ਐਂਕਲ ਮੇਰਾ ਵਿਆਹ ਹੋ ਗਿਆ।” ਅਚਾਨਕ ਆਏ ਫੋਨ ਚੋ ਆਵਾਜ਼ ਆਈ।
“ਕਦੋਂ?????” ਮੈਂ ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਉਛੱਲ ਕੇ ਪੁੱਛਿਆ।
“ਪਿਛਲੇ ਹਫਤੇ। ਕਾਹਦਾ ਵਿਆਹ ਸੀ। ਗੁਰਦੁਆਰੇ ਬਸ ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਹੀ ਆਈ ਸੀ ਕੱਲੀ, ਪੱਲਾ ਫੜਾਉਣ। ਹੋਰ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਆਇਆ। ਦੀਦੀ ਵੀ ਨਹੀਂ ਆਈ।” ਉਸਨੇ ਠੰਡਾ ਹੌਂਕਾ ਜਿਹਾ ਭਰਦੀ ਨੇ ਕਿਹਾ।
“ਚਲੋ ਵਧਾਈਆ ਹੋਣ ਬੇਟਾ। ਤੂੰ ਮੋਰਚਾ ਜਿੱਤ ਲਿਆ।” ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਹੌਂਸਲਾ ਦਿੱਤਾ। ਹਾਂ ਇਹ ਨਿਸ਼ਾ ਦਾ ਫੋਨ ਸੀ ਜੋ ਸਾਡੇ ਘਰ ਦੇ ਨੇੜੇ ਹੀ ਕਿਸੇ ਬੂਟੀਕ ਤੇ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਸੀ। ਭਾਵੇ ਉਸ ਨੇ ਪਲੱਸ ਟੂ ਕੀਤੀ ਹੋਈ ਸੀ ਤੇ ਹੁਣ ਪ੍ਰਾਈਵੇਟ ਬੀ ਕਾਮ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਉਸੇ ਬੂਟੀਕ ਤੇ ਹੀ ਇੱਕ ਸੰਨੀ ਨਾਮ ਦਾ ਮੁੰਡਾ ਕਿਸ਼ਤ ਲੈਣ ਆਉਂਦਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਸ਼ਾਇਦ ਉਹ ਕਿਸੇ ਕਮੇਟੀ ਪਾਉਣ ਵਾਲੇ ਦਾ ਕਰਿੰਦਾ ਸੀ। ਬੂਟੀਕ ਵਾਲੀ ਅੰਟੀ ਰੋਜ ਦੀ ਪੰਜ ਸੌ ਦੀ ਕਮੇਟੀ ਪਾਉਂਦੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਕਈ ਵਾਰ ਅੰਟੀ ਕੋਲ ਪੰਜ ਸੌ ਰੁਪਈਆ ਵੀ ਇਕੱਠਾ ਨਾ ਹੁੰਦਾ ਤੇ ਅੰਟੀ ਉਸ ਨੂੰ ਦੁਬਾਰਾ ਆਉਣ ਦਾ ਕਹਿ ਦਿੰਦੀ। ਜੀ ਕਹਿ ਕੇ ਸੰਨੀ ਚਲਾ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਦਿੱਤੇ ਸਮੇਂ ਤੇ ਦੁਬਾਰਾ ਆ ਜਾਂਦਾ। ਕਈ ਵਾਰੀ ਅੰਟੀ ਨਿਸ਼ਾ ਨੂੰ ਕੈਸ਼ ਬਾਕਸ ਚੋਂ ਕਿਸ਼ਤ ਦੇਣ ਲਈ ਕਹਿਂਦੀ। ਨਿਸ਼ਾ ਉਸ ਵੱਲ ਟੇਡਾ ਟੇਡਾ ਝਾਕਦੀ। ਸੰਨੀ ਨੂੰ ਵੀ ਨਿਸ਼ਾ ਵਧੀਆ ਲਗਦੀ। ਬੂਟੀਕ ਅੰਦਰ ਵੜਦੇ ਹੀ ਸੰਨੀ ਦਾ ਚੇਹਰਾ ਖਿੜ ਜਾਂਦਾ। ਹੁਣ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਨਿਸ਼ਾ ਵੀ ਸੰਨੀ ਨੂੰ ਉਡੀਕਦੀ ਰਹਿੰਦੀ। ਜਿਸ ਦਿਨ ਕਿਸੇ ਮਜਬੂਰੀ ਕਾਰਨ ਸੰਨੀ ਨਾ ਆਉਂਦਾ ਤਾਂ ਉਹ ਸ਼ਾਮ ਤੱਕ ਦੂਰ ਸੜਕ ਵੱਲ ਝਾਕਦੀ ਰਹਿੰਦੀ। ਇਸ ਤਰਾਂ ਜਿਸ ਦਿਨ ਸੰਨੀ ਨੂੰ ਨਿਸ਼ਾ ਨਾ ਮਿਲਦੀ ਯ ਓਹੁ ਛੁੱਟੀ ਤੇ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਸੰਨੀ ਨੂੰ ਲਗਦਾ ਉਸਦਾ ਗੇੜਾ ਐਵੇਂ ਹੀ ਗਿਆ। ਭਾਵੇਂ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਕਦੇ ਆਪਸ ਵਿਚ ਗਲਬਾਤ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੋਈ। ਪਰ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਵੱਲ ਖਿੱਚ ਬਰਕਰਾਰ ਸੀ। ਸੰਨੀ ਬਹੁਤ ਸ਼ਰੀਫ ਲੜਕਾ ਸੀ। ਉਹ ਕਦੇ ਪਿਆਰ ਪਿਊਰ ਦੇ ਚੱਕਰ ਚ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਿਆ। ਨਿਸ਼ਾ ਤੇਜ਼ ਸੀ ਭਾਵੇਂ ਪਰ ਉਹ ਦੇਖਣ ਵਿਚ ਜੁਆਕੜੀ ਜਿਹੀ ਲਗਦੀ ਸੀ। ਨਾਲੇ ਇੱਕ ਕੁੜੀ ਪਹਿਲ ਵੀ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਰ ਸਕਦੀ। ਨਿਸ਼ਾ ਦੀ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਭੈਣ ਵੀ ਸੀ ਜੋ ਥੋੜੇ ਗਰਮ ਸੁਭਾਅ ਦੀ ਸੀ। ਉਹ ਵੀ ਪ੍ਰਾਈਵੇਟ ਨੌਕਰੀ ਕਰਦੀ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਪਾਪਾ ਕਾਫੀ ਬਜ਼ੁਰਗ ਸਨ। ਜੋ ਦਮੇ ਦੇ ਮਰੀਜ਼ ਸਨ ਤੇ ਅਕਸ਼ਰ ਮੰਜੇ ਤੇ ਹੀ ਪਏ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ। ਮੈਂ ਜਦੋਂ ਵੀ ਮੈਡਮ ਨਾਲ ਉਸ ਬੂਟੀਕ ਤੇ ਜਾਂਦਾ ਨਿਸ਼ਾ ਨਾਲ ਚਾਰ ਗੱਲਾਂ ਜਰੂਰ ਕਰਦਾ। ਨਿਸ਼ਾ ਵੀ ਐਂਕਲ ਐਂਕਲ ਆਖਕੇ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਸਾਰੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰ ਲੈਂਦੀ। ਸੋਹਣੀ ਤਾਂ ਸੀ ਹੀ ਨਿਸ਼ਾ ਉਂਜ ਮਿਲਾਪੜੀ ਵੀ ਸੀ। ਹੁਣ ਉਹ ਆਪਣੀ ਅੰਟੀ ਨਾਲ ਵੀ ਖੂਬ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੀ। ਇਸ ਤਰਾਂ ਸਾਡੀ ਦੋਹਾਂ ਦੀ ਉਸਨਾਲ ਨੇੜਤਾ ਵਧਦੀ ਗਈ। ਹੋਲੀ ਹੋਲੀ ਸਾਨੂੰ ਨਿਸ਼ਾ ਦੀ ਪ੍ਰੇਮ ਕਹਾਣੀ ਦਾ ਪਤਾ ਲੱਗ ਗਿਆ। ਨਿਸ਼ਾ ਨਾਲਦੇ ਪਿੰਡ ਚੋ ਜਾਟ ਪਰਿਵਾਰ ਚੋ ਸੀ। ਭਾਵੇ ਘਰ ਗਰੀਬ ਸੀ ਪਰ ਰੱਬ ਨੇ ਹੁਸਨ ਕਮਾਲ ਦਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਸਧਾਰਨ ਕੱਪੜਿਆਂ ਵਿੱਚ ਉਹ ਬਹੁਤ ਫੱਬਦੀ। ਸ਼ਾਇਦ ਬੂਟੀਕ ਚ ਕੰਮ ਕਰਨ ਕਰਕੇ ਉਸਨੂੰ ਤਹਿਜ਼ੀਬ ਆ ਗਈ ਸੀ। ਉਸਦਾ ਗਲਬਾਤ ਕਰਨ ਦਾ ਸਲੀਕਾ ਹਰੇਕ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕਰਦਾ। ਉਸਦੇ ਕੋਈ ਭਰਾ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਬਹੁਤੇ ਵਾਰੀ ਉਹ ਮੁੰਡਿਆਂ ਵਾਂਗੂ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੀ। “ਮੈਂ ਪਾਪਾ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹਾਂ। ਮੈਂ ਕੁਝ ਬਣਕੇ ਦਿਖਾਵਾਂਗਾ। ਐਂਕਲ ਸੰਨੀ ਬਹੁਤ ਚੰਗਾ ਮੁੰਡਾ ਹੈ।ਮੈਨੂੰ ਸਾਰੀ ਜਿੰਦਗ਼ੀ ਖੁਸ਼ ਰਖੂ।” ਵਗੈਰਾ ਵਗੈਰਾ। ਸੰਨੀ ਉੱਚੇ ਲੰਬੇ ਕੱਦ ਦਾ ਗੋਰਾ ਨਿਛੋਹ ਸੁਨਿਆਰਾਂ ਦਾ ਮੁੰਡਾ ਸੀ। ਭਾਵੇਂ ਪੜ੍ਹਿਆ ਥੋੜਾ ਘੱਟ ਸੀ ਪਰ ਇਮਾਨਦਾਰ ਸੀ ਤੇ ਮਿਹਨਤ ਨਾਲ ਚੰਗੀ ਕਮਾਈ ਕਰ ਲੈਂਦਾ ਸੀ। ਉਂਜ ਉਹ ਘਰੋਂ ਵੀ ਠੀਕ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਮੁੰਡੇ ਖਾਤਿਰ ਇਸ ਰਿਸ਼ਤੇ ਲਈ ਹਰ...
...
ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਐਪ
