ਇਕ ਫਰੀਦਕੋਟ ਇਲਾਕੇ ਦਾ ਧਨਾਢ ਬੰਦਾ ਸੀ ਗੁਰਮੀਤ ਸਿੰਘ,ਓਹਦੇ ਲੋਫਰ ਮੁੰਡੇ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪੰਜ ਗੁੰਡੇ ਸਾਥੀਆਂ ਨਾਲ ਰਲਕੇ ਕਿਸੇ ਗਰੀਬ ਦੀ ਧੀ ਰਸਤੇ ਚੋਂ ਚੁੱਕ ਲਿਆਂਦੀ ਤੇ ਆਪਣੇ ਸੈਲਰ ‘ਚ ਲਿਆਕੇ 17 ਦਿਨ ਬਲਾਤਕਾਰ ਕਰਦਾ ਰਿਹਾ, ਸਤਾਰਾਂ ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ ਲੜਕੀ ਨੂੰ ਅੱਧਮਰੀ ਬੇਹੋਸੀ ਦੀ ਹਾਲਤ ਚ’ ਦਰਾਂ ਮੂਹਰੇ ਸੁੱਟਕੇ ਭੱਜ ਗਿਆ।
ਘਰਦਿਆਂ ਰਿਪੋਟ ਦਿਤੀ ਪੁਲਿਸ ਆਈ ਉਲਟਾ ਲੜਕੀ ਦੇ ਮਾਂ ਬਾਪ ਨੂੰ ਧਮਕੀਆਂ ਦੇਕੇ ਗਾਲਾਂ ਕੱਢਕੇ ਇਕ ਕੋਰੇ ਰਾਜੀਬੰਦੇ ਦੇ ਕਾਗਜ ਤੇ ਦਸਤਖਤ ਕਰਵਾਕੇ ਲੈ ਗਈ। ਕਿਉਂਕਿ ਪੁਲਿਸ ਦੇ ਵੱਡੇ-ਵੱਡੇ ਅਫਸਰ ਉਸ ਧਨਾਢ ਦੇ ਯਾਰ ਮਿਤਰ ਸੀ।ਉਸ ਕਾਗਜ ਤੇ ਬਾਦ ਚ ਲਿਖਿਆ ਗਿਆ ਕਿ ਸਾਡੀ ਲੜਕੀ ਆਪਣੀ ਮਰਜੀ ਨਾਲ ਗਈ ਸੀ ਤੇ ਹੁਣ ਠੀਕ ਠਾਕ ਘਰ ਆ ਗਈ ਹੈ। ਤਾਂ ਕੱਲ ਨੂੰ ਡਾਕਟਰੀ ਚੈਕਅੱਪ ਤੋਂ ਬਾਦ ਕੋਈ ਕੇਸ ਨਾ ਬਣੇ।ਪਰ ਓਸੇ ਰਾਤ ਬਾਰਾਂ ਵਜੇ ਲੜਕੀ ਨੂੰ ਜਿਆਦਾ ਤਕਲੀਫ ਹੋ ਗਈ ਤਾਂ ਡਾਕਟਰ ਕੋਲ ਲਿਜਾਣਾ ਪਿਆ।
ਜਦੋਂ ਡਾਕਟਰ ਨੇ ਵੇਖਿਆ ਤਾਂ ਓਹ ਸੰਤ_ਭਿੰਡਰਾਂਵਾਲਿਆਂ ਕੋਲ ਲੈ ਗਿਆ।ਸੰਤ ਜੀ ਕਹਿੰਦੇ ਬੁਲਾਓ ਇਸਦੇ ਬਾਪ ਨੂੰ।ਬਾਪ ਨੂੰ ਸਾਹਮਣੇ ਖੜਾਕੇ ਕਹਿਣ ਲੱਗੇ ਓ ਤੂੰ ਕਿਹੜੇ ਪਾਸਿਓਂ ਪਿਉ ਕਹਾਉਣ ਦਾ ਹੱਕਦਾਰ ਹੈਂ। ਆਪਣੀ ਧੀ ਦੀ ਹਾਲਤ ਵੇਖਕੇ ਤੂੰ ਘਰੇ ਟਿਕਕੇ ਕਿਵੇਂ ਬਹਿ ਗਿਆ। ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਕਿਉਂ ਨਾ ਆਇਆ। ਤੈਨੂੰ ਧੀ ਨਾਲੋਂ ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਪਿਆਰੀ ਹੋਗੀ। ਧੀਆਂ ਮਾਪਿਆ ਦੀ ਅਣਖ ਹੁੰਦੀਆਂ ਨੇ।
ਸਿੰਘਾਂ ਨੂੰ ਭੇਜਕੇ ਸੰਤ ਜੀ ਨੇ ਗੁਰਮੀਤ ਸਿਓ ਤੇ ਓਹਦੇ ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਓਸੇ ਵੇਲੇ ਚੁਕ ਲਿਆਦਾ ਤੇ ਗੁਰਮੀਤੇ...

...

ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਐਪ