ਜਦੋਂ ਮੇਰੀ ਵਾਰੀ ਆਈ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਕੁਰਸੀ ਤੇ ਬਿਠਾਉਂਦਿਆਂ ਸਾਰ ਹੀ ਪੁੱਛਣ ਲੱਗੇ..”ਹਾਂ ਦੱਸ ਪੁੱਤਰਾ ਕੀ ਰੋਗ ਏ ਤੈਨੂੰ?
“ਕੁਝ ਦਿਨਾਂ ਤੋਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿਚ ਬਹੁਤ ਜਿਆਦਾ ਜਲਨ..ਖੁਸ਼ਕੀ ਅਤੇ ਰੁੱਖਾਪਣ ਜਿਹਾ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਈ ਜਾ ਰਿਹਾ ਏ..ਪਤਾ ਨੀ ਕਿਓਂ?
ਓਹਨਾ ਨੇੜੇ ਹੋ ਕੇ ਮੇਰੀਆਂ ਅੱਖੀਆਂ ਚੈਕ ਕੀਤੀਆਂ ਤੇ ਫੇਰ ਸਹਿ ਸੁਭਾ ਪੁੱਛ ਲਿਆ “ਆਖਰੀ ਵਾਰ ਕਦੋਂ ਰੋਇਆ ਸੈਂ ਪੁੱਤਰ”?
ਇੱਕ ਤਜੁਰਬੇਕਾਰ ਡਾਕਟਰ ਵੱਲੋਂ ਪੁੱਛਿਆ ਗਿਆ ਇਹ ਅਜੀਬ ਜਿਹਾ ਸੁਆਲ ਸੁਣ ਮੈਂ ਹੈਰਾਨ ਹੋ ਕੇ ਰਹਿ ਗਿਆ ਤੇ ਅੱਗੋਂ ਝੱਟਪੱਟ ਹੀ ਏਨੀ ਗੱਲ ਅੱਖ ਦਿੱਤੀ ਕੇ “ਰੋਣਾ ਕੋਈ ਚੰਗੀ ਗੱਲ ਥੋੜਾ ਏ ਡਾਕਟਰ ਸਾਬ..ਉਹ ਵੀ ਮਰਦਾਂ ਵਾਸਤੇ”
“ਜੀ ਹਾਂ ਪੁੱਤਰ ਜੀ ਰੋਣਾ ਬੜੀ ਚੰਗੀ ਗੱਲ ਹੈ..ਜੋ ਰੋਂਦੇ ਨਹੀਂ ਓਹਨਾ ਦੀਆਂ ਅੱਖੀਆਂ ਤੇ ਦਿਲ ਦੋਨੋਂ ਹੀ ਪੱਥਰ ਦੇ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਨੇ..ਸੋ ਕਦੀ ਕਦੀ ਕਾਰਨ ਅਕਾਰਨ ਹੀ ਅੱਖੀਆਂ ਚੋਂ ਨੀਰ ਵਹਾ ਦਿਲ ਹੌਲਾ ਕਰ ਲੈਣਾ ਕੋਈ ਮਾੜੀ ਗੱਲ...
...
ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਐਪ