ਪੈਂਡਾ ਇਸ਼ਕੇ ਦਾ

ਇਸ਼ਕ ਨੂੰ ਇਬਾਦਤ ਕਹਿਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦੇ ਨਾਮ
ਕੁਝ ਸ਼ਬਦ
ਜੇਕਰ ਸਭ‌ ਤੋਂ ਗੁੰਝਲਦਾਰ ਪਹੇਲੀ ਲੱਭ‌‌ ਰਹੇ ਹੋ ਤਾਂ ਇੱਕ ਲੇਖਕ ਨੂੰ ਲੱਭ ਲਵੋ‌ ਉਸਤੋਂ ਵੱਧ‌ ਮੇਰੇ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ਼ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕੁਝ ਵੀ ਐਨੀ‌ ਉਲਝਣ ਵਾਲ਼ਾ ਨਹੀਂ ਮਿਲ਼ੇਗਾ,ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਰਾਜ਼, ਜ਼ਜ਼ਬਾਤ, ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਨੂੰ ਲੈ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਨੇ ਇੱਕ ਜਿਉਂਦੀ ਜਾਗਦੀ ਦੇਹ ਨੂੰ ਸਮਰਪਿਤ ਇਹ ਕਹਾਣੀ ਲਿਖੀ ਜਿਸਦੀ ਸ਼ਬਦਾਵਲੀ ਤੇ ਜੜਤ‌ ਦੋਵੇਂ ਹੀ ਪ੍ਰਸੰਸਾ ਦਾਇਕ ਨੇ , ਮੈਂ ਉਸ ਪਰਮ ਪਰਮਾਤਮਾ ਅੱਗੇ ਅਰਦਾਸ ਕਰਦਾਂ ਹਾਂ ਕਿ ਵੀਰ ਨੂੰ ਹਮੇਸ਼ਾ ਚੰਗਾ ਤੇ ਐਦਾਂ ਹੀ ਖੂਬਸੂਰਤ ਤੇ ਹਕੀਕੀ ਲਿਖਣ‌‌ ਦਾ ਵੱਲ਼ ਬਖ਼ਸ਼ਣ।
ਸੁਖਦੀਪ ਸਿੰਘ ਰਾਏਪੁਰ
ਪੈਂਡਾ ਇਸ਼ਕੇ ਦਾ
ਭਾਗ ਦੂਜਾ

ਰਾਜਵੀਰ ਦੇ ਨਾਲ ਤੁਸੀਂ ਆਏ ਹੋ? ਇੱਕ ਨਰਸ ਨੇ ਕੋਲ ਆ ਕੇ ਗੁਰੀ ਤੇ ਲੱਖੇ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ। ਹਾਂਜੀ… ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਅਪਰੇਸ਼ਨ ਕਰਨਾ ਹੈ, ਸੱਟ ਬਹੁਤ ਹੈ, ਤੁਸੀਂ ਆਹ ਪੇਪਰ ਤੇ ਸਾਈਨ ਕਰਦੋ। ਨਰਸ ਨੇ ਇੱਕ ਫਾਰਮ ਦਿੰਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ। ਲੱਖੇ ਨੇ ਗੁਰੀ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਤੂੰ ਕਰਦੇ ਬਾਈ ਸਾਈਨ, ਅੰਕਲ ਹੁਣੀ ਤਾਂ ਹਜੇ ਆਏ ਨਹੀਂ। ‘ ਮੈਂ ਮਰ ਜਾਣਾ ਯਾਰੋ ‘ ਰਾਜਵੀਰ ਦੇ ਕਹੇ ਹੋਏ ਬੋਲ ਗੁਰੀ ਦੇ ਕੰਨਾਂ ਚ ਗੂੰਜਣ ਲੱਗ ਪਏ। ਓਸਨੇ ਕੰਬਦੇ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਪੈੱਨ ਫੜਿਆ ਤੇ ਸਾਈਨ ਕਰ ਦਿੱਤੇ।
         ਆਈ ਸੀ ਯੂ ਤੋਂ ਡਾਕਟਰ ਦੇ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਣ ਦੀ ਵੇਟ ਕਰਦੇ ਗੁਰੀ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਪੱਥਰ ਬਣੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਸਨ। ਹੁਣ ਤੱਕ ਰਾਜਵੀਰ ਦੇ ਘਰ ਵਾਲੇ ਵੀ ਆ ਗਏ ਸਨ, ਸਭ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਅੱਗੇ ਅਰਦਾਸ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ। ਡਾਕਟਰ ਨੇ ਬਾਹਰ ਆ ਕੇ ਰਾਜਵੀਰ ਦੇ ਡੈਡੀ ਜੀ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕੈਬਿਨ ਚ ਆਉਣ ਨੂੰ ਕਿਹਾ, ਗੁਰੀ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਚਲਾ ਗਿਆ।l
   ਹਾਂਜੀ ਡਾਕਟਰ ਸਾਹਬ , ਰਾਜਵੀਰ ਠੀਕ ਤੇ ਹੈ ਨਾ? ਰਾਜਵੀਰ ਦੇ ਡੈਡੀ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ। ਦੇਖੋ ਸਰਦਾਰ ਸਾਹਬ, ਸੱਟ ਸਿਰ ਚ ਲੱਗੀ ਹੈ। ਸਪਾਈਨ ਚ ਵੀ ਸੱਟ ਹੈ। ਅਪਰੇਸ਼ਨ ਸਹੀ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ, ਪਰ…! ਪਰ ਕੀ ਡਾਕਟਰ ਸਾਹਬ? ਜਿੰਨਾ ਚਿਰ ਰਾਜਵੀਰ ਨੂੰ ਹੋਸ਼ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ ਕਿਹਾ ਜਾ ਸਕਦਾ। ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਤੋਂ ਕੁੱਝ ਓਹਲਾ ਨਹੀਂ ਰੱਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ, ਓਸ ਨੂੰ ਹੋਸ਼ ਜਲਦੀ ਵੀ ਆ ਸਕਦੀ ਹੈ ਤੇ ਕੁੱਝ ਦਿਨ ਵੀ ਲੱਗ ਸਕਦੇ ਹਨ। ‘ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ‘ ਰਾਜਵੀਰ ਦੇ ਡੈਡੀ ਨੇ ਹਾਉਕਾ ਲਿਆ। ਹੁਣ ਕੀ ਬਣੇਗਾ ਪੁੱਤ? ਰਾਜਵੀਰ ਦੇ ਡੈਡੀ ਨੇ ਕੈਬਿਨ ਚੋਂ ਬਾਹਰ ਆਉਂਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ। ਅੰਕਲ ਜੀ ਤੁਸੀਂ ਫ਼ਿਕਰ ਨਾ ਕਰੋ, ਰਾਜਵੀਰ ਬਹੁਤ ਜਲਦੀ ਠੀਕ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ, ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਹਾਂ, ਕੋਈ ਚਿੰਤਾਂ ਨਾ ਕਰੋ ਬਸ। ਤੁਸੀਂ ਅੰਟੀ ਹੁਣਾਂ ਨੂੰ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ ਦੱਸਣਾ ਬਸ।
   ਰਾਤ ਦੇ 11 ਵੱਜ ਗਏ ਸਨ। ਗੁਰੀ ਤੇ ਲੱਖੇ ਨੇ ਅੰਕਲ ਹੁਣਾ ਨੂੰ ਆਰਾਮ ਕਰਨ ਦਾ ਕਹਿ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਕਿ ਅਸੀਂ ਏਥੇ ਹੈਗੇ ਹਾਂ ਰਾਤ ਨੂੰ ਦੋਵੇਂ ਜਾਣੇ। ਕਮਰੇ ਦੇ ਬਾਹਰ ਬੈਠੇ ਗੁਰੀ ਦੇ ਅੱਜ ਸਵੇਰ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਹੁਣ ਤੱਕ ਸਾਰਾ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਅੱਖਾਂ ਅੱਗੇ ਆਉਣ ਲੱਗਾ। ਆਪਾਂ ਜੋਬਨ ਨੂੰ ਦੱਸ ਦਈਏ? ਲੱਖੇ ਨੇ ਗੁਰੀ ਨੂੰ ਸੋਚਾਂ ਚ ਪਏ ਨੂੰ ਹਿਲਾਇਆ। ….ਹਾਂ… ਗੁਰੀ ਨੂੰ ਇੱਕ ਦਮ ਯਾਦ ਆਇਆ ਕਿ ਉਸਨੂੰ ਕਿਸੇ ਨੇ ਰਾਜਵੀਰ ਦਾ ਮੋਬਾਈਲ ਤੇ ਪਰਸ ਫੜਾਇਆ ਸੀ, ਜੋ ਓਹਨੇ ਲੱਖੇ ਨੂੰ ਫੜਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। …ਰਾਜਵੀਰ ਦਾ ਮੋਬਾਈਲ ਸੀ ਤੇਰੇ ਕੋਲ ਦਵੀ ਜਰਾ…! ਲੱਖੇ ਨੇ ਮੋਬਾਈਲ ਜੇਬ ਚੋਂ ਕੱਢ ਕੇ ਫੜਾਇਆ। ਗੁਰੀ ਨੇ ਫੋਨ ਆਨ ਕੀਤਾ, ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਜੋਬਨ ਦੀਆਂ 4 ਮਿਸ ਕਾਲ ਆਈਆਂ ਹੋਈਆਂ ਸਨ। ਉਸ ਦੀ ਨਿਗ੍ਹਾ ਟੈਕਸਟ ਮੈਸੇਜ ਤੇ ਪਈ, ਖੋਲ ਕੇ ਦੇਖੇ ਤਾਂ ਜੋਬਨ ਦੇ ਕਈ ਮੈਸੇਜ ਸਨ। ” ਕਿੱਥੇ ਹੋ ਰਾਜ? ਫੋਨ ਨਹੀਂ ਪਿਕ ਕਰ ਰਹੇ।” … ਦੂਜਾ ਮੈਸੇਜ, ” ਤੁਸੀਂ ਦੱਸੋ ਮੈਂ ਕਿਧਰ ਜਾਵਾਂ?”… ਕੁੱਝ ਹੋਰ ਮੈਸੇਜ ਵੀ ਸਨ,। ਪਰ ਜਦੋਂ ਗੁਰੀ ਨੇ ਕੱਲ ਰਾਤ ਵਾਲਾ ਮੈਸੇਜ ਪੜਿਆ ਤਾਂ ਇਕਦਮ ਸੁੰਨ ਹੋ ਗਿਆ। …” ਰਾਜ ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਸਮਝਾਇਆ ਘਰਦਿਆਂ ਨੂੰ ਓਹ ਨਹੀ ਮੰਨ ਰਹੇ, ਉਲਟਾ ਮੇਰੇ ਤੇ ਬਹੁਤ ਬੰਦਿਸ਼ਾਂ ਲੱਗ ਗਈਆਂ ਨੇ। ਅਗਲੇ ਹਫਤੇ ਮੈਨੂੰ ਦੇਖਣ ਵਾਲੇ ਆ ਰਹੇ ਨੇ। ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਮੈਂ ਹੁਣ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੀ। ਮੈਨੂੰ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਕਹਾਂ, ਤਾਂ ਮੈਸੇਜ ਕਰ ਰਹੀ ਹਾਂ। ਮੈਨੂੰ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ ਕੀ ਕਰਾਂ।” …. ਗੁਰੀ ਨੂੰ ਹੁਣ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕੇ ਰਾਜਵੀਰ ਅੱਜ ਸਵੇਰੇ ਐਨਾ ਉਦਾਸ ਕਿਉਂ ਸੀ। ਜਦ ਓਸਨੇ ਕਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਪ੍ਰਿੰਟ ਆਊਟ ਲੈ ਆ ਤਾਂ ਓਹਨੇ ਇੱਕ ਵਾਰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕਿਹਾ ਸੀ ਕੇ ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ ਇਕੱਠੇ ਚਲਦੇ ਹਾਂ। ਜਦਕਿ ਅੱਗੇ ਕਿਸੇ ਕੰਮ ਚ ਇਕੱਲਾ ਜਾਣ ਲਈ ਮੰਨਦਾ ਨਹੀ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਜੇ ਓਸਨੂੰ ਪਤਾ ਹੁੰਦਾ ਓਹਦੇ ਅੰਦਰ ਕੀ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਤਾਂ ਕਦੇ ਵੀ ਰਾਜਵੀਰ ਨੂੰ ਇਕੱਲਾ ਨਾ ਭੇਜਦਾ। ਰਾਜਵੀਰ ਦੀ ਹਾਲਤ ਬਾਰੇ ਸੋਚ ਕੇ ਗੁਰੀ ਰੋਣ ਲੱਗ ਪਿਆ। ਲੱਖਾ ਵੀ ਗੁਰੀ ਨੂੰ ਗਲਵਕੜੀ ਪਾ ਕੇ ਰੋ ਪਿਆ।
        ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਚੈੱਕਅਪ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਡਾਕਟਰ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਹਜੇ ਵੀ ਖਤਰਾ ਓਵੇਂ ਦਾ ਓਵੇਂ ਹੀ ਹੈ। ਰਾਜਵੀਰ ਦੇ ਘਰ ਦਿਆਂ ਦਾ ਬੁਰਾ ਹਾਲ ਹੋਇਆ ਪਿਆ ਸੀ। ਗੁਰੀ ਨੇ ਕੁੱਝ ਸੋਚ ਕੇ ਜੋਬਨ ਨੂੰ ਫੋਨ ਕੀਤਾ, ਹੈਲੋ! …ਹਾਂਜੀ ਗੁਰੀ? …ਕਿਵੇਂ ਹੋ? ਮੈਂ ਠੀਕ, ਰਾਜਵੀਰ ਕੱਲ ਦਾ ਫੋਨ ਨਹੀਂ ਚੱਕ ਰਿਹਾਂ? ਹਾਂ ਜੋਬਨ ਓਹ… ਹਹ… ਓਹਦਾ ਐਕਸੀਡੈਂਟ ਹੋ ਗਿਆ, ਲੁਧਿਆਣੇ ਐਡਮਿਟ ਹੈ। ਕੀ?? ਜੋਬਨ ਨੂੰ ਇੱਕ ਦਮ ਯਕੀਨ ਨਹੀਂ ਆਇਆ, ਕਦੋਂ? ਕਿਵੇਂ? ਠੀਕ ਤਾਂ ਹੈ ਉਹ? …. ਨਹੀਂ ਜੋਬਨ ਓਹ ਠੀਕ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਕੋਮਾ ਚ ਹੈ, ਬੋਲਦੇ ਦਾ ਗੁਰੀ ਦਾ ਗੱਚ ਭਰ ਆਇਆ। ਇਹ ਕਿਦਾਂ ਹੋ ਗਿਆ ਗੁਰੀ? ਜੋਬਨ ਵੀ ਮਨ ਭੈੜਾ ਕਰਨ ਲੱਗੀ। ਜੋਬਨ ਡਾਕਟਰ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਕੇ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿੰਨਾ ਸਮਾਂ ਲੱਗੇ ਹੋਸ਼ ਆਉਣ ਨੂੰ, ਸੱਟ ਸਿਰ ਵਿੱਚ ਲੱਗੀ ਹੈ, ਚੱਲ ਠੀਕ ਹੈ ਫੇਰ ਗੱਲ ਕਰਾਂਗਾ, ਗੁਰੀ ਨੇ ਕੋਈ ਹੋਰ ਗੱਲ ਕਰਨੀ ਮੁਨਾਸਿਬ ਨਾ ਸਮਝੀ। ਤੁਸੀਂ ਪਲੀਜ ਉਸ ਦਾ  ਖਿਆਲ ਰੱਖਣਾ ਗੁਰੀ, ਜੋਬਨ ਨੇ ਕਹਿੰਦੇ ਹੋਏ ਫੋਨ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ।
           ਅੱਜ ਅੱਠ ਦਿਨ ਹੋ ਗਏ ਸਨ ,ਪਰ ਰਾਜਵੀਰ ਨੂੰ ਹਜੇ ਵੀ ਪੂਰੀ ਹੋਸ਼ ਚ ਨਹੀਂ ਆਇਆ ਸੀ। ਰਾਜਵੀਰ ਦੇ ਡੈਡੀ ਨੇ ਗੁਰੀ ਹੁਣਾਂ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਪੁੱਤ ਤੁਸੀਂ ਕਾਲਜ ਚਲੇ ਜਾਵੋ, ਐਨੇ ਦਿਨ ਹੋ ਗਏ ਤੁਹਾਡੀ ਪੜਾਈ ਖਰਾਬ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ, ਉੱਤੋਂ ਪੇਪਰ ਵੀ ਨੇੜੇ ਨੇ ਤੁਹਾਡੇ। ਵੈਸੇ ਲੱਖਾ ਵਿੱਚ ਦੀ 2 ਦਿਨ ਜਾ ਆਇਆ ਸੀ ਕਾਲਜ ਤੇ ਸਾਰਾ ਕੁੱਝ ਡਿਪਾਰਟਮੇਂਟ ਹੈੱਡ ਨੂੰ ਦੱਸ ਆਇਆ ਸੀ। ਕੋਈ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਅੰਕਲ ਜੀ ਤੁਸੀਂ ਸਾਡੀ ਚਿੰਤਾ ਨਾ ਕਰੋ, ਅਸੀਂ ਆਪੇ ਸਾਰਾ ਮੈਨੈਜ ਕਰ ਲੈਣਾ। ਗੁਰੀ ਨੇ ਅੰਕਲ ਨੂੰ ਹਜੇ ਵਾਪਿਸ ਜਾਣ ਤੇ ਅਸਹਿਮਤੀ ਪ੍ਰਗਟਾਈ। ਗੁਰੀ ਜੋਬਨ ਨੂੰ ਵੀ ਫੋਨ ਤੇ ਰਾਜਵੀਰ ਦੀ ਹਾਲਤ ਦੱਸਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ। ਜਦ ਤੱਕ ਰਾਜਵੀਰ ਨੂੰ ਹੋਸ਼ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ , ਗੁਰੀ ਦਾ ਜਾਣ ਨੂੰ ਦਿਲ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਰਦਾ।
       ਗਿਆਰਵੇਂ ਦਿਨ ਰਾਜਵੀਰ ਨੂੰ ਹੋਸ਼ ਆ ਗਿਆ। ਡਾਕਟਰ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਦਾ ਸ਼ੁਕਰ ਹੈ, ਕਿ ਰਾਜਵੀਰ ਦੀ ਦਿਮਾਗੀ ਹਾਲਤ ਠੀਕ ਠਾਕ ਹੈ। ਪਰ ਇੱਕ ਅਫ਼ਸੋਸ ਹੈ ਕਿ ਸੱਟ ਦਾ ਅਸਰ ਉਸਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਤੇ ਪੈ ਗਿਆ ਹੈ। ਖੱਬੀ ਲੱਤ ਬਿਲਕੁਲ ਹਿਲਜੁੱਲ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀ, ਜਦਕਿ ਸੱਜੀ ਲੱਤ ਚ ਥੋੜ੍ਹੀ ਮੂਵ ਮਿੰਟ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਇਸ ਦੀ ਫਿਜ਼ੀਓਥਰੈਪੀ ਕਰਾਵਾਗੇ, ਹੋ ਸਕਦਾ ਲੱਤਾਂ ਠੀਕ ਹੋ ਜਾਣ। ਕੀ ਅਸੀਂ ਓਹਨੂੰ ਮਿਲ ਸਕਦੇ ਹਾਂ? ਰਾਜਵੀਰ ਦੇ ਡੈਡੀ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ! … ਹਾਂਜੀ ਇੱਕ ਇੱਕ ਕਰਕੇ ਮਿਲਣ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹੋ। ਅੰਕਲ ਦੇ ਜਾਣ ਮਗਰੋਂ ਗੁਰੀ ਜਦ ਕਮਰੇ ਚ ਗਿਆ ਤਾਂ ਰਾਜਵੀਰ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਬੋਲਿਆ, ਕਿਵੇਂ ਆ ਯਾਰਾਂ?…ਰਾਜਵੀਰ ਨੇ ਬਸ ਅੱਖਾਂ ਦੀਆਂ ਪਲਕਾਂ ਝਪਕਾ ਕੇ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ। … ਉਹ ਕੋਈ ਗੱਲ ਨਹੀਂ, ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ ਤੈਨੂੰ.. ਬਸ ਥੋੜੇ ਦਿਨਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਆ, ਤੂੰ ਬਿਲਕੁੱਲ ਠੀਕ ਹੋ ਜਾਣਾ, ਹੋਸਟਲ ਚ ਰੌਣਕਾਂ ਲਾਉਣੀਆਂ ਆਪਾਂ ਫੇਰ ਓਵੇਂ, ਗੁਰੀ ਨੇ ਰਾਜਵੀਰ ਨੂੰ ਦਿਲਾਸਾ ਦਿੱਤਾ। ਚੱਲ ਮੈਂ ਬਾਹਰ ਬੈਠਦਾ, ਤੂੰ ਆਰਾਮ ਕਰ ਹਲੇ, ਕੋਈ ਫ਼ਿਕਰ ਨਾ ਕਰੀ, ਸਾਰਾ ਕੁੱਝ ਠੀਕ ਹੈ। ਗੁਰੀ ਦੇ ਦਿਮਾਗ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਕੁੱਝ ਘੁੰਮ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਰਾਜਵੀਰ ਦਾ ਭਵਿੱਖ, ਜੋਬਨ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਦਾ ਵੀ ਪਤਾ ਲੱਗ ਗਿਆ ਸੀ।
           ਕੁੱਝ ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ ਰਾਜਵੀਰ ਨੂੰ ਹਸਪਤਾਲ ਤੋਂ ਛੁੱਟੀ ਮਿਲ ਗਈ, ਡਾਕਟਰ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਸੀ ਕਿ ਲੱਤਾਂ ਠੀਕ ਹੋਣਾ ਨਾ ਹੋਣਾ ਸਮੇਂ ਤੇ ਛੱਡਣਾ ਪਵੇਗਾ। ਤੁਸੀਂ ਹੁਣ ਘਰ ਲਿਜਾ ਸਕਦੇ ਹੋ। ਗੁਰੀ ਤੇ ਲੱਖਾ ਵਾਰੀ ਵਾਰੀ ਕਾਲਜ ਕਲਾਸਾਂ ਲਗਾ ਆਉਂਦੇ। ਵੈਸੇ ਵੀ ਹੁਣ ਫਾਈਨਲ ਪੇਪਰਾਂ ਕਰਕੇ ਕਲਾਸਾਂ ਫਰੀ ਵਾਂਗ ਹੋ ਗਈਆਂ ਸਨ। ਗੁਰੀ ਤੇ ਲੱਖਾ ਵੀ ਇੱਕ ਵਾਰ ਰਾਜਵੀਰ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਓਹਦੇ ਘਰ ਚਲੇ ਗਏ। ਘਰ ਆ ਕੇ ਰਾਜਵੀਰ ਨੇ ਗੁਰੀ ਹੁਣਾਂ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਜਾਓ ਯਾਰ ਪੇਪਰ ਦਵੋ ਜਾ ਕੇ, ਮੇਰਾ ਤਾਂ ਹਾਲ ਹੁਣ ਐਂਵੇ ਹੀ ਰਹਿਣਾ, ਕਹਿੰਦਾ ਅੱਖਾਂ ਭਰਨ ਲੱਗ ਗਿਆ। ਓਹ ਹੋ ਯਾਰ ਤੂੰ ਐਂਵੇ ਕੁੱਝ ਨਾ ਸੋਚ , ਕੋਈ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਆਪਾਂ ਪੇਪਰ ਦਵਾਵਾਗੇ ਤੇਰੇ ਵੀ, ਜਿਆਦਾ ਕੀ ਹੋਜੂ ਦੱਸ ਡਿਗਰੀ 6 ਮਹੀਨੇ ਲੇਟ ਹੋਜੂ। ਗੁਰੀ ਨੇ ਕਰੜੇ ਦਿਲ ਨਾਲ ਕਿਹਾ। …. ਤੈਨੂੰ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਬਾਈ ਜੋਬਨ!…. ਮੈਨੂੰ ਸਭ ਪਤਾ ਭਰਾ, ਗੁਰੀ ਨੇ ਰਜਵੀਰ ਨੂੰ ਗੱਲ ਕਹਿਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਰੋਕ ਲਿਆ। ਮੈਂ ਸਭ ਜਾਣਦਾ, ਕੋਈ ਨਾ ਆਪਾਂ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਇਹਦਾ ਵੀ ਹੱਲ ਕੋਈ, ਫਿਲਹਾਲ ਤੂੰ ਆਪਣੀ ਸਿਹਤ ਦੇਖ, ਆਰਾਮ ਕਰ।
         ਰਾਜਵੀਰ ਤੇ ਜੋਬਨ ਦੀ ਹੁਣ ਕਦੇ ਕਦੇ ਗੱਲ ਹੁੰਦੀ ਰਹਿੰਦੀ। ਜੋਬਨ ਆਪਣੇ ਘਰਦਿਆਂ ਅੱਗੇ ਬੇਵੱਸ ਹੋਣ ਦੀ ਦੁਹਾਈ ਦਿੰਦੀ ਰਹਿੰਦੀ। ਗੁਰੀ ਹੁਣਾਂ ਦੇ ਫਾਈਨਲ ਪੇਪਰ ਆ ਗਏ, ਪਰ ਫੇਰ ਵੀ ਓਹ ਰਾਜਵੀਰ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ। ਰਾਜਵੀਰ ਤੋਂ ਪੇਪਰ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤੇ ਗਏ, ਭਾਵੇਂ ਓਸਦੀ ਇੱਕ ਲੱਤ ਤੇ ਥੋੜ੍ਹਾ ਥੋੜ੍ਹਾ ਭਾਰ ਆਉਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ, ਪਰ ਹਜੇ ਚਲ ਫਿਰ ਪਾਉਣਾ ਬਹੁਤ ਔਖਾ ਸੀ। ਇਸੇ ਦਰਮਿਆਨ ਜੋਬਨ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਹੋਣ ਵਾਲਾ ਸੀ। ਇੱਕ ਦਿਨ ਜੋਬਨ ਨੇ ਗੁਰੀ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਮੈਂ ਇੱਕ ਵਾਰ ਰਾਜਵੀਰ ਨੂੰ ਦੇਖਣ ਜਾਣਾ ਹੈ ਉਸਦੇ ਘਰ ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਚੱਲ।
ਗੁਰੀ ਤੇ ਜੋਬਨ ਰਾਜਵੀਰ ਦੇ ਘਰ ਆ ਗਏ। ਬੈਠੇ ਹੋਏ ਰਾਜਵੀਰ ਨੇ ਫੇਰ ਗੱਲ ਛੇੜੀ ਕੇ ਬਸ ਮੈ ਹੁਣ ਠੀਕ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹਾਂ, ਬਸ ਥੋੜ੍ਹਾ ਸਮਾਂ ਹੋਰ ਹੈ ਬਿਲਕੁਲ ਠੀਕ ਹੋ ਜਾਵਾਂਗਾ, ਤੂੰ ਮੇਰਾ ਥੋੜ੍ਹਾ ਇਤੰਜ਼ਾਰ ਕਰ। ਇਸ ਗੱਲ ਤੇ ਜੋਬਨ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ ਬੋਲੀ ਬਸ ਚੁੱਪ ਰਹੀ, ਸ਼ਾਇਦ ਓਹਨੇ ਇਸ ਸਮੇਂ ਕੋਈ ਗੱਲ ਕਰਨੀ ਸਹੀ ਨਹੀਂ ਸਮਝੀ। ਵਾਪਸੀ ਤੇ ਗੁਰੀ ਨੇ ਜੋਬਨ ਨੂੰ ਫੇਰ ਕਿਹਾ ਦੇਖ ਜੋਬਨ, ਰਾਜਵੀਰ ਤੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਪਸੰਦ ਕਰਦਾ, ਜੇ ਹੋ ਸਕੇ ਤਾਂ ਓਹਦਾ ਸਾਥ ਦਵੀ। ਜੋਬਨ ਦੀ ਫੇਰ ਕੋਈ ਖਾਸ ਪ੍ਰਤੀਕਿਰਿਆ ਨਹੀਂ ਸੀ।
        ਗੁਰੀ ਹੁਣ 1 ਹਫਤਾ ਰਾਜਵੀਰ ਕੋਲ ਜਾ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ ਸੀ, ਓਸਦੇ ਪੇਪਰ ਲਗਾਤਾਰ ਸਨ। ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਜੋਬਨ ਨੇ ਰਾਜਵੀਰ ਨੂੰ ਮੈਸੇਜ ਕੀਤਾ ਕੇ ਮੇਰਾ ਆਉਂਦੇ ਐਤਵਾਰ ਨੂੰ ਰਿਸ਼ਤਾ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਹੁਣ ਕਦੇ ਕੋਈ ਮੈਸਜ ਜਾਂ ਫੋਨ ਨਾ ਕਰੀ। ਰਾਜਵੀਰ ਨੇ ਫੋਨ ਲਗਾ ਲਿਆ ਤੇ ਕਿਹਾ, ” ਇਹ ਤੂੰ ਕੀ ਕਹਿ ਰਹੀ ਆ ਜੋਬਨ?” ਕੱਲ ਤਾਂ ਤੂੰ ਇਸ ਬਾਰੇ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ ਦੱਸਿਆ। ਤੂੰ ਐਂਵੇ ਕਿਵੇਂ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹੈ?… ਬਸ ਰਾਜਵੀਰ ਮੈਂ ਹੋਰ ਕੁੱਝ ਨਹੀ ਕਹਿ ਸਕਦੀ। …. ਯਰ ਜੋਬਨ ਪਲੀਜ ਏਵੇਂ ਨਾ ਕਹਿ, ਮੈਨੂੰ ਤੇਰੀ ਇਸ ਸਮੇਂ ਬਹੁਤ ਲੋੜ ਹੈ, ਮੈਂ ਠੀਕ ਹੋ ਰਿਹਾਂ ਹਾਂ ਜੋਬਨ। ਸਭ ਠੀਕ ਕਰ ਲਵਾਂਗਾ, ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਘਰਦਿਆਂ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰੂ।…. ਹਾਂ ਤੇ ਓਹ ਮੰਨ ਜਾਣਗੇ ਹਨਾਂ? ਰਾਜਵੀਰ ਇਹ ਗੱਲਾਂ ਆਪਾਂ ਸਮਝਦੇ,...

...

ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਐਪ