ਮਾਂ ਵਰਗੀ ਗੁਆਂਢਣ
ਮੈਂ ਸੁਰਜੀਤ ਨਾਲ ਬੀ.ਏ ਤੱਕ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕਰਕੇ ਅੱਗੇ ਐਮ ਏ ਕਰਨ ਲੱਗ ਗਿਆ ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਬੀ ਐਡ ਕਰਨ ਦਾ ਮਨ ਬਣਾ ਲਿਆ।
ਸੁਰਜੀਤ ਮੇਰਾ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਗੂੜ੍ਹਾ ਮਿੱਤਰ ਸੀ।ਉਸਦੇ ਇੱਕ ਭੈਣ ਵੀ ਸੀ।ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਅਸੀਂ ਇਕੱਠੇ ਪੜ੍ਹਦੇ ਰਹੇ ਤੱਦ ਤੱਕ ਮੇਰਾ ਆਉਣਾ ਜਾਣਾ ਉਸਦੇ ਘਰ ਬਹੁਤ ਰਿਹਾ ਸੀ ਪਰ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਐਮ ਏ ਕਰਨ ਚਲਾ ਗਿਆ ਤਾਂ ਫਿਰ ਮੇਰਾ ਗੇੜਾ ਉਸਦੇ ਘਰ ਘੱਟ ਲੱਗਦਾ ਸੀ।
ਮੇਰੀ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਵਿੱਚ ਹੋਰ ਕੁਝ ਵਧੀਆ ਸਾਥੀਆਂ ਨਾਲ ਬਹਿਣੀ ਉੱਠਣੀ ਹੋ ਗਈ।
ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਐਮ ਏ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕਰਦੇ ਇੱਕ ਦੋ ਜਣੇ ਆਈਲੈਟਸ ਵੀ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ।ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਵੇਖ ਮੇਰਾ ਵੀ ਬਾਹਰ ਕੈਨੇਡਾ ਜਾਣ ਦਾ ਮਨ ਬਣ ਗਿਆ ਤਾਂ ਮੈਂ ਘਰ ਗੱਲ ਕੀਤੀ ਤਾਂ ਬੇਬੇ ਬਾਪੂ ਨੇ ਆਗਿਆ ਦੇ ਦਿੱਤੀ ਤਾਂ ਮੈਂ ਵੀ ਆਇਲੈਟਸ ਕਰਨ ਲੱਗ ਗਿਆ।
ਅਸੀਂ ਚਾਰ ਦੋਸਤਾਂ ਨੇ ਪੇਪਰ ਦਿੱਤਾ ਵਧੀਆ ਬੈਂਡ ਆ ਗਏ ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਐਮ ਏ ਵਿਚੋਂ ਹੀ ਛੱਡ ਕੈਨੇਡਾ ਦੀ ਟਿਕਟ ਲੈ ਕੈਨੇਡਾ ਦੇ ਕਿਸੇ ਸ਼ਹਿਰ ਜਾ ਕੇ ਡੇਰੇ ਲਾ ਲਏ।
ਪੰਜਾਬ ਵਰਗਾ ਮਾਹੌਲ ਸੀ ਪਰ ਵਿਹਲੇ ਨਹੀਂ ਰਹਿ ਸਕਦੇ ਸੀ ਕੰਮ ਬਹੁਤ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ,ਕਦੋਂ ਦਿਨ ਲੰਘ ਜਾਂਦਾ ਕਦੋਂ ਰਾਤ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਪਤਾ ਹੀ ਨਾ ਲਗਦਾ।
ਅੱਜ ਸਵੇਰੇ ਹੀ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਉਦਾਸ ਸੀ,ਉਦਾਸ ਹੋਵੇ ਵੀ ਕਿਉਂ ਨਾ ਮੈਂ ਸੁਰਜੀਤ ਦੀ ਪਾਈ ਪੋਸਟ ਵੇਖ ਹੱਕਾ ਬੱਕਾ ਰਹਿ ਗਿਆ,ਕਿ ਉਸਦੇ ਮਾਤਾ ਜੀ ਅਚਾਨਕ ਅਟੈਕ ਕਰਕੇ ਸਵਰਗ ਸਿਧਾਰ ਗਏ ਸਨ।
ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਜਿਗਰੀ ਯਾਰ ਨੂੰ ਫੋਨ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਉਹ ਵੀ ਬਹੁਤ ਰੋ ਰਿਹਾ ਸੀ।ਮੈਂ ਕਾਫੀ ਹੌਂਸਲਾ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਉਹ ਰੋਣੋ ਚੁੱਪ ਹੋ ਗਿਆ।
ਹੁਣ ਮੈਂ ਹਫਤੇ ਦੋ ਹਫ਼ਤਿਆਂ ਬਾਅਦ ਫੋਨ ਕਰ ਲੈਂਦਾ ਸੀ।
ਸਮਾਂ ਬੀਤਦਾ ਗਿਆ ਮੈਨੂੰ ਪੀ ਆਰ ਮਿਲ ਗਈ ਅਤੇ ਛੇ ਸਾਲ ਕਦੋਂ ਬੀਤ ਗਏ ਉਸਦਾ ਵੀ ਪਤਾ ਨਾ ਲੱਗਾ।
ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਦੇ ਸਾਥੀਆਂ ਨਾਲ ਬੈਠ ਕੇ ਖਾਣਾ ਖਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਅਚਾਨਕ ਸੁਰਜੀਤ ਦਾ ਫੋਨ ਆਇਆ ਕਿ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਮਹਿੰਦੋ ਦਾ ਵਿਆਹ ਹੈ ਤੂੰ ਕਦ ਆਉਣਾ ਹੈ,ਮੈਂ ਪੁੱਛਿਆ ਕਦ ਵਿਆਹ ਹੈ ਤਾਂ ਕਹਿੰਦਾ ਕਿ ਅਗਲੇ ਮਹੀਨੇ ਹੈ,ਤਾਂ ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਮੈਂ ਵੀ ਆ ਰਿਹਾ ਹਾਂ,ਇਹ ਸੁਣ ਕੇ ਬਹੁਤ ਖ਼ੁਸ਼ ਹੋਇਆ।
ਲਉ ਜੀ ਮੈਂ ਟਿਕਟ ਕਟਾਈ ਅਤੇ ਪੰਜਾਬ ਵੱਲ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ।
ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਦੋ ਦਿਨ...

...

ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਐਪ