ਚਾਰ ਭੈਣਾਂ ਤੋਂ ਸਭ ਤੋਂ ਛੋਟਾ ਸਾਂ..ਗੁਰਪੁਰਵ ਵਾਲੇ ਦਿਨ ਜੰਮੇ ਦਾ ਨਾਮ ਘਰਦਿਆਂ ਨਾਨਕ ਸਿੰਘ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ..!
ਭਾਪਾ ਜੀ ਗੁਹਾਟੀ ਵੱਲ ਨੂੰ ਟਰੱਕ ਚਲਾਇਆ ਕਰਦੇ..!
ਧੀਆਂ ਨਾਲ ਏਨਾ ਮੋਹ ਕੇ ਕਦੀ ਦੇਰ ਸੁਵੇਰ ਘਰੇ ਆਇਆ ਕਰਦੇ ਤਾਂ ਦੱਬੇ ਪੈਰੀ ਹੀ ਆਉਣਾ..ਮਤੇ ਕੋਈ ਗੂੜੀ ਨੀਂਦਰ ਸੁੱਤੀ ਜਾਗ ਹੀ ਨਾ ਪਵੇ..!
ਫੇਰ ਓਸੇ ਤਰਾਂ ਸੁੱਤੀਆਂ ਪਈਆਂ ਦੇ ਮੂੰਹ ਚੁੰਮ ਵਾਪਿਸ ਪਰਤ ਜਾਇਆ ਕਰਦੇ..!
ਵੱਡੀ ਭੈਣ ਨੇ ਸੁਵੇਰੇ ਉੱਠ ਲੜਨਾ ਮੈਨੂੰ ਕਿਓਂ ਨਹੀਂ ਜਗਾਇਆ..!
ਮਾਂ ਨੇ ਆਖਣਾ ਤੈਨੂੰ ਹਲੂਣਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਤੂੰ ਉਠੀ ਹੀ ਨਹੀਂ..ਅੱਗੋਂ ਆਖਣਾ ਨਹੀਂ ਝੂਠ ਬੋਲਦੀ ਏ..!
ਜਿਕਰਯੋਗ ਏ ਕੇ ਭੈਣ ਜੀ ਦੀ ਨੀਂਦ ਬੜੀ ਭੈੜੀ ਹੁੰਦੀ..!
ਆਲੇ ਦਵਾਲੇ ਦੀ ਕੋਈ ਹੋਸ਼ ਨਹੀਂ ਸੀ ਰਹਿੰਦੀ..ਇੱਕ ਵੇਰ ਕੋਠੇ ਸੁੱਤੀ ਨੇ ਸਾਰਾ ਮੀਂਹ ਆਪਣੇ ਉੱਪਰ ਹੀ ਵਰਾਇਆ..ਓਥੇ ਹੀਪਈ ਰਹੀ..ਹੇਠਾਂ ਨਾ ਉੱਤਰੀ..ਪਰ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਪਏ ਤੇ ਇੱਕ ਕਣੀ ਤੱਕ ਵੀ ਨਾ ਪੈਣ ਦਿੱਤੀ!
ਭਾਪਾ ਜੀ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਵੇਖਿਆ..ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਹਨੇਰੇ ਪਏ ਆਉਂਦੇ ਤੇ ਕੁਝ ਘੰਟਿਆਂ ਹੀ ਬਾਅਦ ਮੁੜ ਜਾਂਦੇ..ਸ਼ਾਇਦ ਆਲੇ ਦਵਾਲੇ ਦੇ ਸਮਾਜਿਕ ਵਰਤਾਰੇ ਤੋਂ ਵਾਕਿਫ ਇਸੇ ਫਿਕਰ ਵਿਚ ਹੀ ਰਹਿੰਦੇ ਕੇ ਕਿਧਰੇ ਧੀਆਂ ਦੀ ਪੜਾਈ ਅਤੇ ਵਿਆਹ ਕਾਰਜਾਂ ਵਿਚ ਕੋਈ ਢਿੱਲ ਨਾ ਰਹਿ ਜਾਵੇ..!
ਫੇਰ ਪਿੰਡੇ ਤੇ ਤਸ਼ੱਦਤ ਵੀ ਹੰਢਾਇਆ..ਅਖ਼ੇ ਟਰੱਕ ਵਿਚ ਸਿੰਘ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਏਧਰ ਓਧਰ..!
ਫੇਰ ਇੱਕ ਦਿਨ ਬਿਜਲੀ ਆਣ ਡਿੱਗੀ..
ਐਕਸੀਡੈਂਟ ਬੰਗਾਲ ਵਿਚ ਕਿਧਰੇ ਹੋਇਆ ਸੀ..ਮਾਂ ਸਾਨੂੰ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰੀ ਵਿਚ ਛੱਡ ਨੱਸੀ ਗਈ..ਕਿੰਨੇ ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ ਮੁੜੀ..ਹਾਲੋਂ ਬੇਹਾਲ..!
ਦੱਸਣ ਵਾਲਿਆਂ ਮੁਤਾਬਿਕ ਚਲਾਉਂਦੇ ਨੂੰ ਨੀਂਦ ਆ ਗਈ ਸੀ..ਸਿੱਧਾ ਖੱਡ ਵਿਚ ਜਾ ਡਿੱਗਾ..ਲੋਥ ਕਿੰਨੇ ਦਿਨ...
...
ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਰੂਰ ਇੰਸਟਾਲ ਕਰੋ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਐਪ
