ਸੰਨ 1980 ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ, ਐਮ.ਬੀ. ਬੀ. ਐੱਸ. ਚ ਏਡਮਿਸ਼ਨ ਮਿਲਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਮੈਂ ਪੰਜਾਬ ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਲੁਧਿਆਣਾ ਵਿਖੇ ਵੈਟਰਨਰੀ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸਾਲ ਲਗਾਇਆ। ਸਾਡੀ ਕਲਾਸ ਦਾ ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਇਮਤਿਹਾਨ ਸੀ,ਪ੍ਰੰਤੂ ਕੁਝ ਸ਼ਰਾਰਤੀ ਮੁੰਡਿਆਂ ਨੇ ਰਾਤ ਨੂੰ ਸਾਰੇ ਹੋਸਟਲ ਦੇ ਫ਼ਿਊਜ਼ ਉਡਾ ਦਿੱਤੇ ਤਾਂ ਜੋ ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਸਾਹਿਬ ਨੂੰ ਬਿਜਲੀ ਦਾ ਬਹਾਨਾ ਬਣਾ ਕੇ ਪੇਪਰ ਇੱਕ ਦਿਨ ਲੇਟ ਕਰਵਾ ਲਿਆ ਜਾਵੇ ਤੇ ਤਿਆਰੀ ਚੰਗੀ ਹੋ ਜਾਵੇ। ਸਾਰੇ ਹੋਸਟਲ ਚ ਘੁੱਪ ਹਨੇਰਾ ਹੋ ਗਿਆ। ਰਾਤ ਨੂੰ ਬਾਰਾਂ ਕੂ ਵਜੇ ਮੈਨੂੰ ਪਿਸ਼ਾਬ ਦੀ ਹਾਜਤ ਹੋਈ ਤਾਂ ਮੈਂ ਹਨੇਰੇ ਚ ਈ ਟੋਹਂਦਾ ਟੋਂਹਦਾ ਬਾਥਰੂਮ ਨੂੰ ਤੁਰ ਪਿਆ ਤੇ ਅਗਾਂਹ ਅੰਦਾਜ਼ੇ ਨਾਲ ਥੋੜ੍ਹੀ ਜਿਹੀ ਰੌਸ਼ਨੀ ਚ ਹੀ ਦੀਵਾਰ ਨਾਲ ਲੱਗੇ urinal ਤੇ ਮੂਤਰ ਵਿਸਰਜਨ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਹਜੇ ਮਸੀਂ ਪੰਜ ਸੱਤ ਸੈਕਿੰਡ ਹੀ ਹੋਏ ਹੋਣਗੇ ਕਿ ਮੇਰੇ ਮੂਹਰੋਂ ਇਕ ਜ਼ੋਰਦਾਰ ਆਵਾਜ਼ ਆਈ,” ਕੌਣ ਐ ਬਾਈ,ਹਾ ਕੀ ਕਰੀ ਜਾਣਾ ਐ,ਤੈਨੂੰ ਪਤਾ ਨੀ ਲੱਗਦਾ”? ਦਰਅਸਲ ਉੱਥੇ ਮੇਰਾ ਇਕ ਸੀਨੀਅਰ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਪਿਸ਼ਾਬ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਉਹ ਬਾਣੀਆਂ ਦਾ ਮੁੰਡਾ ਸੀ ਤੇ ਰੰਗ ਦਾ ਵੀ ਪੂਰਾ ਪੱਕਾ, ਉਸ ਨੇ ਸਿਰਫ ਤੇੜ ਚਿੱਟਾ ਪਜਾਮਾ ਹੀ ਪਾਇਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਤੇ ਉੱਤੋਂ ਨੰਗਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਮੈਂ ਵੀ ਹਨੇਰੇ ਚ ਉਸ ਦੇ ਪਜਾਮੇ ਨੂੰ urinal ਦਾ ਸਟੈਂਡ ਸਮਝ ਕੇ ਆਪਣੀ ਕਾਰਵਾਈ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਸੀ। ਮਜ਼ੇ ਦੀ...
...
ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਐਪ
