ਨਵਾਂ-ਨਵਾਂ ਵਿਆਹ ਹੋਇਆ ਸੀ ਤੇ ਤਜ਼ੁਰਬੇਕਾਰ ਸੱਜਣ ਸਮਝਾਓਣ ਤੇ ਲੱਗੇ ਹੋਏ ਸਨ ਕਿ ਸ਼ੇਰਾ!! ਦਬਣਾ ਨੀ!! ਆਪਣਾ ਦਬਦਬਾ ਪਹਿਲੇ ਦਿਨ ਤੋਂ ਈ ਬਣਾ ਕੇ ਰੱਖਣਾ!! ਜੇ ਇਕ ਵਾਰ ਦਬ ਗਿਆ ਤਾਂ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਈ ਦਬਣਾ ਪੈਣਾ!!
ਦਿਮਾਗ ਹਿੱਲ ਗਿਆ! ਯਾਰ ਸੱਚੀਂ ਐਦਾ ਈ ਹੁੰਦਾ!!??
ਚਾਰ ਕੁ ਦਿਨ ਮਗਰੋਂ ਈ ਸ਼੍ਰੀਮਤੀ ਜੀ ਨਾਲ ਰੌਲਾ ਪੈ ਗਿਆ! ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ ਲੈ ਬਈ ਸ਼ਮਸ਼ੇਰ ਸਿਆਂ!! ਡਟਿਆ ਰਵੀਂ! ਡਰੀਂ ਨਾ! ਇਕ ਦਿਨ ਨਿਕਲਿਆ, ਦੋ ਦਿਨ ਨਿਕਲੇ, ਪਰ ਸਾਡੀ ਆਪਸ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਗੱਲ ਨਾ ਹੋਈ।
ਮੇਰਾ ਮੰਨ ਨਾ ਲੱਗੇ। ਓਹ ਵੀ ਬੁਝੀ-ਬੁਝੀ ਫਿਰਦੀ ਸੀ। ਇਕ ਸ਼ਾਮ ਮੈਂ ਘਰ ਗਿਆਂ ਤਾਂ ਕਮਰੇ ‘ਚ ਇਕੱਲੀ ਬੈਠੀ। ਮੈਂ ਵੀ ਕੋਲ ਜਾ ਕੇ ਬੈਠ ਗਿਆ। ਫੋਨ ਚਲਾਂਓਣ ਲੱਗਿਆ। ਸੋਚਿਆ ਕੁੱਛ ਤਾਂ ਗੱਲ ਕਰੇਗੀ? ਪਰ ਕੋਈ ਗੱਲ ਨਾ ਹੋਈ।
ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਮੇਰਾ ਜਨਮਦਿਨ ਸੀ। ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ ਅੱਜ ਤਾਂ ਇਨੂੰ ਝੁਕਣਾ ਈ ਪੈਣਾ। ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਉਡੀਕਦਾ ਰਿਹਾ ਕਿ ਫੋਨ ਕਰੂ! ਪਰ ਨਾ ਓਹ ਝੁਕੀ ਤੇ ਨਾ ਮੈਂ! ਸ਼ਾਮੀਂ ਮੈਨੂੰ ਮੰਮੀ ਦਾ ਫੋਨ ਆਇਆ ਕਿ ਓਹ ਬਿਮਾਰ ਪੈ ਗਈ। ਮੈਂ ਫੈਕਟਰੀ ਸਾਂ। ਫੇਰ ਭੱਜਦਾ ਹੋਇਆ ਘਰ ਆਇਆ ਕਿ ਖੈਰ ਹੋਵੇ! ਸਭ ਠੀਕ ਹੋਵੇ!!
ਘਬਰਾਏ ਨੇ ਜਦੋਂ ਦਰਵਾਜਾ ਖੋਲਿਆ ਤਾਂ ਸਾਰਾ ਟੱਬਰ ਅੰਦਰ ਕੱਠਾ...
...
ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਐਪ
