਮਰੀਕਾ ਦੇ ਬਹੁਤ ਵੱਡੇ ਬਿਜਨਸਮੈਨ ਵੀ ਹੈ ।
ਤੁਸੀ ਦੋਨੋ ਬਸ ਆਪਣੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਵੱਲ ਧਿਆਨ ਦੇਵੋ । ਤੇ ਹਸਪਤਾਲ ਬਣਾਉਣ ਦਾ ਸਾਰਾ ਖਰਚਾ ਮੇਰਾ ਅਮਰੀਕਾ ਵਾਲਾ ਦੋਸਤ ਆਪ ਕਰੇਗਾ ।
ਤੁਹਾਨੂੰ ਘਬਰਾਉੰਣ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਮੇਰੇ ਬੱਚਿਓ ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਹਾਂ। ਲੱਡੂ ਅਮਰੀਕਾ ਜਾਕੇ ਡਾਕਟਰੀ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਪੂਰੀ ਕਰੇਗਾ ।
ਤੇ ਮੈੰ ਲਾਡੀ ਇਥੇ ਰਹਿਕੇ ਹਸਪਤਾਲ ਬਣਾਵਾਂਗੇ ਜੋ ਕਿ ਲੱਡੂ ਦੇ ਡਾਕਟਰ ਬਣਕੇ ਆਉਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਤਿਆਰ ਹੋਵੇਗਾ।”
ਫਿਰ ਟੀਚਰ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਸਾਰੀ ਤਿਆਰੀ ਕਰਕੇ ਲੱਡੂ ਨੂੰ ਅਮਰੀਕਾ ਭੇਜ ਦਿੱਤਾ। ਤੇ ਲਾਡੀ ਨੂੰ ਇਥੇ ਰਹਿਕੇ ਆਪਣੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕਰਨ ਲਈ ਤੇ ਹਸਪਤਾਲ ਦਾ ਕੰਮ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਵਾ ਕੇ ਉਸ ਦੀ ਦੇਖ-ਰੇਖ ਕਰਨ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ।
“ਲੱਡੂ ਨੂੰ ਗਏ ਪੂਰੇ ਛੇ ਮਹੀਨੇ ਬੀਤ ਗਏ। ”
ਛੇ ਮਹੀਨੇ ਤੱਕ ਤਾਂ ਲਾਡੀ ਸਕੂਲ ਵੀ ਜਾਂਦਾ ਰਿਹਾ ਪੜ੍ਹਾਈ ਵੀ ਕਰਦਾ ਰਿਹਾ। ਤੇ ਹਸਪਤਾਲ ਦਾ ਕੰਮ ਵੀ ਦੇਖਦਾ ਰਿਹਾ।
ਫਿਰ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਲਾਡੀ ਨੂੰ ਦਿਨੋਂ ਦਿਨ ਲੱਡੂ ਦੀ ਯਾਦ ਸਤਾਉੰਣ ਲੱਗੀ । ਇਸ ਲਈ ਉਸਦਾ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕਰਨ ਵੱਲੋਂ ਵੀ ਧਿਆਨ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਘਟਦਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਟੀਚਰ ਸਾਹਿਬ ਰੋਜ਼ ਉਸਨੂੰ ਪੁੱਛਦੇ।
“ਲੱਡੂ ਅੱਜ ਕੱਲ ਤੇਰਾ ਧਿਆਨ ਕਿੱਥੇ ਹੈ ? ਤੂੰ ਅੱਜ ਕੱਲ ਪੜ੍ਹਾਈ ਵਿੱਚ ਕਿਉਂ ਏਨਾਂ ਕਮਜ਼ੋਰ ਹੁੰਦਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ? ”
ਲਾਡੀ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲਿਆ ਬੱਸ ਨੀਵੀਂ ਪਾ ਕੇ ਖੜਾ ਰਿਹਾ ।
ਏਦਾਂ ਹੀ ਕਰਦੇ ਕਰਦੇ ਕਈ ਦਿਨ ਮਹੀਨੇ ਬੀਤਦੇ ਗਏ ।
ਤੇ ਇੱਕ ਦਿਨ ਐਸਾ ਆਇਆ ਲਾਡੀ ਨੇ ਆਪਣਾ ਸਕੂਲ ਹੀ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ।
ਜਦ ਲਾਡੀ ਦੇ ਸਕੂਲ ਛੱਡਣ ਦੀ ਗੱਲ ਟੀਚਰ ਸਾਹਿਬ ਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗੀ। ਤਾਂ ਉਹ ਸਿੱਧਾ ਹੀ ਲਾਡੀ ਦੇ ਘਰ ਚਲੇ ਗਏ।
ਟੀਚਰ ਸਾਹਿਬ : ਕੀ ਹੋਇਆ ਲਾਡੀ, ਤੂੰ ਠੀਕ ਤਾਂ ਹੈ ?
ਲਾਡੀ : ਹਾਂਜੀ ਸਰ ਜੀ ਮੈਂ ਤਾਂ ਬਿਲਕੁਲ ਠੀਕ ਹਾਂ।
ਟੀਚਰ ਸਾਹਿਬ : ਫਿਰ ਤੂੰ ਸਕੂਲ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ ਨਾਲੇ ਮੈਂ
ਸੁਣਿਆ ਹੈ ਕਿ ਤੂੰ ਆਪਣੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਵਿਚੇ ਛੱਡ ਦਿੱਤੀ ਹੈ ਸਕੂਲ ਜਾਣਾ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਲਾਡੀ ਇਹ ਗੱਲ ਸੱਚ ਹੈ ? ”
ਲਾਡੀ : ਹਾਂਜੀ ਸਰ ਜੀ ਇਹ ਗੱਲ ਬਿਲਕੁਲ ਸੱਚ ਹੈ ।
ਕੀ ਮੈਂ ਸਕੂਲ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਹੈ, ਪਰ ਮੈਂ ਸਕੂਲ ਕਿਉਂ ਛੱਡਿਆ ਹੈ, ਇਸ ਦਾ ਕਿਸੇ ਨੂੰ...
...
ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਐਪ
