ਸਾਡਾ ਬਿਨਾ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਵੇਖਿਆ ਹੀ ਰਿਸ਼ਤਾ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ..
ਫੇਰ ਵੀ ਇਹ ਮੈਨੂੰ ਖੂਹ ਚੋ ਪਾਣੀ ਕੱਢਦੀ ਹੋਈ ਨੂੰ ਚੋਰੀ ਚੋਰੀ ਝਾਤੀ ਮਾਰ ਹੀ ਗਏ ਸਨ..ਗੁੜ ਵੇਚਣ ਵਾਲਾ ਬਣਕੇ..ਇਹਨਾਂ ਮੈਨੂੰ ਵਿਆਹ ਮਗਰੋਂ ਦੱਸਿਆ!
ਜੰਝ ਟਾਂਗਿਆਂ ਤੇ ਆਈ..ਦੋ ਰਾਤਾਂ ਰਹੀ ਸੀ..ਸਾਰੇ ਪਿੰਡ ਵਿਚ ਬੰਦੋਬਸਤ ਕੀਤਾ ਸੀ..ਲਾਵਾਂ ਫੇਰੇ ਵੀ ਲੰਮਾਂ ਸਾਰਾ ਘੁੰਡ ਕਢਵਾ ਕੇ ਹੋਏ ਸਨ..!
ਜਦੋਂ ਵਿਆਹ ਕੇ ਤੁਰਨ ਲੱਗੇ ਤਾਂ ਸੂਬੇਦਾਰ ਚਾਚਾ ਥੋੜੀ ਅਡਵਾਂਸ ਸੋਚ ਦਾ ਮਾਲਕ..ਧੱਕੇ ਨਾਲ ਆਖਣ ਲੱਗਾ ਦੋਹਾਂ ਨੂੰ ਇਕੱਠਿਆਂ ਬਿਠਾ ਚਾਹ ਪਿਆਉਣੀ ਏ!
ਕਈਆਂ ਮੂੰਹ ਅੱਗੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਲਏ..ਇੰਝ ਕਿੱਦਾਂ ਹੋ ਸਕਦਾ?
ਆਪਣੇ ਘਰੇ ਖੜ ਜਿੱਦਾਂ ਮਰਜੀ ਪਿਆਇਓ ਪਰ ਪੇਕੇ ਘਰ ਇੰਝ ਨੀ ਹੋਣ ਦੇਣਾ..ਦੋ ਨਿੱਕੀਆਂ ਵੀ ਹੈਣ..ਉਹ ਵੀ ਅਖੀਰ ਵਿਔਣੀਆਂ!
ਪਰ ਚਾਚੇ ਦੀ ਜਿੱਦ ਅੱਗੇ ਕਿਸੇ ਦੀ ਨਾ ਚੱਲੀ..!
ਕੰਬਦੇ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਕੱਪ ਫੜਿਆ..ਘੁੱਟ ਭਰਨ ਲਈ ਨਾਲਦੀ ਨੇ ਘੁੰਡ ਉਤਾਂਹ ਚੁੱਕਿਆ..ਲੁਕਵੀਂਆਂ ਨਜਰਾਂ ਨਾਲ ਇਹਨਾਂ ਵੱਲ ਵੇਖਿਆ..ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਟੇਢੀ ਨਜਰ ਵੀ ਮੇਰੇ ਤੇ ਸੀ..ਏਨੀ ਹੋਸ਼ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕੀ ਨਾਲਦੀਆਂ ਜਾਣ ਬੁਝ ਚਾਹ ਵਿਚ ਮਿੱਠਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਾਇਆ..!
ਅਜੇ ਪਾਣੀ ਵਾਰ ਸਹੁਰੇ ਘਰ ਲਿਆਂਦੀ ਨੂੰ ਮਹੀਨਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੋਇਆ ਕੇ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਕੂਲੇ ਕੱਚੀ ਨੌਕਰੀ ਮਿਲ ਗਈ..ਫੇਰ ਛੇਤੀ ਮਗਰੋਂ ਹੀ ਡਾਕੀਏ ਨੇ ਪੱਕੇ ਹੋਣ ਵਾਲੀ ਖਬਰ ਵੀ ਲਿਆ ਫੜਾਈ..ਇਹ ਆਖਣ ਮੇਰੇ ਘਰ ਕਰਮਾਂ ਵਾਲੀ ਦੇ ਪੈਰ ਪਏ ਤਾਂ ਹੀ ਇਹ ਕਰਾਮਾਤ ਹੋ ਸਕੀ..!
ਫੇਰ ਸਾਰੀ ਜਿੰਦਗੀ ਇਹ ਅਸੂਲ ਬਣਿਆ ਰਿਹਾ..
ਬਾਰ ਤੇ ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਸਾਈਕਲ ਦੀ ਘੰਟੀ ਵੱਜਦੀ ਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਚੁੱਲੇ ਤੇ ਧਰੀ ਚਾਹ ਦੀ ਪਤੀਲੀ ਉਬਾਲੇ ਮਾਰਨ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ..!
ਮੀਂਹ ਜਾਵੇ ਤੇ ਭਾਵੇਂ ਹਨੇਰੀ ਜਾਵੇ..ਅਸੀਂ ਚਾਹ ਇਕੱਠਿਆਂ ਬੈਠ ਪੀਣੀ ਹੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ..!
ਵਾਂਢੇ ਗਏ ਵੀ ਆਪਣਾ ਕੱਪ ਚੁੱਕ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਆ ਜਾਇਆ ਕਰਦੇ..
ਕਈ ਮਖੌਲ ਵੀ ਕਰਿਆ ਕਰਦੇ ਪਰ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕੋਈ ਪ੍ਰਵਾਹ ਨਾ ਹੁੰਦੀ..!
ਚਾਹ ਦੀਆਂ ਚੁਸਕੀਆਂ ਭਰਦੇ ਹੋਏ ਇਹ ਕਿੰਨਾ ਚਿਰ ਸਕੂਲੇ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਵਾਪਰੀਆਂ...
...
ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਐਪ
