ਨਾ ਦੇ ਮੇਹਣਾ ਪੁੱਤ ਦਾ..ਅੜੀਏ..!!

ਇਕ ਔਰਤ ਦੀ ਉਸ ਰੱਬ ਅੱਗੇ ਅਰਦਾਸ ‘ਹੇ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਮੇਰੀ ਕਿਓ ਕੁੱਖ ਬੰਨ੍ਹੀ ਏ? ਮੇਰੀ ਵੀ ਕੁੱਖ ਹਰੀ ਕਰਦੇ, ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਪੁੱਤ ਦੀ ਦਾਤ ਦੇਦੇ।‘ ਮੈਂ ਕਦੋਂ ਤੱਕ ਇਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਤਾਹਨੇ ਮੇਹਣੇ ਸੁਣਦੀ ਰਹੂੰਗੀ। ਮੈਨੂੰ ਲੋਕ ਜਿਉਣ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦੇ ਰੱਬਾ। ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਕਰਦਾ ਮੈਂ ਕਿਸੇ ਖੂਹ ‘ਚ ਛਾਲ ਮਾਰਦਾਂ ਜਾਂ ਜਹਿਰ ਪੀ ਲਾਂ। ਜਦੋਂ ਵੀ ਮੈਂ ਕਿਸੇ ਦੇ ਪੁੱਤ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਸਮਝ ਕੇ ਪਿਆਰ ਦਿੰਦੀ ਹਾਂ, ਨਾਲ ਖੇਡਦੀ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਮੇਰੀਆਂ ਦਰਾਣੀਆਂ-ਜੇਠਾਣੀਆਂ,ਆਂਡਣਾ-ਗੁਆਂਡਣਾ ਅੱਗੋਂ ਮੈਨੂੰ ਮੇਹਣੇ ਦਿੰਦੀਆਂ ਹਨ, ਕਿ ਆਪਣੇ ਕੋਲ ਤਾਂ ਤੇਰਾ ਪੁੱਤ ਹੈ ਨਹੀਂ, ਸਾਡੇ ਕਿਓ ਵਿਗਾੜੀ ਜਾਨੀ ਏ? ਹਾਏ ਰੱਬਾ, ਹਾਏ ਰੱਬਾ! ਮੇਰੀ ਢਿੱਡੀ ਪੀੜਾਂ ਪੈਂਦੀਆਂ ਨੇ, ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਇਹ ਗੱਲ੍ਹਾਂ ਸੁਣਦੀ ਹਾਂ।
ਰੱਬਾ ਕਿਵੇਂ ਬਰਦਾਸ਼ ਕਰਾਂ ਮੈਂ ਇਹ ਗੱਲ੍ਹਾਂ? ਹੁਣ ਤੂੰ ਹੀ ਮੈਨੂੰ ਜਵਾਬ ਦੇਦੇ। ਜਾਂ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਪੁੱਤ ਦੇਦੇ ਜਾਂ ਮਾਤ ਦੇਦੇ। ਮੈਂ ਹੋਰ ਨਹੀਂ ਜਿਉਣਾ। ਅੱਕ ਗਈ ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਤਾਹਨੇ ਮੇਹਣੇ ਸੁਣ – ਸੁਣ ਕੇ। ਮੇਰਾ ਤਾਂ ਘਰ ਵੀ ਰਬੜ ਦੇ ਕਾਕਿਆਂ ਨਾਲ ਭਰਿਆ ਪਿਆ ਹੈ। ਕਿੰਨ੍ਹਾਂ ਚਿਰ ਮੈਂ ਇਹਨਾਂ ਰਬੜ ਦੇ ਕਾਕਿਆਂ ਨਾਲ ਖੇਡ ਖੇਡ ਕੇ ਆਪਣੀ ਜਿੰਦਗੀ ਕੱਟੂੰਗੀ। ਰੱਬਾ ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਦੁੱਖ ਲੱਗਦਾ ਏ, ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਰਬੜ ਦੇ ਕਾਕਿਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਪੁੱਤ ਸਮਝ ਕੇ ਬਲਾਉਂਦੀ ਹਾਂ। ਤੇ ਦੋਨੇ ਬਾਹਾਂ ਨਾਲ ਉਤਾਂਹ ਨੂੰ ਚੁੱਕ ਕੇ ਉਸਨੂੰ ਅੱਗੋਂ ਬੋਲਣ ਲਈ ਕਹਿੰਦੀ ਹਾਂ “ਓਏ ਮੇਰੇ ਲਾਲ ਕੀ ਕਰਦਾ ਸੀ” ਤਾਂ ਉਹ ਅੱਗੋ ਕੋਈ ਜਵਾਬ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦਾ। ਤੇ ਜਦੋਂ ਉਹਨੂੰ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਖੇਡਣ ਲਈ ਕਹਿੰਦੀ ਹਾਂ ਤਾਂ ਉਹ ਅੱਗੋਂ ਨਹੀਂ ਖੇਡਦਾ। ਰੱਬਾ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਖੇਡਦਾ ਵੇਖ ਕੇ ਮੇਰਾ ਵੀ ਅਸਲੀ ਕਾਕੇ(ਪੁੱਤ) ਨਾਲ ਖੇਡਣ ਨੂੰ ਜੀ ਕਰਦਾ ਹੈ।

ਮੈਂ ਜਿੰਦਗੀ ਹਾਰ ਗਈ ਹਾਂ ਰੱਬਾ। ਨਾ ਮੈਂ ਜਿਉਂਦਿਆਂ ਚੋਂ, ਨਾ ਮਰਿਆਂ ਚੋਂ। ਹਰ ਪਾਸਿਓ ਮੈਨੂੰ...

...

ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਐਪ