ਰੀਤ ਨਵੀਂ ਨਵੀਂ ਕਾਲਜ ਜਾਣ ਲੱਗੀ ਸੀ। ਉਸੇ ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ ਉਹਦਾ ਗਵਾਂਢੀ ਮੁੰਡਾ ਰਵੀ ਵੀ ਪੜਦਾ ਸੀ। ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਦਿਆਂ ਹੀ ਦੋਹਾ ਦੀ ਜਾਣ ਪਛਾਣ ਹੋਈ ਦੋਵੇਂ ਹੁਣ ਇਕੱਠੇ ਕਾਲਜੋ ਆਣ ਜਾਣ ਲੱਗ ਪਏ ।
ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਜਾਣ ਪਛਾਣ ਪਿਆਰ ਵਿੱਚ ਬਦਲਣ ਲੱਗ ਪਈ ਹੁਣ ਦੋਵੇਂ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਮਸਤ ਸਨ।ਰਵੀ ਹੁਣ ਯਾਰਾ ਦੋਸਤਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਉਠਣੋ ਬੈਹਣੋ ਘੱਟ ਗਿਆ ਸੀ ਬੱਸ ਰੀਤ ਤੇ ਓਹ ਆਪਣੀ ਹੀ ਦੁਨੀਆ ਵਿੱਚ ਰੁੱਝੇ ਸੀ। ਯਾਰਾ ਦੋਸਤਾਂ ਨੇ ਥੋੜੀ ਥੋੜੀ ਗੱਲ ਚੱਕਣੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਹੁਣ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਦੋਹਾ ਦੀਆ ਗੱਲਾ ਹੋਣ ਲੱਗੀਆ ।ਬਸੰਤੀ ਬੁੜੀ ਦੇ ਕੰਨਾ ਵਿੱਚ ਵੀ ਗੱਲਾ ਪਈਆ ਓਹ ਗੱਲ ਨੂੰ ਵਧਾ ਚੜਾਂ ਕੇ ਪੇਸ਼ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਬੜੀ ਮਾਹਰ ਸੀ । ਉਸਨੇ ਵੀ ਗੱਲ ਫੈਲਾਉਣੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਗੱਲ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਰੀਤ ਤੇ ਰਵੀ ਦੇ ਘਰਵਾਲ਼ਿਆਂ ਤੱਕ ਪੁੱਜੀ ਉਹਨਾ ਨੇ ਆਪਣੇ ਬੱਚੇਆ ਤੋਂ ਪੁਛੇਆ ਉਹਨਾ ਨੇ ਸਾਫ਼ ਮਨਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਕਿਹਾ ਕੀ ਲੋਕੀ ਐਵੇਂ ਗੱਲਾ ਬਣਾਉਂਦੇ ਨੇ ਮਾਂ ਬਾਪ ਨੇ ਵੀ ਔਲਾਦ ਤੇ ਭਰੋਸਾ ਕਰ ਕੇ ਗੱਲ ਇੰਗਨੌਰ ਕਰ ਦਿੱਤੀ । ਥੋੜੇ ਦਿਨ ਉਹਨਾ ਨੇ ਵੀ ਇਕੱਠੇ ਔਣਾ ਜਾਣਾ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ । ਹੁਣ ਜੇ ਕੋਈ ਗੱਲ ਕਰਦਾ ਤਾ ਉਹਨਾ ਦੇ ਘਰ ਵਾਲੇ ਲੜਨ ਲੱਗ ਜਾਂਦੇ ਸੀ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਸਭ ਕੁਝ ਠੀਕ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਇਕ ਦਿਨ ਸ਼ਾਮ ਵੇਲੇ ਰੀਤ ਦੀ ਮਾ ਰੌਦੀ ਰੌਦੀ ਸਰਪੰਚ ਦੇ ਘਰ ਵੱਲ ਨੂੰ ਭੱਜੀ ਭੱਜੀ ਜਾਵੇ ਸਾਰੇ ਵਿਹੜੇ ਵਾਲੇ ਦੇਖ ਰਹੇ ਸੀ ਰੀਤ ਦੀ ਮਾ ਸਰਪੰਚ ਨੂੰ ਕਹਿ ਰਹੀ ਸੀ ਕੀ ਰੀਤ ਹਾਲੇ ਤੱਕ ਘਰ ਨਹੀਂ ਆਈ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਉਹਦਾ ਫ਼ੋਨ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿੱਥੇ ਗਈ ਮੇਰੀ ਕੁੜੀ ਰੱਬ ਸੱੁਖ ਰੱਖੇ ਕਿੰਨੀ ਵਾਰ ਸਮਝਾਏਆ ਜੇ ਦੇਰ ਸਵੇਰ ਹੋ ਜਾਏ ਘਰ ਫ਼ੋਨ ਕਰ ਦੀਆ ਕਰ ਪਰ ਅੱਜ ਉਸਦਾ ਫ਼ੋਨ ਵੀ ਨਹੀਂ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਮੈਨੂੰ ਤਾ ਬੜੀ ਟੈਸ਼ਨ ਹੋ ਰਹੀ ਏ।
ਸਾਰੇ ਜਣੇ ਇੱਧਰ ਉੱਧਰ ਲੱਭਣ ਲੱਗੇ ਕੋਈ ਦੋ ਤਿੰਨ ਘੰਟੇ ਬਾਅਦ ਨੇੜੇ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਬੋਲੇ ਰਵੀ ਦਾ ਵੀ ਕੋਈ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਘਰ ਤਾ ਹੈ ਨਹੀਂ ਓਹ।ਸਾਰੇ ਜਣੇ ਇੱਕਠੇ ਹੋ ਕੇ ਰਵੀ ਦੇ ਘਰ ਵੱਲ ਗਏ ਅੱਗੇ ਰਵੀ ਦੀ ਮਾ ਬਰਾਂਡੇ ਵਿੱਚ ਬੈਠੀ ਸਬਜ਼ੀ ਕੱਟ ਰਹੀ ਸੀ । ਇੰਨੇ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਇਕੱਠੇਆ ਦੇਖ ਕੇ ਉਹ ਘਬਰਾ ਗਈ ਕਹਿੰਦੀ ਕੀ ਹੋ ਗਿਆ ਕੋਈ ਕੁਝ ਬੋਲੇਗਾ ਵੀ ਰੀਤ ਦੀ ਮਾ ਬੋਲੀ ਭੈਣ ਜੀ ਤੁਹਾਡਾ ਰਵੀ ਕਿੱਥੇ ਹੈ ਰਵੀ ਦੀ ਮਾ ਬੋਲੀ ਉਹ ਤਾ ਸ਼ਾਮ ਦਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਦਿੱਖ ਰਿਹਾ।
ਹੁਣ ਨਾਲ ਦੇ ਲੋਕ ਦੱਬੀ ਅਵਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਗੱਲਾ ਕਰ ਰਹੇ ਸੀ ਨਿਆਣੇ ਗੁਆਚੇ ਨਹੀਂ ਘਰੋਂ ਭੱਜ ਗਏ ਨੇ ਰਾਤ ਨੌਂ ਵਜੇ ਤੱਕ ਪੱਕਾ ਹੋ ਗਿਆ ਕੀ ਰੀਤ ਤੇ ਰਵੀ ਘਰੋਂ ਭੱਜ ਗਏ ਨੇ ਰੀਤ ਦੀ ਮਾਂ ਧਾਹਾਂ ਮਾਰ ਮਾਰ ਕੇ ਰੋਵੇ ਆਹ ਕੀ ਕਹਿਰ ਕਮਾ ਗਈ ਤੂੰ ਮਾਪੇਆ ਦੀ ਇੱਜਤ ਵਾਰੇ ਇਕ ਵਾਰ ਵੀ ਨਾ ਸੋਚੇਆ
ਰੀਤ ਦਾ ਬਾਪੂ ਰਵੀ ਦੇ ਬਾਪ ਨੂੰ ਗਾਲਾ ਕੱਢੇ ਤੇ ਕਹੇ ਤੇਰਾ ਮੁੰਡਾ ਜ਼ਬਰਦਸਤੀ ਮੇਰੀ ਧੀ ਨੂੰ ਭਜਾ ਕੇ ਲੈ ਗਿਆ ਹੁਣ ਨਹੀਂ...

...

ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਐਪ