ਐਨਕ ਸਾਫ ਕਰਦਾ ਹੋਇਆ ਕੋਲ ਬੈਠੀ ਨਾਲਦੀ ਨੂੰ ਆਖਣ ਲੱਗਾ..”ਸਾਡੇ ਵੇਲੇ ਮੁਬਾਇਲ ਨਹੀਂ ਸਨ ਹੋਇਆ ਕਰਦੇ ਤਾਂ ਵੀ ਪਤਾ ਨੀ ਕਿੱਦਾਂ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਇਹ ਸਾਰਾ ਕੁਝ”?

ਅੱਗੋਂ ਆਖਣ ਲੱਗੀ..”ਤੁਹਾਨੂੰ ਚੇਤਾ ਏ..ਆਥਣ ਵੇਲੇ ਠੀਕ ਪੰਜ ਵੱਜ ਕੇ ਪੰਜ ਮਿੰਟ ਤੇ ਪਾਣੀ ਦਾ ਗਿਲਾਸ ਫੜੀ ਅਜੇ ਬੂਹੇ ਕੋਲ ਅੱਪੜਦੀ ਹੀ ਹੁੰਦੀ ਸਾਂ ਕੇ ਬਾਹਰ ਸਾਈਕਲ ਦੀ ਘੰਟੀ ਵੱਜ ਉੱਠਦੀ..ਬਾਰ ਖੋਲ੍ਹਦੀ ਤੇ ਅੱਗੇ ਤੁਸੀਂ ਖਲੋਤੇ ਹੁੰਦੇ ਸੋ..”!

“ਨਾ ਟਾਈਮ ਪੀਸ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਘੜੀਆਂ..

ਪੂਰੇ ਤੀਹ ਸਾਲ ਇਹ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆਈ ਕੇ ਤੂੰ ਪਾਣੀ ਦਾ ਗਿਲਾਸ ਲਿਆਉਂਦੀ ਸੈਂ ਤਾਂ ਮੈਂ ਆਇਆ ਕਰਦਾ ਕੇ ਮੇਰੇ ਆਉਣ ਤੇ ਤੂੰ ਗਿਲਾਸ ਭਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਿਆ ਕਰਦੀ?”

ਅਤੀਤ ਦੇ ਸਮੁੰਦਰ ਵਿਚ ਡੁੱਬਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲ ਉਠੀ..”ਹਾਂ ਸੱਚ ਤੁਹਾਨੂੰ ਯਾਦ ਏ ਰਿਟਾਇਰਮੈਂਟ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਜਦੋਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸ਼ੂਗਰ ਵਾਲੀ ਕਸਰ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੋਇਆ ਕਰਦੀ ਤਾਂ ਇੱਕ ਦਿਨ ਦੁਪਹਿਰ ਦੀ ਰੋਟੀ ਤੋਂ ਮਗਰੋਂ ਤਾਜੇ ਦੁੱਧ ਦੀ ਖੀਰ ਦੇਖ ਤੁਸੀਂ ਆਖ ਉੱਠੇ ਸੋ ਕੇ ਮੈਂ ਅੱਜ ਸੁਵੇਰੇ ਦਾ ਸੋਚੀ ਜਾ ਰਿਹਾਂ ਸਾਂ ਕੇ ਕਿੰਨਾ ਚੰਗਾ ਹੋਵੇ ਜੇ ਕਿਤੇ ਅੱਜ ਰੋਟੀ ਮਗਰੋਂ ਖੀਰ ਮਿਲ ਜਾਵੇ..”

ਉਹ ਹੱਸਦਾ ਹੋਇਆ ਆਖਣ ਲੱਗਾ..”ਦਫਤਰੋਂ ਨਿੱਕਲ ਅਕਸਰ ਹੀ ਸਾਈਕਲ ਦੇ ਪੈਡਲ ਮਾਰਦਾ ਹੋਇਆ ਜੋ ਵੀ ਮਨ ਵਿਚ ਸੋਚਦਾ ਹੁੰਦਾ ਘਰੇ ਸਬੱਬ ਨਾਲ ਓਹੀ ਕੁਝ ਹੀ ਬਣਿਆ ਹੁੰਦਾ ਸੀ..”!

ਪੱਲੇ ਦੀ ਨੁੱਕਰ ਨਾਲ ਅੱਖਾਂ ਸਾਫ ਕਰਦੀ ਬੋਲੀ..”ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਤਾ “ਗੁਰਮੁਖ” ਦੇ ਟੈਮ ਜਦੋਂ ਪੇਕੇ ਗਈ ਸਾਂ..ਅੱਧੀ ਰਾਤ ਪੀੜਾਂ ਲੱਗ ਗਈਆਂ..ਮੁੜਕੋ-ਮੁੜਕੀ ਹੋਈ ਸੋਚੀ ਜਾਵਾਂ ਕੇ ਕਿੰਨਾ ਚੰਗਾ ਹੋਵੇ ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਨੇੜੇ ਹੋਵੋ..ਪਤਾ ਨੀ ਫਿਰ ਰੱਬ ਦੀ ਕੀ ਕੁਦਰਤ ਹੋਈ..ਸੁਵੇਰੇ ਏਧਰ ਦਾਈ ਨੇ ਇਹਨੂੰ ਮੇਰੀ ਝੋਲੀ ਪਾਇਆ ਤੇ ਓਧਰ ਓਸੇ ਵੇਲੇ ਤੁਹਾਡੇ ਸਾਈਕਲ ਦੀ ਘੰਟੀ ਦੀ ਵਾਜ ਕੰਨਾਂ ਵਿਚ ਆਣ ਪਈ..ਤੇ ਅਗਲੇ ਹੀ ਪਲ ਸਾਮਣੇ ਤੁਸੀਂ ਖਲੋਤੇ ਸੋ..ਉਹ ਵੀ ਅੱਖਾਂ ਵਿਚ ਅਥਰੂ ਲਈ..ਸ਼ਾਇਦ ਮੇਰੇ ਵਜੂਦ ਤੇ ਵਰਤ ਗਈ ਪੀੜ ਦਾ ਦੁੱਖ ਤੁਹਾਨੂੰ ਵਧੇਰੇ ਸੀ”!

ਕੁਝ ਯਾਦ ਕਰਦਾ ਉਹ ਅੱਗੋਂ ਬੋਲ ਉਠਿਆ..”ਹਾਂ ਹਾਂ ਚੇਤੇ ਏ..ਓਸੇ ਦਿਨ ਪਤਾ ਨੀ ਕਿਓਂ ਦਫਤਰ ਵਿਚ ਮੇਰਾ ਜੀ ਜਿਹਾ ਨਾ ਲੱਗੇ..ਸਿੱਧਾ ਸਾਬ ਕੋਲ ਗਿਆ ਤੇ ਛੁੱਟੀ ਮੰਗ ਲਈ..ਮੁੜਕੇ ਛੇਤੀ ਨਾਲ ਸਾਈਕਲ ਸਿੱਧਾ ਤੇਰੇ ਪਿੰਡ ਨੂੰ ਜਾਂਦੇ ਨਹਿਰ ਵਾਲੇ ਰਾਹ ਤੇ ਪਾ ਲਿਆ..ਘੰਟੇ ਦੀ ਵਾਟ ਪਤਾ ਨੀ ਕਿੱਦਾਂ ਅੱਧੇ ਘੰਟੇ ਵਿਚ ਹੀ ਮੁੱਕ ਗਈ ਉਸ ਦਿਨ..ਰੱਬ ਹੀ ਜਾਣਦਾ”!

“ਅੱਛਾ ਹੋਰ ਇਕ ਗੱਲ..ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਤਾ ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਭਰੀ...

...

ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਐਪ