ਜਦੋਂ 1991 ਵਿੱਚ ਮੇਰਾ ਵਿਆਹ ਸ਼ਫੀਕ ਗੌਰੀ ਨਾਲ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਮੇਰੀ ਉਮਰ 19 ਸਾਲ ਦੀ ਸੀ । ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਤਬਾਦਲੇ ਹੁੰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਸੀ ਅਤੇ ਉਹ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਲਈ ਦੂਰ ਵੀ ਰਹਿੰਦੇ ਸੀ । ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਵਿੱਚ ਮੇਰੇ ਲਈ ਇਹ ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਸੀ, ਪਰ ਉਹ ਮੈਨੂ ਸਮਝਾਉਂਦੇ ਸੀ ਕਿ ਸੈਨਿਕ ਦੀ ਪਤਨੀ ਹੋਣਾ ਕੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ । ਉਸ ਜਮਾਨੇ ਵਿੱਚ ਮੋਬਾਇਲ ਫੋਨ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ਸਨ । ਮੈਂ ਘੰਟਿਆ ਬੱਧੀ ਫੋਨ ਕੋਲ ਬੈਠ ਕੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਕਾਲ ਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰਿਆ ਕਰਦੀ ।
ਅਸੀਂ ਦੋਨੋ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਚਿੱਠੀ ਲਿਖਿਆ ਕਰਦੇ । ਮੇਰੇ ਪਤੀ ਮੈਨੂੰ ਕਹਿੰਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ ਕਿ ਰੋਜ ਮੈਨੂੰ ਚਿੱਠੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਮੈਂ ਉਹਨਾਂ ਲਈ ਛੋਟੇ – ਛੋਟੇ ਨੋਟ ਲਿਖਿਆ ਕਰਦੀ ਸੀ । ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਸਮਾਨ ਵਿੱਚ ਛੋਟੇ- ਛੋਟੇ ਸਰਪਰਾਈਜ਼ ਛੁਪਾ ਦਿੰਦੀ । ਅਗਲੇ ਕੁਝ ਸਾਲ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਪੋਸਟਿੰਗ ਖਤਰਨਾਕ ਇਲਾਕਿਆਂ ਵਿੱਚ ਹੋਈ । ਉਸ ਸਮੇਂ ਪੰਜਾਬ ਅਤੇ ਕਈ ਉੱਤਰੀ ਇਲਾਕੇ ਖਤਰਨਾਕ ਹੋਇਆ ਕਰਦੇ ਸਨ । ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਪੋਸਟਿੰਗ ਸ੍ਰੀਨਗਰ, ਤ੍ਰਿਪੁਰਾ ਅਤੇ ਪੰਜਾਬ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ । ਉਹ ਕਈ ਦਿਨਾਂ ਤੱਕ ਘਰੋਂ ਬਾਹਰ ਰਹਿੰਦੇ । ਪਰ ਮੈਂ ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਖੁਦ ਨੂੰ ਮਜਬੂਤ ਕਰ ਲਿਆ । ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਅਤੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਦੇਖ਼ਭਾਲ ਕਰਨ ਲੱਗੀ ।
ਮੈਂ ਇਹ ਜਾਣ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਪਿਆਰ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਦੇਸ਼ ਹੈ । ਪਤਨੀ ਅਤੇ ਬੱਚੇ ਦੂਜੇ ਨੰਬਰ ਤੇ ਆਉਂਦੇ ਹਨ ।
1999 ਵਿੱਚ ਉਹ ਸ੍ਰੀਨਗਰ ਫੀਲਡ ਪੋਸਟਿੰਗ ਤੇ ਸਨ । ਉਹ ਇੱਕ ਖਤਰਨਾਕ ਇਲਾਕਾ ਸੀ ਇਸ ਲਈ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਨਾਲ ਰਹਿਣ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਨਹੀਂ ਸੀ । ਮੈਂ ਬੈਂਗਲੋਰ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਲੱਗੀ ।
28 ਜੂਨ 2001 ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਆਖਰੀ ਵਾਰ ਗੱਲ ਕੀਤੀ । ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਮੇਰੀ ਖੈਰ ਪੁੱਛੀ ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਉਹ ਜੰਗਲ ਵਿੱਚ ਸੈਨਿਕ ਟਰੇਨਿੰਗ ਵਿੱਚ ਹਨ । ਉਹ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ ਪਰ ਉਹ ਆਪਣੇ ਕਜ਼ਨਜ਼ ਨਾਲ ਖੇਡ ਰਹੇ ਸਨ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਸ਼ੋਰ ਸ਼ਰਾਬਾ ਵੀ ਸੀ । ਮੈਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਹ ਬੇਸ ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਗੱਲ ਕਰਨ । ਮੈਨੂ ਅੱਜ ਵੀ ਆਪਣੀ ਇਸ ਗੱਲ ਤੇ ਬਹੁਤ ਅਫਸੋਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ।
1 ਜੁਲਾਈ 2001 ਨੂੰ ਸ਼ਾਮ ਕਰੀਬਨ ਸਾਢੇ 6 ਵਜੇ ਕੁਝ ਸੈਨਾ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰੀ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਪਤਨੀਆਂ ਮੇਰੇ ਘਰ ਆਈਆਂ । ਅਚਾਨਕ ਇੱਕ ਔਰਤ ਨੇ...

...

ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਐਪ