ਬੜਾ ਮਸ਼ਹੂਰ ਅਖਾਣ ਹੈ ਕਿ “ਨੌਕਰ ਕੀ ਅਤੇ ਨਖਰਾ ਕੀ”। ਨੌਕਰੀ ਕੋਈ ਵੀ ਹੋਵੇ ਕਦੇ ਆਸਾਨ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀਂ। ਕਿਉਂਕਿ ਤੁਹਾਡੇ ਉੱਪਰ ਵਾਲੇ ਅਹੁਦੇ ਤੇ ਕੋਈ ਨਾ ਕੋਈ ਜ਼ਰੂਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜਿਸਦੇ ਤੁਸੀਂ ਨੌਕਰ ਬਣਦੇ ਹੋ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਨਿਰਦੇਸ਼ਾਂ ਅਨੁਸਾਰ ਕੱਮ ਕਰਦੇ ਹੋ। ਬੇਸ਼ਕ ਇਹ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਚਲਾਉਣ ਦੀ ਮਜਬੂਰੀ ਹੁੰਦੀਂ ਹੈ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਨੌਕਰ ਕੌਣ ਬਣਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਖਰਚੇ ਚਲਾਉਣ ਲਈ ਅਸੀਂ ਆਪਣਾ ਵਕਤ ਵੇਚ ਦਿੰਦੇ ਹਾਂ ਜੋ ਖਰੀਦਣ ਵਾਲੇ ਦਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹ ਉਸ ਵਕਤ ਵਿੱਚ ਸਾਡੇ ਤੋਂ ਆਪਣੇ ਕੱਮ ਕਰਵਾਉਂਦਾ ਹੈ।

ਇਸੇ ਤਰਾਂ ਇੱਕ ਵਾਰ ਕਿਸੇ ਬੰਦੇ ਨੇ ਆਪਣੇ ਸਾਥੀ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਯਾਰ ਤੇਰੀਆਂ ਤਾਂ ਮੌਜਾਂ ਨੇ, ਤੇਰੀ ਨੌਕਰੀ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਹੈ ਤੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਤਾਂ ਸੈੱਟ ਹੈ।
ਅਗਿਓ ਉਹ ਬੰਦਾ ਅੰਦਰੋਂ ਅੰਦਰੀ ਸਤਿਆ ਹੋਇਆ ਹੋਰ ਤਾਂ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲਿਆ ਪਰ ਇੱਕ ਕਹਾਣੀ ਸੁਣਾਉਣ ਲੱਗ ਪਿਆ।

ਕਹਿੰਦਾ ਇੱਕ ਵਾਰ ਕਿਸੇ ਵੱਡੇ ਕਰਿਆਨੇ ਦੇ ਸਟੋਰ ਤੇ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਸੋਹਣਾ ਕੁੱਤਾ ਆਇਆ ਜਿਸ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਝੋਲਾ ਫੜਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਝੋਲੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਲਿਸਟ ਸੀ ਜਿਸ ਉੱਤੇ ਜੋ ਸਮਾਨ ਲੈਣਾ ਸੀ ਉਹ ਲਿਖਿਆ ਸੀ। ਨਾਲ ਕੁਝ ਪੈਸੇ ਵੀ ਸਨ। ਸਟੋਰ ਦਾ ਮਾਲਿਕ ਬੜਾ ਹੈਰਾਨ ਹੋਇਆ ਕਿ ਵਾਹ ਐਨਾ ਸੋਹਣਾ ਅਤੇ ਸਿਆਣਾ ਕੁੱਤਾ ਜੋ ਆਪਣੇ ਮਾਲਿਕ ਲਈ ਸਮਾਨ ਲੈਣ ਆਇਆ ਹੈ। ਉਸਨੇ ਲਿਸਟ ਤੇ ਲਿਖਿਆ ਸਮਾਨ ਝੋਲੇ ਵਿੱਚ ਪਾ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਪੈਸੇ ਕੱਟ ਕੇ ਬਾਕੀ ਪੈਸੇ ਵੀ ਝੋਲੇ ਵਿੱਚ ਪਾ ਦਿੱਤੇ। ਕੁੱਤਾ ਸਮਾਨ ਲੈ ਕੇ ਸਟੋਰ ਤੋਂ ਚੱਲ ਪਿਆ। ਸਟੋਰ ਮਾਲਿਕ ਦੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਵਿਚਾਰ ਆਇਆ ਕਿ ਕੁੱਤਾ ਐਨਾ ਸਿਆਣਾ ਹੈ ਮੈਨੂੰ ਚੱਲ ਕੇ ਦੇਖਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਆਖਿਰ ਹੈ ਕਿਸਦਾ।
ਸਟੋਰ ਦਾ ਮਾਲਿਕ ਕੁੱਤੇ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਚੱਲ ਪਿਆ।...

...

ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਐਪ