ਬੜੀ ਪੁਰਾਣੀ ਗੱਲ ਹੈ ਅਸੀਂ ਨਿੱਕੇ ਨਿੱਕੇ ਹੁੰਦੇ ਸਾਂ, ਜਦੋਂ ਸਕੂਲੋਂ ਛੁੱਟੀਆਂ ਹੋਣੀਆਂ ਤਾਂ ਛੁੱਟੀਆਂ ਵਿੱਚ ਅਸੀਂ ਨਾਨਕੇ ਜਾਣਾ, ਤਾਂ ਨਾਨਕਿਆਂ ਨੂੰ ਚਾਅ ਚੜ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਮਾਮਿਆਂ ਘਰ ਰੌਣਕਾਂ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀਆਂ ਸਨ। ਮਾਮਿਆਂ ਨੇ ਵਾਰੀ ਵਾਰੀ ਰੋਜ ਸਾਨੂੰ ਪਿੰਡ ਵਾਲੀ ਹੱਟੀ ‘ਤੇ ਲੈ ਕੇ ਜਾਣਾ। ਕਿਸੇ ਨੇ ਉਂਗਲ ਫੜਣੀ, ਕਿਸੇ ਨੇ ਮੋਢਿਆਂ ‘ਤੇ ਚੁੱਕ ਕੇ ਲੈ ਕੇ ਜਾਣਾ। ਅਸੀਂ ਜੋ ਮੰਗਣਾ ਮਾਮਿਆਂ ਨੇ ਉਹੀ ਲੈਕੇ ਦੇਣਾ। ਰਾਤ ਹੁੰਦਿਆਂ ਹੀ ਨਾਨੀ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕੋਲ ਬੁਲਾ ਬਾਤਾਂ ਸੁਣਾਨੀਆਂ।
ਕੱਚੇ ਘਰ ਹੁੰਦੇ ਸਨ, ਬੜਾ ਮਜ੍ਹਾ ਆਉਂਦਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਖੇਡਣ-ਕੁੱਦਣ ਦਾ। ਖੁੱਲ੍ਹੇ ਵੇਹੜੇ ਹੁੰਦੇ ਸਨ, ਖੁੱਲ੍ਹੀਆਂ ਹਵਾਵਾਂ, ਜਦੋਂ ਕਿਤੇ ਹਨ੍ਹੇਰੀ ਆਉਣੀ ਤਾਂ ਵੇਹੜੇ ‘ਚ ਲੱਗੇ ਰੁੱਖ ਝੂਲਣੇ, ਅਸੀਂ ਭੱਜ-ਭੱਜ ਰੁੱਖਾਂ ਤੇ ਚੜ੍ਹਣਾ, ਟਾਹਣਿਆਂ ਨਾਲ ਝੂਟਣਾ, ਖੂਬ ਮੌਜ-ਮਸਤੀ ਕਰਨੀ। ਫਿਰ ਰੁੱਖਾਂ ਤੋਂ ਥੱਲੇ ਉੱਤਰਨਾ। ਥੱਲੇ ਉੱਤਰ ਕੇ ਰੁੱਖਾਂ ਨਾਲੋਂ ਟੁੱਟੇ ਪੱਤਿਆਂ ਨਾਲ ਖੇਡਣਾ। ਜਦੋਂ ਹਨ੍ਹੇਰੀ ਤੇਜ਼ ਹੋਣੀ ਫਿਰ ਉਹੀ ਪੱਤੇ ਸਾਡੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਚਪੇੜਿਆਂ ਵਾਂਗ ਵੱਜਣੇ। ਤੇ ਸਾਨੂੰ ਪੱਤਿਆਂ ਦੀ ਸਰਸਰ ਦੀ ਅਵਾਜ ਸੁਣਨ ਦਾ ਬਹੁਤ ਮਜ੍ਹਾ ਆਉਂਦਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ।
ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਜਦੋਂ ਸਵੇਰੇ-ਸਵੇਰੇ ਮਾਮੇ ਨੇ ਡੰਗਰਾਂ ਲਈ ਖੇਤ ਪੱਠੇ ਲੈਣ ਜਾਣਾ ਤਾਂ ਸਾਨੂੰ ਵੀ ਅਵਾਜ ਮਾਰ ਲੈਣੀ,
‘ਓਏ ਮੰਨੂੰ, ਜੰਟੇ, ਮਿੰਟੂ ਆਜੋ ਪੱਠੇ ਲੈਣ ਚੱਲੀਏ।’
ਸਾਨੂੰ ਚਾਅ ਚੜ ਜਾਣਾ, ਕਿ ਬੈਲ-ਗੱਡੇ ‘ਤੇ ਝੂਟਾ ਮਿਲੂ, ਚਲੋ-ਚਲੋ ਛੇਤੀ ਚੱਲੀਏ। ਅਸੀਂ ਭੱਜੇ-ਭੱਜੇ ਗੱਡੇ ‘ਤੇ ਚੜ ਜਾਣਾ ਅਤੇ ਉਧਰੋਂ ਮਾਮੇ ਨੇ ਦਾਤੀ,ਪੱਲੀ(ਪੱਠੇ ਬੰਨਣ ਲਈ) ਚੁੱਕ ਗੱਡੇ ‘ਤੇ ਆ ਰੱਖਣੀ ਤੇ ਘਰੋਂ ਤੁਰ ਪੈਣਾ। ਮਾਮੇ ਨੇ ਰਾਸਤੇ ‘ਚ ਗੀਤ ਗਾਉਂਦੇ ਜਾਣਾ…..
ਗੱਡੀ ਜਾਂਦੀ ਏ ਛਲਾਂਗਾਂ ਮਾਰਦੀ,
ਮੈਨੂੰ ਯਾਦ ਆਵੇ ਮੇਰੇ ਯਾਰਦੀ..!!
ਅਸੀਂ ਪਿੱਛੇ ਬੈਠਿਆਂ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਪੰਗੇ ਲੈਣੇ। ਖੇਤ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਅਸੀਂ ਗਿੱਲੇ ਪੱਠਿਆਂ ਵਿੱਚ ਲੁਕਣ-ਮਿਚੀ ਖੇਡਣਾ। ਤੇ ਜਦੋਂ ਪੱਠੇ ਵੱਢੇ ਜਾਣੇ ਮਾਮੇ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਅਵਾਜ਼ਾਂ ਮਾਰ-ਮਾਰ ਲੱਭਣਾ, ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਲੱਭ ਜਾਣਾ ਫਿਰ ਸਾਨੂੰ ਪੱਠਿਆਂ ਦੀਆਂ ਪੰਡਾਂ ਉੱਪਰ ਬੈਠਾ ਦੇਣਾ। ਫਿਰ ਮਾਮੇ ਨੇ ਗੱਡੇ ‘ਤੇ ਬੈਠ ਬੈਲ ਦੇ ਸੋਟੀ ਮਾਰਨੀ ਤੇ ਕਹਿਣਾ, ‘ਚੱਲ ਓਏ ਬੱਗਿਆ’
ਥੋੜੀ ਦੇਰ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਘਰ ਪਹੁੰਚ ਜਾਣਾ। ਤੇ ਪੱਠੇ ਵਾਲੀਆਂ ਪੰਡਾਂ ਤੋਂ ਜਿਦੋ-ਜਿਦੀ ਛਾਲਾਂ ਮਾਰਨੀਆਂ। ਫਿਰ ਮਾਮੇ ਨੇ ਪੱਠੇ ਵਾਲੀਆਂ ਪੰਡਾਂ ਲਾਹ ਕੇ ਟੋਕੇ ਕੋਲ ਸੁੱਟ ਦੇਣੀਆਂ। ਉਸਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮਾਮੇ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਪੰਡਾਂ ਖੋਲ ਦੇਣੀਆਂ, ਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਕਹਿ ਦੇਣਾ, ਲੱਗ ਜੂ ਪਤਾ ਅੱਜ ਪਹਿਲਾਂ ਕਿਹੜਾ...
...
ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਐਪ
