18-11-2021 ਸਮਾਂ =7.10ਸਵੇਰ
“ਸ਼ਰੀਰ ਤੋਂ ਕਮਜ਼ੋਰ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਬਿਰਧ ਔਰਤ ਬੇਬੇ ਰੂਪ, ਘਰ ਮੰਜੇ ਤੇ ਪਈ ਸੋਚਦੀ ਇੰਨੀ ਤਕਲੀਫ ਆ ਸ਼ਰੀਰ ਨੂੰ ਕੋਈ ਦਵਾਈ ਬੂਟੀ ਲੈ ਆਉਨੀ ਆ,ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਨੂੰ ਆਖ ਸੜਕ ਵੱਲ ਨੂੰ ਕੱਲੀ ਹੀ ਤੁਰ ਪੈਂਦੀ,ਕੱਲੀ ਤਾ ਕਿਉਂਕਿ ਇੱਕ ਮੁੰਡਾ ਹੈ ਉਹ ਆਪਣੀ ਘਰਵਾਲੀ ਨਾਲ ਸ਼ਹਿਰ ਰਹਿੰਦਾ, ਉਹਦੀ ਘਰਵਾਲੀ ਨੂੰ ਪਿੰਡ ਨਹੀਂ ਵਧੀਆ ਲੱਗਦਾ ਨਾ ਬੁੱਢੇ ਬੇਬੇ ਬਾਪੂ,
ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਦੋਵੇਂ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਸ਼ਹਿਰ ਰਹਿੰਦੇ, ਬੇਬੇ ਬਾਪੂ ਨੂੰ ਤਾਂ ਬਸ ਖਰਚਾ ਹੀ ਭੇਜਦੇ,ਬਸ ਮਨੋ ਮਨੀ ਸੋਚਦੀ ਜਾਂਦੀ ਸੜਕ ਵੱਲ ਨੂੰ ਤੁਰੀ ਜਾਂਦੀ,ਪਿੰਡੋਂ ਸ਼ਹਿਰ ਥੋੜ੍ਹਾ ਦੂਰ ਸੀ ਕੋਈ ਖ਼ਾਸ ਸਾਧਨ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਜਾਂਦੇ ਸ਼ਹਿਰ ਵੱਲ ਨੂੰ,ਸੋਚਦੀ ਕਿਸੇ ਰਾਹੀ ਨਾਲ ਬੈਠ ਡਾਕਟਰ ਕੋਲ ਚਲੀ ਜਾਵਾਂਗੀ, ਪਰ ਬੇਬੇ ਨੂੰ ਮਰਜ਼ ਹੀ ਕੁਛ ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਸੀ ਸ਼ਾਇਦ ਜਿੰਨਾ ਦਾ ਇਲਾਜ਼ ਡਾਕਟਰ ਕੋਲ ਨਾ ਹੋਵੇ,
ਬੇਬੇ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤ ਦੀ ਯਾਦ ਸਤਾਉਂਦੀ,ਖ਼ਾਲੀ ਘਰ ਵੱਢ ਖਾਣ ਨੂੰ ਪੈਂਦਾ,ਸੋਚਦੀ ਆਖਰ ਉਮਰ ਆਹ ਕੀ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸਾਡੇ ਨਾਲ,ਪੋਤਿਆ ਨੂੰ ਖਡਾਉਣ ਨੂੰ ਦਿਲ ਕਰਦਾ,ਬਸ ਬੇਬੱਸ ਬੇਬੇ ਨੂੰ ਇਹ ਸਾਰੀਆਂ ਖਵਾਇਸ਼ਾ ਅੰਦਰੋਂ ਅੰਦਰੀ ਖਾ ਰਹੀਆਂ ਸੀ, ਇੱਕ ਵਧੀ ਉਮਰ ਦਾ ਸਾਰ ਤੰਗ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਉੱਤੋਂ ਇਹ ਹੱਡ ਖਾਣੇ ਦੁੱਖ,
ਬਸ ਕਿਵੇਂ ਦੀ ਖੋਹ ਪੈਂਦੀ ਅਜਿਹੇ ਹਲਾਤਾਂ ਚ ਬੇਬੇ ਹੀ ਜਾਣੇ,ਬਸ ਇਹੀ ਸੋਚਦੀ ਡਾਕਟਰ ਵੱਲ ਨੂੰ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ,ਥੱਕੀ ਬੇਬੇ ਕੱਪੜੇ ਵੀ ਵਿਚਾਰੀ ਦੇ ਥੋੜ੍ਹੇ ਮੈਲੇ ਜਿਹੇ ਕੋਈ ਰਾਹੀ ਸਾਧਨ ਨਾ ਰੋਕਦਾ ਬੇਬੇ ਨੂੰ ਬੈਠਣ ਲਈ,ਚੱਲ ਤੁਰ ਕੇ ਹੀ ਸ਼ਹਿਰ ਵੱਲ ਨੂੰ ਸਫ਼ਰ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੰਦੀ,ਕਿੰਨਾ ਹੀ ਚਿਰ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਪਰ ਕੋਈ ਰਾਹੀ ਨਾਲ ਨਾ ਬਠਾਉਂਦਾ ਬੇਬੇ ਨੂੰ,
ਫਿਰ ਕੀ ਦੇਖਦੀ ਇੱਕ ਸਕੂਟਰ ਵਾਲਾ ਭਾਈ ਰੁਕ ਆਖਦਾ ਮਾਂ ਕਿੱਥੇ ਜਾਣਾ ਮਾਂ, ਸੁਣ ਜਿੱਦਾਂ ਬੇਬੇ ਵਿੱਚ ਜਾਨ ਹੀ ਪੈ ਜਾਂਦੀ ਪਿੱਛੇ ਮੁੜ ਦੇਖਦੀ ਉਹ ਭਾਈ ਬਿਲਕੁਲ ਹੀ ਬੇਬੇ ਦੇ ਪੁੱਤ ਵਰਗਾ ਹੁੰਦਾ, ਉਹਤੋਂ ਦੁਵਾਰਾ ਮਾਂ ਸੁਣ ਉਹਨੂੰ ਦੇਖ ਜਿਵੇਂ ਬੇਬੇ ਦੀ ਭੁੱਖ ਹੀ ਲੱਥ ਗਈ ਹੋਵੇ,ਆਖਦਾ ਮਾਂ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਪਾਣੀ ਦੀ ਬੋਤਲ ਪਈ ਏ ਪਹਿਲਾ ਪਾਣੀ ਪੀ ਦੇਖ ਕਿੰਨਾ ਪਸੀਨਾ ਆਇਆ ਹੋਇਆ ਏ,
ਆਖਦਾ ਮਾਂ ਬਿਲਕੁਲ ਤੂੰ ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਵਰਗੀ ਹੀ ਏ,ਇੰਨ੍ਹਾਂ ਸੁਣ ਬੇਬੇ ਦੀਆ ਅੱਖਾਂ ਨਮ ਹੋ ਜਾਂਦੀਆਂ,ਆਖਦਾ ਸ਼ਹਿਰ ਕਿੱਥੇ ਜਾਣਾ ਮਾਂ, ਆਖਦੀ ਪੁੱਤ ਡਾਕਟਰ ਕੋਲ,ਕਹਿੰਦਾ ਮਾਂ ਕਿਸੇ ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਆਖ ਦਿੰਦੀ ਉਹ ਛੱਡ ਆਉਂਦਾ ਇੰਨੀ ਉਮਰ ਚ ਦਸ ਭਲਾ ਕੌਣ ਤੁਰਦਾ ਇੰਨੀ ਵਾਟ, ਜੇ ਕੁਛ ਹੋ ਜਾਵੇ ਫਿਰ, ਮਾਂ ਬਾਪ ਮਿਲਦੇ ਦਸ ਭਲਾ ਇੱਥੇ ਗਏ ਕਦੇ,ਜਾ ਮਾਪਿਆਂ ਤੋਂ ਵੀ ਵੱਧ ਕੁਝ ਹੋ ਸਕਦਾ ਔਲਾਦ ਲਈ, ਬਸ ਉਹਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸੁਣ ਜਿੱਦਾਂ ਬੇਬੇ ਦੇ ਦਰਦ ਦੂਰ...
...
ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਐਪ
