ਦਾਦਾ ਜੀ ਕੋਰੇ ਅਨਪੜ ਸਨ..ਫੇਰ ਵੀ ਪੰਜ ਬਾਣੀਆਂ ਦਾ ਪਾਠ ਜ਼ੁਬਾਨੀ ਯਾਦ ਸੀ..!
ਨਿੱਤਨੇਮ ਵੇਲੇ ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੀ ਬੁੱਕਲ ਵਿੱਚ ਬਿਠਾ ਲਿਆ ਕਰਦੇ..ਗੁਰੂਘਰ ਅਕਸਰ ਹੀ ਅਰਦਾਸ ਕਰਿਆ ਕਰਦੇ..ਹੇ ਸੱਚੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਇਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਚਰਣੀ ਲਾ..!
ਫੇਰ ਤਾਬਿਆ ਤੇ ਬੈਠੇ ਬਾਬਾ ਜੀ ਅੱਗੇ ਝੋਲੀ ਅੱਡ ਆਖਿਆ ਕਰਦੇ ਇਸਨੂੰ ਵੀ ਗੁਰੂ ਦੇ ਲੜ ਲਾਵੋ..!
ਉਹ ਅੱਗੋਂ ਆਖਿਆ ਕਰਦੇ ਗੁਰਮੁਖ ਸਿਆਂ ਭੁਜੰਗੀ ਅਜੇ ਛੋਟਾ ਏ..ਵੱਡਾ ਹੋਵੇਗਾ ਤਾਂ ਆਪੇ ਹੀ ਗੁਰੂ ਲੜ ਲੱਗ ਜੂ..!
ਪਰ ਮੁੱਛ ਫੁੱਟਦਿਆਂ ਹੀ ਮੇਰੇ ਤੇ ਚੰਡੀਗੜ ਸ਼ਹਿਰ ਦਾ ਅਸਰ ਹੋ ਗਿਆ..ਸਿਰ ਮੁਨਵਾ ਖੱਤ ਕਢਵਾ ਲਏ..ਬਹਾਨਾ ਇਹ ਲਾਇਆ ਕੇ ਹੋਸਟਲ ਪੰਜਾਬ ਪੁਲਸ ਤੰਗ ਕਰਦੀ..!
ਬੇਬੇ ਬਾਪੂ ਹੁਰਾਂ ਦੇ ਆਖਿਆਂ ਮੈਂ ਕਿੰਨੇ ਦਿਨ ਦਾਦੇ ਹੁਰਾਂ ਦੇ ਮੱਥੇ ਨਾ ਲੱਗਿਆ..ਫੇਰ ਵੀ ਇੱਕ ਦਿਨ ਪਤਾ ਲੱਗ ਹੀ ਗਿਆ..ਸਿਰ ਤੇ ਟੋਪੀ ਜਿਹੀ ਵੇਖ ਪੁੱਛਣ ਲੱਗੇ ਓਏ ਜੱਗੀ ਤੇਰੀ ਪੱਗ ਕਿਥੇ ਏ?
ਫੇਰ ਓਹਨਾ ਦੋ ਦਿਨ ਗੱਲ ਨਾ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਚੱਜ ਨਾਲ ਰੋਟੀ ਹੀ ਖਾਦੀ..!
ਓਹਨੀ ਦਿੰਨੀ ਹੀ ਪੱਕੇ ਹੋਏ ਝੋਨੇ ਤੇ ਭਾਰੀ ਗੜੇਮਾਰ ਹੋਈ..ਨੁਕਸਾਨ ਕਰਕੇ ਘਰੇ ਸੋਗ ਪਿਆ ਸੀ..ਪਰ ਦਾਦੇ ਹੂਰੀ ਬੱਸ ਏਨੀ ਗੱਲ ਹੀ ਆਖੀ ਗਏ..ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਤੇ ਸਿਰਫ ਫਸਲ ਹੀ ਮਾਰੀ ਗਈ..ਮੇਰੀ ਤੇ ਨਸਲ ਵੀ ਗਰਕ ਗਈ..!
ਫੇਰ ਥੋੜੇ ਚਿਰ ਮਗਰੋਂ ਮਾਹੌਲ ਤੋਂ ਡਰਦਿਆਂ ਮੈਨੂੰ ਯੂਰੋਪ ਕੱਢ ਦਿੱਤਾ..ਮਗਰੋਂ ਮੈਂ ਅਮਰੀਕਾ ਆ ਗਿਆ..!
ਜਦੋਂ ਵੀ ਘਰੇ ਫੋਨ ਕਰਦਾ ਤਾਂ ਦਾਦੇ ਹੂਰੀ ਉਚੇਚਾ ਪੁੱਛਦੇ ਓਏ ਜੱਗੀ ਤੂੰ ਕੇਸ ਰੱਖੇ ਕੇ ਨਹੀਂ..ਝੂਠ ਨਾ ਬੋਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਤਾਂ ਅੱਗੋਂ ਸਿੱਧੀ ਗੱਲ ਨਾ ਕਰਦੇ..ਮਨ ਵਿਚ ਅਜੇ ਵੀ ਓਹੀ ਰੋਸਾ ਕਾਇਮ ਸੀ..!
ਇੱਕ ਵੇਰ ਅਚਾਨਕ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਥੋੜੇ ਢਿੱਲੇ ਨੇ..ਮਨ ਵਿਚ ਵਲਵਲਾ ਜਿਹਾ ਉਠਿਆ..ਭਤੀਜੇ ਦੀ ਲੋਹੜੀ ਵੀ ਸੀ..ਟਿਕਟ ਕਰਵਾਈ ਤੇ ਬਿਨਾ ਦੱਸਿਆ ਹੀ ਪਿੰਡ ਅੱਪੜ ਗਿਆ..!
ਧੁੰਦ ਕਾਰਨ ਲੋਹੜੀ ਵਾਲੇ ਦਿਨ ਤਾਂ ਨਾ ਅੱਪੜਿਆ ਗਿਆ ਪਰ ਮਾਘੀ ਦੀਆਂ ਰੌਣਕਾਂ ਜਰੂਰ ਨਸੀਬ ਹੋ ਗਈਆਂ..!
ਪਿੰਡੋਂ ਬਾਹਰ ਹੀ ਪਤਾ ਲੱਗ ਗਿਆ ਕੇ ਅੱਜ ਥੋੜਾ ਜਿਆਦਾ ਹੀ ਢਿੱਲੇ ਨੇ..ਪਰ ਫੇਰ ਵੀ ਲਗਾਤਾਰ ਗੇਟ ਵੱਲ ਹੀ ਵੇਖੀ ਜਾ ਰਹੇ ਨੇ..!
ਅੰਦਰ ਵੜਿਆ ਤਾਂ ਸਾਰੇ ਹੈਰਾਨ..ਬਿਨਾ ਕਿਸੇ ਚਿੱਠੀ ਪੱਤਰ ਦੇ ਕਿੱਦਾਂ ਆ ਗਿਆ..ਚਾਚੇ ਤਾਏ ਭੂਆ ਫੁੱਫੜ ਅਤੇ ਇਕੱਠੀ ਹੋਈ ਸਾਕ ਬਰਾਦਰੀ ਸਭ ਨੇ ਵਾਰੋ ਵਾਰੀ ਬੁੱਕਲ ਵਿਚ ਲੈ ਬੜਾ ਪਿਆਰ ਕੀਤਾ..!
ਪਰ ਮੇਰਾ...
...
ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਐਪ
