ਉਹ ਬੱਸੋਂ ਉੱਤਰੀ ਤੇ ਅੱਗੋਂ ਲੈਣ ਆਏ ਨਿੱਕੇ ਵੀਰ ਨੂੰ ਗਲਵੱਕੜੀ ਵਿਚ ਲੈ ਲਿਆ..!
ਨਿੱਕੇ ਨੇ ਓਸੇ ਵੇਲੇ ਸੰਦੂਖ ਚੁੱਕ ਲਿਆ..ਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਸੁਨੇਹਾ ਵੀ ਦੇ ਦਿੱਤਾ..ਇਸ ਵੇਰ ਘਰੇ ਜਾਂਦਿਆਂ ਰਾਹ ਵਿਚ ਚਾਚੇ ਪੂਰਨ ਸਿੰਘ ਦੇ ਘਰ ਨਹੀਂ ਖਲੋਣਾ..ਆਪਸ ਵਿਚ ਬੋਲ ਚਾਲ ਹੈਨੀ..ਨਿਆਈਆਂ ਵਾਲੇ ਕਿੱਲੇ ਦਾ ਵੱਡਾ ਰੌਲਾ ਪੈ ਗਿਆ!
ਏਨਾ ਸੁਣ ਉਹ ਠਠੰਬਰ ਕੇ ਖਲੋ ਗਈ..ਅਗਾਂਹ ਪੈਰ ਪੁੱਟਣਾ ਔਖਾ ਜਿਹਾ ਹੋ ਗਿਆ!
ਹੁਣ ਤੱਕ ਉਹ ਜਿੰਨੀ ਵਾਰੀ ਵੀ ਪੇਕੇ ਪਿੰਡ ਆਈ ਪਹਿਲਾਂ ਰਾਹ ਵਿਚ ਪੈਦੇ ਚਾਚੇ ਦੇ ਘਰੇ ਬੈਠ ਪਾਣੀ-ਧਾਣੀ ਪੀ ਕੇ ਹੀ ਆਪਣੇ ਘਰੇ ਪੈਰ ਪਾਉਂਦੀ ਸੀ..!
ਪਉਂਦੀ ਵੀ ਕਿਓਂ ਨਾ..ਆਪਣਾ ਵਿਆਹ ਵਾਲਾ ਦਿਨ ਉਸਨੂੰ ਚੰਗੀ ਤਰਾਂ ਯਾਦ ਸੀ..ਹਲਵਾਈਆਂ ਦੀ ਗਲਤੀ ਕਰਕੇ ਲੱਗੀ ਭਿਆਨਕ ਅੱਗ..ਬਰਾਤੀਆਂ ਲਈ ਤਿਆਰ ਕੀਤੇ ਟੈਂਟ ਮਠਿਆਈਆਂ ਕੁਰਸੀਆਂ ਟੇਬਲ ਤੇ ਹੋਰ ਵੀ ਕਿੰਨਾ ਕੁਝ ਮਿੰਟਾ ਸਕਿੰਟਾਂ ਵਿਚ ਸੜ ਕੇ ਸਵਾਹ ਜੂ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ..ਇਥੋਂ ਤੱਕ ਕੇ ਦਾਜ ਵਰੀ ਲਈ ਲਿਆਂਦਾ ਸਾਰਾ ਸਮਾਨ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਬਚਿਆ..!
ਇਹ ਦੇਖ ਬਾਪੂ ਨੂੰ ਦੰਦਲ ਪੈ ਗਈ..ਇੱਕ ਪਾਸਾ ਮਾਰਿਆ ਗਿਆ..ਕਮਲਿਆਂ ਵਾਂਙ ਤੁਰੀ ਫਿਰਦੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਤੇ ਮਗਰੋਂ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਸੁੱਝ ਰਿਹਾ..!
ਇਸ ਮੌਕੇ ਤੇ ਚਾਚਾ ਪੂਰਨ ਸਿੰਘ ਹੀ ਸੀ ਜਿਹੜਾ ਅੱਗੇ ਆਇਆ ਅਤੇ ਆਪਣਾ ਸਾਰਾ ਕੁਝ ਘਰੋਂ ਲਿਆ ਸਾਮਣੇ ਢੇਰੀ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ..ਚਾਚੇ ਦੇ ਇਸ ਉਪਰਾਲੇ ਨੂੰ ਦੇਖ ਜੰਝ...
...
ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਐਪ
