ਅੱਜ ਮੈਂ ਕੰਮ ਤੋਂ ਵਾਪਿਸ ਘਰ ਨੂੰ ਪਰਤ ਰਿਹਾ ਸੀ | ਆਉਂਦੇ-ਆਉਂਦੇ ਅੱਜ ਕਵਾਲੀ ਸੁਣ ਕੇ ਸਫ਼ਰ ਤਹਿ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ | ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਵੇਲਾ ਅਜੇ ਹੋਣਾ ਸੀ ਮੈਂ ਘਰ ਦੇ ਮੋੜ ਤੇ ਬਣੇ ਗੁਰਦੁਵਾਰੇ ਅੱਗੇ ਗੱਡੀ ਵਿੱਚ ਨਤਮਸਤਕ ਹੋਇਆ | ਜਦੋਂ ਘਰ ਪਹੁੰਚਿਆ ਤਾਂ ਬਾਹਰ ਬਣੇ ਡ੍ਰਾਈਵ ਵੇ ਤੇ ਆਪਣੀ ਗੱਡੀ ਨੂੰ ਸਿੱਧੀ ਕਰਕੇ ਖੜੀ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਅਚਾਨਕ ਹੀ ਮੇਰੀ ਨਿੱਘਾ ਸਾਹਮਣੇ ਬਣੇ ਡਾਕਿਏ ਦੇ ਡੱਬੇ ( ਕੈਨੇਡਾ ਪੋਸਟ ) ਕੋਲ ਖੜ੍ਹਾ ਇੱਕ ਮੇਰੀ ਉਮਰ ਦਾ ਮੁੰਡਾ ਸਾਹਮਣੇ ਖੜ੍ਹਾ ਨਜ਼ਰ ਆਇਆ | ਵੇਖਣ ਵਿੱਚ ਮੁੰਡਾ ਮੋਨਾ ਤੇ ਉਸਦੇ ਮੂੰਹ ਉੱਤੇ ਮਾਸਕ ਸੀ | ਮੈਂ ਗੱਡੀ ਦਾ ਇੰਜਣ ਬੰਦ ਕਰ ਬੈਠਾ ਤਕਰੀਬਨ ਪੰਜ ਮਿੰਟ ਉਸ ਵੱਲ ਝਾਕਦਾ ਤੇ ਸੋਚਦਾ ਰਿਹਾ ਤੇ ਉਹ ਵੀ ਮੈਨੂੰ ਵੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ | ਇਸ ਦੌਰਾਨ ਮੈਨੂੰ ਮੰਨ ਅੰਦਰ ਸ਼ਕ਼ ਵੀ ਪੀਆ ਕਿ ਇਹ ਕੋਈ ਚੋਰ ਤਾ ਨਹੀਂ ? ਕਿ ਇਹ ਕਿਓਂ ਠੰਡ ਵਿੱਚ ਖੜ੍ਹਾ ਏ ? ਕਿ ਇਸ ਨੇ ਟੂਣਾ-ਮਾਣਾ ਤਾਂ ਨੀ ਕਰਨਾ ? ਪਰ ਇਥੇ ਤਾਂ ਕੋਈ ਚੋਰਾਹਾ ਵੀ ਨੀ ਇਹ ਕਿ ਕਰੂ ?
ਮੇਰੇ ਸੋਚਦੇ-ਸੋਚਦੇ ਉਹ ਮੁੰਡਾ ਸੱਜੇ ਹੱਥ ਵੱਲ ਤੁਰ...
ਪਿਆ ਤੇ ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਇਧਰ ਆਉਂਦਿਆਂ ਵੇਖ ਗੱਡੀ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਿਆ ਤੇ ਉਸਨੂੰ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਵਿੱਚ ਪੁੱਛਿਆ ” ਹੇ ਯੂ ਨੀਡ ਐਨੀ ਹੈਲਪ ? ਉਸਦਾ ਜਵਾਬ ਸੀ ” ਨੋ ਆਈ ਐਮ ਵੇਟਿੰਗ ਫੋਰ ਮਾਈ ਫ੍ਰੈਂਡ, ਐਸ ਆਈ ਐਮ ਹੈਵਿੰਗ ਵਰਕ ਐਟ ਫ਼ੋਰ ” ਮੈਂ ਇਹ ਸੁਣ ਉਸ ਨੂੰ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ ” ਓਕੈ ਥੈਂਕਸ ” | ਮੈਂ ਇਹ ਸੁਣ ਆਪਣੇ ਘਰ ਵੱਲ ਨੂੰ ਤੁਰ ਪਿਆ ਪਰ ਅੰਦਰ ਹੀ ਮੰਨ ਦੇ ਸੋਚਾਂ ਮੈਂ ਕਿਉਂ ਉਸ ਵਾਰੇ ਏਦਾਂ ਗ਼ਲਤ ਸੋਚਿਆ ਸੀ ? ਮੇਰੇ ਮੰਨ ਦੇ ਅੰਦਰ ਗ਼ਲਤ ਖਿਆਲ ਕਿਉਂ ਆਏ ? ਫੇਰ ਕਿਹਾ ਖੁਦ ਨੂੰ ਮਿੱਤਰਾ ਇਹ ਸੋਚ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਰਹੇਗੀ, ਪਿੱਛੇ ਜੋ ਮਿੱਟੀ ਨੂੰ ਛੱਡ ਆਇਆ ਉਸ ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਕਣ-ਕਣ ਤੇਰੇ ਕੋਲੋਂ ਭੂਲੇ ਨਹੀਓ ਜਾਣੇ | ਮੈਂ ਪਰਮਾਤਮਾ ਅੱਗੇ ਅਰਦਾਸ ਕੀਤੀ ਕਿ ਇਹ ਮੇਰੀ ਗ਼ਲਤ ਸੋਚ ਸੀ ਜੋ ਉਸ ਨੂੰ ਵੇਖ ਹੋਈ ਮੈਨੂੰ ਮਾਫ ਕਰੀਂ |
ਜਿਤੇਸ਼ ਤਾਂਗੜੀ
